Cóż, nawet najlepszym przytrafiają się słabsze chwile. Szkoda, że taka bessa na literackiej giełdzie talentów jest opiewana jako powrót Fredericka Forsytha do pisania książek na miarę niezrównanych "Psów wojny" i "Dnia szakala". O "Czarnej liście" nie sposób powiedzieć niczego ponad opinią o poprawnym rzemiośle.

Temat po jaki sięgnął Forsyth zdawał się być materiałem w sam raz dla pisarza jego formatu, coś dla mistrzów gatunku. Rzecz na czasie, wręcz gorąca, dymiąca i eksplodująca złowieszczą wymową liter jakie przemykając na paskach "breaking news" kanałów informacyjnych całego świata, układają się w wiadomości, których tragizmu nie oddają żadne słowa. "Czarna lista" zamyka się w klasycznej formule walki Dobra i Zła, w konwencji pościgu szeryfa za złoczyńcą. Tropiciel i Kaznodzieja. Ten pierwszy wypełnia zadania o których śmiertelnicy nie dowiadują się nawet okruchów prawdy zaklętych w teorie spiskowe. Reprezentuje rządową komórkę, gdzie nikt już nie zadaje sobie trudu stawiania zbrodniarzy wojennych i terrorystów przed sądem. Należy tylko zlokalizować obiekt i zamknąć sprawę... Zaś Kaznodzieja to koszmar senny cywilizowanego świata. Fanatyczne ramię propagandy dżihadystów, najczystsza nienawiść najradykalniejszej formy islamu, postać nasuwająca skojarzenia z niesławnym Jihadi Johnem. Nieuchwytny orędownik świętej wojny znajduje poprzez internetowe kazania oddane rzesze ochotników spełnienia woli Allaha. Samotnicy dokonują krwawych mordów na ulicach, w sklepach, pośród dołków pola golfowego.

Forsyth nie osiągnął w "Czarnej liście" pułapu, który porusza emocjami czytelnika na tyle, by mówić o zafascynowaniu książką. Autor przedobrzył wprowadzenie, które miast umiejętnie zarysować i rozwinąć fabularyzowane "dossier" Tropiciela, staje się ciężkostrawnym, wielostronicowym blokiem tekstu. Z kolei postać Kaznodziei to obraz cośkolwiek niedopracowany, a nie tajemniczy i zagadkowy. Za to zaskakująco sprawnie wplótł autor osobę autystycznego nastolatka, geniusza komputerowego, który pomaga Tropicielowi w ustaleniu miejsca pobytu ściganego dżihadysty. Nie przydaje to książce waloru literatury młodzieżowej, nie ma w tym niebezpiecznie infantylizującej płycizny.

Trzeba zaznaczyć, że pościg za Kaznodzieją to przede wszystkim umiejętne korzystanie z najnowszych osiągnięć nauki i techniki. Nasłuch i podgląd z wykorzystaniem wszędobylskich dronów, czy możliwość spenetrowania każdego urządzenia komputerowego na świecie, to przecież w dużej mierze rzeczywistość z jaką liczy się nie tylko odrobinę bardziej rozgarnięty terrorysta, ale i przeciętny zjadacz chleba. Ogólnie, "Czarna lista" spełnia wymogi techno thrillera, choć nie uniknął autor kilku wpadek, które będą łupem komentujących specjalistów w swojej dziedzinie. Poza tym, na pozór po staremu. Oszczędny styl oschłego pisarstwa Forsytha wciąż przypomina dziennikarskie raporty przemieszane z fakturowaniem mydła i powidła w magazynie jednostki wojskowej.

Cóż, nawet najlepszym przytrafiają się słabsze chwile. Szkoda, że taka bessa na literackiej giełdzie talentów jest opiewana jako powrót Fredericka Forsytha do pisania książek na miarę niezrównanych "Psów wojny" i "Dnia szakala". O "Czarnej liście" nie sposób powiedzieć niczego ponad opinią o poprawnym rzemiośle.

Temat po jaki sięgnął Forsyth zdawał się być materiałem w...