Pani profesor Maria Janion posiada swój niepowtarzalny styl pisarski. Chociaż jej prace to literatura naukowa oraz popularnonaukowa, odnajdujemy w nich ciepło i człowieczeństwo. Pisząc np. o Malczewskim nie stroni od zabawnych komentarzy czy bystrych żartów. Dzieląc się z czytelnikiem swoją ogromną wiedzą, którą syntetyzuje z wnioskami innych badaczy, otrzymuje odkrywcze i bardzo interesujące teksty.

Taka właśnie jest książka "Żyjąc tracimy życie". Chociaż tytuł brzmi dość depresyjnie, to można sięgać po nią bez obaw o spadek samopoczucia po lekturze. Z przyjemnością zanurzmy się w ciekawych faktach z życia artystów, w szczególności pisarzy. Książka przedstawia różne pomysły na życie, je samo jako wartość oraz zastanawia się nad znaczeniem śmierci.

Uważam, że atmosferę tej pracy dobrze oddaje zaczerpnięty z niej cytat:
"(...) w tej narracji (...) o arktycznym podróżniku, który zbudował igloo i zamknął się w nim ze strachu przed wilkami. Musiał jednak oddychać, a każdy jego oddech zamrażał się na ścianie i jego lodowa chatka robiła się wewnątrz coraz mniejsza. Własnym oddechem - jak czytamy - budował wokół siebie lodową trumnę. Żeby przeżyć, musi siedzieć w igloo, żeby przeżyć musi też oddychać a jego oddech nieubłaganie zawęża jego przestrzeń życiową... Oto naoczne przedstawienie czegoś o czym tak dobrze wiemy i nie wiemy: żyjąc tracimy życie."

Tym, co powinno zachęcać do sięgnięcia po tę książkę jest fakt, że nie potrzebujemy wykształcenia filologicznego aby ją w pełni zrozumieć. Wystarczy szkoła średnia, jeśli uważaliśmy na lekcjach polskiego...

Pani profesor Maria Janion posiada swój niepowtarzalny styl pisarski. Chociaż jej prace to literatura naukowa oraz popularnonaukowa, odnajdujemy w nich ciepło i człowieczeństwo. Pisząc np. o Malczewskim nie stroni od zabawnych komentarzy czy bystrych żartów. Dzieląc się z czytelnikiem swoją ogromną wiedzą, którą syntetyzuje z wnioskami innych badaczy, otrzymuje odkrywcze i...