Odkładałam napisanie tej recenzji, bo to by znaczyło, że naprawdę muszę się pożegnać z Tessą, Jemem i Willem. Jeszcze chyba nie dopuszczam do siebie tej myśli. Sama książka utwierdziła mnie w przekonaniu, że tylko Cassandra Clare potrafi tak grać na moich emocjach. W czasie czytania tej książki doświadczyłam wszystkiego: śmiechu, strachu, zaskoczenia, gniewu (10 minut rzucałam się na łóżku ze wściekłości), płaczu (kilka razy odkładałam książkę, żeby się uspokoić). Za to wielbię Cassie. Poza tym jestem pod wrażeniem, jak łatwo autorka operuje staroangielskim mimo że na przykład Dary Anioła są napisane normalnym, współczesnym językiem. Niesamowite są również te szczegóły - które normalnie nie zwracają uwagi czytelnika - te detale, które łączą obie trylogie: Dary Anioła i Diabelskie Maszyny. Takie coś wzbudza mój podziw. Jeśli chodzi o samą fabułę: zdążyłam zauważyć, że Cassie lubi na początku trochę ociągać sprawy, by mniej więcej od 1/3 przykuć czytelnika do siebie na tyle, by nie mógł się oderwać. W taki sposób przeczytałam około 200 stron jednego dnia. Wiele spraw mnie zaskoczyło, kilka dało się przewidzieć. Bohaterowie.. Każdy miał u mnie wzloty i upadki (oprócz Jema, którego kocham bezwarunkowo od pierwszej części) i jak teraz sobie o tym myślę, to naprawdę każdy ma swoje miejsce w moim sercu - jasne, wyliczając "tych złych". "Mechaniczna Księżniczka" to było dla mnie, wbrew pozorom, głębokie przeżycie. Wiele razy ta książka złamała moje serce, ale nie podejrzewałam, co będzie się ze mną działo, kiedy się skończy. I chociaż wiem, że na pewno wrócę do tej książki, to przecież tak naprawdę moja przygoda z Diabelskimi Maszynami zakończyła się.. Nie, jeszcze nie potrafię tego przyznać.

***

PS gorąco zapraszam na nieoficjalne tłumaczenie "Mechanicznej Księżniczki" grupy Drużyna Dobra: http://chomikuj.pl/Druzyna_Dobra :)

Odkładałam napisanie tej recenzji, bo to by znaczyło, że naprawdę muszę się pożegnać z Tessą, Jemem i Willem. Jeszcze chyba nie dopuszczam do siebie tej myśli. Sama książka utwierdziła mnie w przekonaniu, że tylko Cassandra Clare potrafi tak grać na moich emocjach. W czasie czytania tej książki doświadczyłam wszystkiego: śmiechu, strachu, zaskoczenia, gniewu (10 minut...