Książka o bardzo ciekawych przypadkach chorób neurologicznych. O tym jak niewielkie zmiany potrafią wywołać specyficzne efekty. Lekka, strawna, niewchodząca w tajniki mózgu.

Książka o bardzo ciekawych przypadkach chorób neurologicznych. O tym jak niewielkie zmiany potrafią wywołać specyficzne efekty. Lekka, strawna, niewchodząca w tajniki mózgu.

Książka na pewno bardzo ciekawa, ale też nie najłatwiejsza lektura - trudna w odbiorze ze względu na sporo medycznych terminów i - czasami język przypominający opis z dokumentacji medycznej. Trochę jakby czytanie diagnozy.
Pomimo tego, czytałem z zaciekawieniem.
Zastanawiające, że upośledzony ludzki mózg z jednej strony jest w stanie sprostać niezwykłym zadaniom, a które są niedostępne dla normalnych ludzi, z drugiej. To główna myśl, która towarzyszy mi po lekturze.
Są też momenty zabawne - nie wszystkie opisane przypadki są smutnym obrazem ludzi cierpiących na śmiertelne choroby.
Książka dla cierpliwych, ciekawych świata. Lektura z kategorii popularno-naukowej.

Książka na pewno bardzo ciekawa, ale też nie najłatwiejsza lektura - trudna w odbiorze ze względu na sporo medycznych terminów i - czasami język przypominający opis z dokumentacji medycznej. Trochę jakby czytanie diagnozy.
Pomimo tego, czytałem z zaciekawieniem.
Zastanawiające, że upośledzony ludzki mózg z jednej strony jest w stanie sprostać niezwykłym zadaniom, a...

Mam mieszane uczucia. Z jednej strony sposób pisania bardzo mi się podobał, podobnie jak to, w jaki sposób autor wskazuje przykłady dla swoich wniosków. Jednocześnie mam wrażenie, że część przypadków została napisana zbyt krótko, jakby autor spieszył się w pisaniu książki. Myślę, że warta uwagi. Mimo wszystko.

Mam mieszane uczucia. Z jednej strony sposób pisania bardzo mi się podobał, podobnie jak to, w jaki sposób autor wskazuje przykłady dla swoich wniosków. Jednocześnie mam wrażenie, że część przypadków została napisana zbyt krótko, jakby autor spieszył się w pisaniu książki. Myślę, że warta uwagi. Mimo wszystko.

Astronomia, genetyka, mózg, są w moim topie najciekawszych rzeczy. Poza astronomią, te dwie pozostałe zawsze mnie przytłaczały złożonością i tym jak wiele jeszcze było nieodkryte (wiem wiem, brzmi jakby astronomia była poznana i prosta…). Sądzę, że zajmowanie się nimi byłoby dla mnie źródłem nieustannej frustracji. Chętnie jednak zapuszczam się te rejony jako turysta.

Oliver Sacks to świetny pilot wycieczki, w czasie której poznamy szereg przypadków, gdzie “coś poszło nie tak”. Nadmiary, niedostatki, sytuacje wyjątkowe, odstępstwa od normy, które pozwalają lepiej zrozumieć lub docenić zwyczajność. Była to bardzo ciekawa lektura, polecam ją z czystym sumieniem, ale mam garść uwag które, mam nadzieję, pomogą wam ustawić sobie oczekiwania.

Po pierwsze, Sacks zaczyna od tytułowego przypadku mężczyzny, który pomylił swoją żonę z kapeluszem. To absolutna petarda i obawiam się, że nic w książce już nie dosięga tego poziomu, choć nie brakuje fascynujących rzeczy. Drugi zarzut jest dla mnie poważniejszy, otóż autor generalnie ogranicza się do opisu przypadków, nie wyjaśnia ich neurologicznego podłoża. Nie dowiemy się zatem dlaczego świat niektórych ludzi jest tak bardzo odmienny, jak można przez pewien okres doznać nagłego przebudzenia jednego ze zmysłów, niemal graniczącego z supermocą, a potem równie nagle wrócić do normy. Myślę, że w większości to po prostu fakt, że tych odpowiedzi brakuje. Lub brakowało, bo książka pochodzi z 1985 roku.

Rok wydania może być powiązany z inną obserwacją. Otóż książka wielokrotnie zaskoczyła mnie śmiałością autora. Czasem jest to niefrasobliwość granicząca z nieczułością. Zadaje pytania swoim pacjentom i ich rodzinom, które cisnęły by mi się na usta ale chyba nie posunąłbym się do ich zadania. Tym samym wchodzi w temat, który nie raz sam rozważałem, myśląc o przypadłościach psychologicznych lub neurologicznych. Mianowicie ile z nich można traktować w oderwaniu od człowieka.

Jeden z pacjentów Sacksa nie chciał przyjmować “leku” na zespół Tourette’a, bo czuł, że bez tików i innych objawów nie jest już sobą. Sacks zastanawia się, czy inny pacjent, który od kilkudziesięciu lat nie tworzy wspomnień, nieustannie konfabuluje i próbuje racjonalizować wszystko dookoła, nieczuły na rodzinę i osoby dookoła, w ogóle jest “osobą”. Czy to już raczej skorupa, echo po człowieku.

Fascynujące przypadki medyczne, trudne pytania bez odpowiedzi. Taka jest ta książka.

Astronomia, genetyka, mózg, są w moim topie najciekawszych rzeczy. Poza astronomią, te dwie pozostałe zawsze mnie przytłaczały złożonością i tym jak wiele jeszcze było nieodkryte (wiem wiem, brzmi jakby astronomia była poznana i prosta…). Sądzę, że zajmowanie się nimi byłoby dla mnie źródłem nieustannej frustracji. Chętnie jednak zapuszczam się te rejony jako...

Wyjątkowe neurologiczne przypadki opisywane przez pryzmat nie tylko medycyny, ale też psychologii czy może nawet metafizyki. Portrety pacjentów skonstruowane przystępnie i nieprzegadane. Autor w lekkostrawnej formie pozwala poprzez analizę patologii rzucić nowe światło na to, co nazywamy normalnością, fizjologią.
Godne polecenia dla chyba każdego czytelnika.

Wyjątkowe neurologiczne przypadki opisywane przez pryzmat nie tylko medycyny, ale też psychologii czy może nawet metafizyki. Portrety pacjentów skonstruowane przystępnie i nieprzegadane. Autor w lekkostrawnej formie pozwala poprzez analizę patologii rzucić nowe światło na to, co nazywamy normalnością, fizjologią.
Godne polecenia dla chyba każdego czytelnika.

Dotrwałam do końca, co uważam za objaw naprawdę silnej woli.
Niesamowicie słaba książka. Opisy konkrentnych przypadków medycznych są krótkie w kotekście personalnych i literackich wynurzaeń autora. Odnosi się wrażenie, że pisząc tę książke robił dobrze swojemu ego. Nie rozumiem licznych odwołań do testów literackich. Nie rozumiem licznych dygresji. Nie rozumiem retro- i futurospekcji w ramach książki. W takich jakby między-rozdziałach autor wielokrotnie mówi o jakimś przypadku, który opisał już np. w III rozdziale, albo dopiero opisze w VIII. Nie ma to żadnej funcji, bo czytelnik nie ma pojęcia, o czym w ogóle mowa. Chyba chodziło po porstu o zwiększenie zzs.
Opisywane przyadki są bardzo ciekawe, ale pióro tak toporne, że naprawdę trudno to czytać. Tutaj jedno ze zdań, które stanowi przykład kiepskego stylu, który na dłuższą metę utrudnia zapoznawanie się z treścią:
"Spokojna, nieczłowiecza samowystarczalność i pełnia świata roślin pozwalają mu osiągnąć własny, wyjątkowy spokój i samowystarczalność, oferują (poza czy poniżej wszystkich ludzkich relacji) głebokie, obywające się bez słów zjednoczenie z Naturą, a wraz z nim przywracają sens bycia w świecie, bycia realnym."
Tak, to jest jedno zdanie. Jedno z wielu.

Dotrwałam do końca, co uważam za objaw naprawdę silnej woli.
Niesamowicie słaba książka. Opisy konkrentnych przypadków medycznych są krótkie w kotekście personalnych i literackich wynurzaeń autora. Odnosi się wrażenie, że pisząc tę książke robił dobrze swojemu ego. Nie rozumiem licznych odwołań do testów literackich. Nie rozumiem licznych dygresji. Nie rozumiem retro- i...

Intelektualna przygoda. W świecie, gdzie "Bracia Karamazow" muszą walczyć o ocenę nastoletnich panienek, które bawią się w twórczynie internetowe nie umiejąc nawet napisać recenzji trzeba oceniać takie pozycje i komentować, żeby nie przepadły w zalewie komercji.

Intelektualna przygoda. W świecie, gdzie "Bracia Karamazow" muszą walczyć o ocenę nastoletnich panienek, które bawią się w twórczynie internetowe nie umiejąc nawet napisać recenzji trzeba oceniać takie pozycje i komentować, żeby nie przepadły w zalewie komercji.

Książka znanego neurologa i psychiatry wprowadza nas w świat niespodzianek, jakie kryją się w mózgu. Oliver Sacks opisuje przypadki ludzi, którzy czy to od urodzenia, czy na skutek przebytej choroby nie są w stanie normalnie funkcjonować w społeczeństwie. Często nawet nie są świadomi, że coś jest z nimi nie w porządku. Jednak opisywani pacjenci nie są dla lekarza, tylko przypadkami chorobowymi. Poza opisem ich nietypowych zachowań (z których tytułowy mężczyzna, który pomylił żonę z kapeluszem, nie jest najbardziej egzotycznym przypadkiem) czy ich przyczyn, skupia się na tym, w jaki sposób można, jeśli w ogóle można pomóc tym ludziom funkcjonować w społeczeństwie. Pochyla się także nad osobami niepełnosprawnymi intelektualnie, dostrzegając ich ukryte talenty i pomagając znaleźć aktywności, w których będą mogli się realizować.
Sacks pokazuje nie tylko jakim fascynującym i pełnym niespodzianek narządem jest mózg. Pokazuje także, że czasem nie warto leczyć człowieka, który zyskując „normalność”, może stracić unikalne zdolności będące wynikiem dysfunkcji mózgu.

Książka znanego neurologa i psychiatry wprowadza nas w świat niespodzianek, jakie kryją się w mózgu. Oliver Sacks opisuje przypadki ludzi, którzy czy to od urodzenia, czy na skutek przebytej choroby nie są w stanie normalnie funkcjonować w społeczeństwie. Często nawet nie są świadomi, że coś jest z nimi nie w porządku. Jednak opisywani pacjenci nie są dla lekarza, tylko...

Bardzo ciekawa literacka przygoda, cieszę się że ten tytuł wpadł w moje ręce!

Bardzo ciekawa literacka przygoda, cieszę się że ten tytuł wpadł w moje ręce!

Bardzo piękna książka ukazująca ludzi z pewnymi trudnościami jako pełnoprawne osoby, a nie zlepek egzystujących komórek.

Bardzo piękna książka ukazująca ludzi z pewnymi trudnościami jako pełnoprawne osoby, a nie zlepek egzystujących komórek.