Uwielbiam wracać do tego Pana i obserwować, jak wiele – dodajmy: sprzecznych – emocji budzi jego twórczość wśród czytelników. Wyraźnie można dostrzec ukształtowanie się dwóch obozów: gorących zwolenników i równie zagorzałych przeciwników. I to utwierdza mnie w przekonaniu, że ten pisarz po prostu nie jest dla wszystkich.

Ja mogę zaliczyć się to tego pierwszego grona – i chociaż na co dzień sięgam po raczej inny rodzaj literatury, charakteryzujący się odmiennym ładunkiem wrażliwości, to jednak lubię tę pokręconą, bardzo specyficzną estetykę Irvinga. Nie znajduję w niej tej nadmiernej wulgarności i obsceniczności, o której wspominają poprzednicy - retoryka Irvinga jest bardzo bezpośrednia, niekiedy wręcz dosadna i do konwencji gawędziarskiej paplaniny, w jakiej utrzymane są jego powieści, ten soczysty język po prostu pasuje. Ba, on wręcz doskonale komponuje się z wyłaniającymi się z prozy Amerykanina obrazami, które także często są dalekie od oczywistości, i wpływa na spotęgowanie doznań. Jeżeli już dochodzimy do tego aspektu, to „Świat według Garpa” niewiele różni się pod tym względem w stosunku do pozostałych tytułów spod ręki Irvinga – czytanie to prawdziwa, szalona jazda rollercoasterem – zarówno jeżeli chodzi o warstwę fabularną jak i emocjonalną. Nikt tak zręcznie nie jest w stanie połączyć dramatu i czarnej komedii jak ten autor! Przekonał mnie o tym po raz kolejny, fundując prawdziwą huśtawkę nastrojów: tylko tutaj w jednej sekundzie można przejść od niekontrolowanego chichotu do guli w gardle.

Tego, co przeczytałam, nie da się streścić ani ująć w żadne sensowne ramy – dlatego nie podejmę nawet takiej próby. Za to mogę nieśmiało zachęcić wszystkich tych, którzy lubią nowe doświadczenia, do sięgnięcia po Irvinga i przekonania się na własnej skórze, co ten autor wyprawia z piórem i czytelnikiem.

Uwielbiam wracać do tego Pana i obserwować, jak wiele – dodajmy: sprzecznych – emocji budzi jego twórczość wśród czytelników. Wyraźnie można dostrzec ukształtowanie się dwóch obozów: gorących zwolenników i równie zagorzałych przeciwników. I to utwierdza mnie w przekonaniu, że ten pisarz po prostu nie jest dla wszystkich.

Ja mogę zaliczyć się to tego pierwszego grona – i...