Najbardziej lubię ten rodzaj fantastyki rozgrywającej sie w przestrzeniach międzyplanetarnych w odległych czasach, co może człowieka w przyłosci dotyczyć, ale może też na zawsze zostać w wymiarze autorów fantastyki.
Jak to zwykle bywa człowiek osiągnie taki poziom, że śmierć mu nie będzie straszna dzięki postępom nauki, rozwojowi medycyny i jedynie co może stanowić ogromne zagrożenie to przestrzeń kosmiczna, która nie jest do ujarzmienia, a ciała niebieskie w niej znajdujące się są zagadką, czasem bombom z opóznionym zapłonem, biorąc pod uwagę czasoprzestrzeń i odległość w jakiej może znajdować się zagrażający obiekt. Oczywiście do czegoś podobnego i tutaj dochodzi i ten motyw w wielowątkowej pozycji Hamiltona bardzo mi odpowiada.
To co mnie chwilami męczyło to rozbudowana intryga polityczna, konflikty między rządzącymi Wspólnotą. Było tego za dużo i momentami gubiłam się w tych zawiłościach. Akurat tego typu wątek w space operze najmniej mnie interesuje, a z drugiej strony myślę, że książka wiele by straciła gdyby autor odpuścił i okroił ten motyw, dzięki niemu też więcej się dzieje. Nie pałam też zainteresowaniem do zgłębiania szczegółowych opisów technologicznych urządzeń a u Hamiltona tego pełno i to w rozbudowanej mierze.
Oczywiście to co dla mnie stanowi minus innym może przypaść do gustu, a mnie i tak książka na tyle się podobała, że pamiętam ją po jakiś 3 latach od przeczytania, czyli z pewnością godna uwagi.

Najbardziej lubię ten rodzaj fantastyki rozgrywającej sie w przestrzeniach międzyplanetarnych w odległych czasach, co może człowieka w przyłosci dotyczyć, ale może też na zawsze zostać w wymiarze autorów fantastyki.
Jak to zwykle bywa człowiek osiągnie taki poziom, że śmierć mu nie będzie straszna dzięki postępom nauki, rozwojowi medycyny i jedynie co może stanowić ogromne...