Nie wiem jak to się stało ale byłem wielkim fanem mitologii Cthulhu oraz samego Lovecrafta już długo przedtem zanim sięgnąłem po książkę! To chyba przez mroczną poświatę jaka wytworzyła się wokół samotnika z Providence oraz wszechobecności jego literackich tworów w popkulturze.

Bo są gry, komiksy, filmy, muzyka - Kult Cthulhu czai się za rogiem i napełnia przerażeniem.

W końcu trzeba było zapoznać się więc z samymi opowiadaniami!

Nie wszystkie porwały, nie wszystkie zachwyciły... ale! każde z nich tonęło w ciemności, grozie, przerażeniu! Na to czekałem i to właśnie dostałem! Historie Lovecrafta nie zawsze są zaskakujące, niewiele w nich zwrotów akcji, wartkiej akcji ale w zamian otrzymujemy to co kochał Lovecraft ponad wszystko, to czemu poświęcił życie czyli lęk, niepokój, przerażenie. O TAK!

Poza tym proza Lovecrafta to dla mnie mistrzostwo pisarstwa. Budowanie nastroju, osaczanie czytelnika niepokojem, straszenie tajemnicą. To właśnie siła jego opowiadań - boimy się tego czym to coś może być, boimy się tego czego nie rozumiemy, czego nawet nie widzimy. Obłęd!

Ach no i wszystko to pisane w tym pięknym starym stylu. Takim jak to ludzie kiedyś pisali do siebie listy - Z KLASĄ, z wyszukanym słownictwem, z takim wyrafinowaniem. Delicje!

Najlepsze opowiadania w tym zbiorze? Zdecydowanie "Szepczący w ciemności", "Koszmar z Dunwich", "Kolor z przestworzy" oraz "Muzyka Ericha Zanna"

Nie wiem jak to się stało ale byłem wielkim fanem mitologii Cthulhu oraz samego Lovecrafta już długo przedtem zanim sięgnąłem po książkę! To chyba przez mroczną poświatę jaka wytworzyła się wokół samotnika z Providence oraz wszechobecności jego literackich tworów w popkulturze.

Bo są gry, komiksy, filmy, muzyka - Kult Cthulhu czai się za rogiem i napełnia przerażeniem....