Zew Cthulhu

Klasyka gatunku mnie jakoś specjalnie nie porwała. Część opowiadań spodobała mi się bardziej, część mniej. Na plus klimat. Większość opowiadań ma formę pamiętników czy jakiś zapisków - to trzeba lubić (praktycznie brak dialogów).

Zew Cthulhu - 7
Widmo nad Innsmouth - 8
Kolor z przestworzy - 8
Szepczący w ciemności - 7
Duch ciemności - 6
Koszmar w Dunwich - 6
Muzyka Ericha Zanna - 6

Klasyka gatunku mnie jakoś specjalnie nie porwała. Część opowiadań spodobała mi się bardziej, część mniej. Na plus klimat. Większość opowiadań ma formę pamiętników czy jakiś zapisków - to trzeba lubić (praktycznie brak dialogów).

Zew Cthulhu - 7
Widmo nad Innsmouth - 8
Kolor z przestworzy - 8
Szepczący w ciemności - 7
Duch ciemności - 6
Koszmar w Dunwich - 6
Muzyka Ericha...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Zbiór naprawdę wybitnych, trzymających w napięciu i niezwykle klimatycznych opowiadań. Moje pierwsze i na pewno nie ostatnie zetknięcie się z twórczością H.P Lovecrafta.
Jeśli ktoś się zastanawia, szczerze polecam!

Zbiór naprawdę wybitnych, trzymających w napięciu i niezwykle klimatycznych opowiadań. Moje pierwsze i na pewno nie ostatnie zetknięcie się z twórczością H.P Lovecrafta.
Jeśli ktoś się zastanawia, szczerze polecam!

Pokaż mimo to

Cudo.

Cudo.

Pokaż mimo to

Drugie podejście do autora i tym razem zdecydowanie ostatnie. Pierwsze też było zdecydowanie ostatnie, ale dostał jeszcze jedną szansę ze względu na podobające mi się planszówki oparte na mitologii Cthulhu. No cóż, mitologię i gry nadal lubię, ale przy tej książce męczyłem się jak przy żadnej innej od czasu poprzedniej książki Lovecrafta. Tak drewnianego, nieudolnego i męczącego sposobu pisania (bo stylem tego nie nazwę) i budowania narracji chyba jeszcze nie widziałem (a na pewno od czasu poprzedniej książki Lovecrafta). Jeśli to miało być straszne i przerażające, to... właściwie było, tylko chyba nie w zamierzony przez autora sposób. Straszne było męczenie się z czytaniem tej zbieraniny słów, a przerażające to, że przez te wypociny zniechęciłem się na kilka miesięcy do czytania czegokolwiek. Co najmniej kilka, bo nadal mi nie przeszło i nie wiem, czy to w ogóle uleczalne.

Drugie podejście do autora i tym razem zdecydowanie ostatnie. Pierwsze też było zdecydowanie ostatnie, ale dostał jeszcze jedną szansę ze względu na podobające mi się planszówki oparte na mitologii Cthulhu. No cóż, mitologię i gry nadal lubię, ale przy tej książce męczyłem się jak przy żadnej innej od czasu poprzedniej książki Lovecrafta. Tak drewnianego, nieudolnego i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Długo wahałam się z sięgnięciem po Lovecrafta aż w końcu ostatecznie namówił mnie znajomy, od którego dostałam zbiór opowiadań. W takim wypadku już nie mogłam nie spróbować 😊 Choć może nie jest to lekka i przyjemna lektura, to skutecznie mi urozmaiciła stresujące przygotowania do sesji, przez co nauka do egzaminów stała się mniejszym złem. Zew Cthulhu to zbiór pięciu najbardziej znanych opowiadań Howarda Philipsa Lovecrafta, który został okrzyknięty mistrzem opowieści niesamowitej, zaś teraz sama miałam okazję się przekonać, że nie bez powodu.

"Skądś dobiegło mnie tykanie zegara. Powszedni, zwyczajny dźwięk, lecz zarazem przypomniał, że okolica, w której się znalazłem ma jeszcze jedną bulwersującą właściwość: jest zgoła pozbawiona życia zwierzęcego. (...) w lesie nie słychać nawet zwykłych nocnych pokrzykiwań dzikiej zwierzyny. Pomijając zlowieszczy szmer dalekich, niewidocznych strumieni, panowała tu absolutna, nienormalna, miedzyplanetarna wręcz cisza. Cóż za nieuchwytny gwiazdowy mór poraził tę zapadłą okolicę?"

Co byście powiedzieli na dawkę wydarzeń osadzonych w naszym świecie, ale mających swoje korzenie gdzieś poza nim? Co jeśli świat, który znamy, to tylko mała cząstka tego, co jeszcze nieodkryte i niezbadane, a zarazem przejmujące najczystszą grozą? Czytając te opowiadania zobaczycie tę właśnie wersję świata, do którego wkradł się pierwiastek zła w najgorszej możliwej postaci - zła, które przenika do naszego małego, na pozór bezpiecznego świata, by go zniszczyć z kretesem. Jesteście gotowi, by to zobaczyć? Jeśli tak, to oddajcie się w ręce tego niesamowitego pisarza, by dostać porcję grozy podaną w najbardziej niezwykłej postaci.

"Całe gospodarstwo - drzewa, budynki, nawet trawa i zioła, których nie zdążyła jeszcze uśmiercić szara skruszałość - mieniło się ohydną, nieokreśloną mieszaniną barw. Zwieńczone językami nieczystych płomieni gałęzie prężyły się ku niebu, migotliwe strużki powtornego ognia rozpełzały się po kalenicach domu, obory i szop. Wszystko pochłaniała bezkształtna świetlistość, bezwymiarowa tęcza tajemnej studziennej trucizny - wrząca, czarująca, chwytna, pazerna, roziskrzona, wyprężona i złowieszczo kipiąca gamą kosmicznych, nierozpoznawalnych barw."

Jeśli chodzi o treść to tylko tyle mogę zdradzić. Każde opowiadanie przedstawia inną mroczną historię, choć wszystkie łączy jeden wątek. Czytając je nie raz będziecie z poczuciem trwogi przewracać kolejne strony, by poznać najmroczniejsze historie, jakie dane będzie Wam sobie wyobrazić. I pomimo uczucia niepokoju, którego nie raz zaznacie, nie będziecie w stanie jej odłożyć nieskończonej. Choć to nie do końca typ prozy, po którą lubię sięgać, to uważam, że warto się z opowiadaniami tego pisarza zapoznać. Klimat, w który się przenosimy w czasie spędzonym z tą książką trudno oddać słowami, więc nawet nie próbuję. Tego trzeba po prostu doświadczyć. Ma się poczucie obcowania z czymś nieziemskim i trudnym do wypowiedzenia, zaś autorowi udało się to świetnie ubrać w słowa. Jedyne, co może utrudniać czytanie, to pojawiające się gdzieniegdzie archaizmy, bądź inne słownictwo specjalistyczne, którego znacznie musiałam sprawdzać. I były momenty, w których miałam dość czytania i chciałam książkę ostatecznie odłożyć, bo opisy momentami wydawały się przydługie, ale jednak chęć poznania całości zwyciężyła.

Jeśli ktoś jeszcze się zastanawia nad jej przeczytaniem, to stwierdzam, że naprawdę warto. Szczególnie jeśli lubicie fantastykę bądź literaturę grozy. Albo ciekawe połączenie jednego i drugiego 😊

Długo wahałam się z sięgnięciem po Lovecrafta aż w końcu ostatecznie namówił mnie znajomy, od którego dostałam zbiór opowiadań. W takim wypadku już nie mogłam nie spróbować 😊 Choć może nie jest to lekka i przyjemna lektura, to skutecznie mi urozmaiciła stresujące przygotowania do sesji, przez co nauka do egzaminów stała się mniejszym złem. Zew Cthulhu to zbiór pięciu...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Niczym nieskrępowana nastoletnia wyobraźnia. Tak bym to opisał w jednym zdaniu. Tak bardzo stymuluje, że miałem okrutny koszmar po przeczytaniu "Koloru z przestworzy" - dla mnie najlepszej części. Ta z górami też jest bardzo fajna. Końcówka mi namąciła w głowie.

Autor żył w stworzonym przez siebie świecie i się z nami nim podzielił, za co należą się mu wielkie podziękowania.

To były zalety, teraz czas na kąśliwości 🙂

-opisy z punktu widzenia pierwszej osoby （nie moje preferencje）,
-często myśl z jednej strony jest powtarzana na drugiej lub kolejnej z identycznym przekazem, ale ubrana w inne słowa,
-zdania wielokrotnie skomplikowanie złożone （tak, ta nazwa jest chyba najbardziej odpowiednia）. Zazwyczaj mam nawyk, by zakończyć prawą stronę, gdy mam na moment dość czytania, ale zdanie kończy się na następnej, i tu najlepszy moment: kropka pojawia się dopiero po 8-9 linijkach. Gdyby nie ten mankament, dałbym 8, bo opisane historie po jakimś czasie wciągają bez reszty.

Niczym nieskrępowana nastoletnia wyobraźnia. Tak bym to opisał w jednym zdaniu. Tak bardzo stymuluje, że miałem okrutny koszmar po przeczytaniu "Koloru z przestworzy" - dla mnie najlepszej części. Ta z górami też jest bardzo fajna. Końcówka mi namąciła w głowie.

Autor żył w stworzonym przez siebie świecie i się z nami nim podzielił, za co należą się mu wielkie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Po pierwszych zdaniach już czuć że dobre to było sto lat temu. Język podobny nieco do ojca "Wehikułu czasu" i tu podobieństwa się kończą. Na dzisiejsze czasy to trochę mało. Przyciężkawo się czyta

Po pierwszych zdaniach już czuć że dobre to było sto lat temu. Język podobny nieco do ojca "Wehikułu czasu" i tu podobieństwa się kończą. Na dzisiejsze czasy to trochę mało. Przyciężkawo się czyta

Pokaż mimo to

Przeczytana dawno. W wersji papierowej na domowej półce. Początki przygody z gatunkiem jakim jest horror.

Przeczytana dawno. W wersji papierowej na domowej półce. Początki przygody z gatunkiem jakim jest horror.

Pokaż mimo to

"Zew Cthulhu" to moja pierwsza książka Lovecrafta i pierwszy horror jaki przeczytałem od kilku lat. Muszę przyznać że to świetna powieść, ciekawa i trzymająca w napięciu. Przeczytałem ją w jęz. angielskim czyli w oryginale, zdecydowanie polecam. Autor z powodzeniem buduje atmosferę grozy bez krwi, odpadających części ciała czy hord potworów co w dzisiejszych czasach jest nagminne(chodzi mi o filmy). Mimo, że nie jestem fanem ani fantastyki ani horroru to w przyszłości na pewno sięgnę po dalsze tytuły tego autora.

"Zew Cthulhu" to moja pierwsza książka Lovecrafta i pierwszy horror jaki przeczytałem od kilku lat. Muszę przyznać że to świetna powieść, ciekawa i trzymająca w napięciu. Przeczytałem ją w jęz. angielskim czyli w oryginale, zdecydowanie polecam. Autor z powodzeniem buduje atmosferę grozy bez krwi, odpadających części ciała czy hord potworów co w dzisiejszych czasach jest...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jedyna książka póki co, która fizycznie podnosiła mi ciśnienie podczas czytania. Niekwestionowalny geniusz.

Jedyna książka póki co, która fizycznie podnosiła mi ciśnienie podczas czytania. Niekwestionowalny geniusz.

Pokaż mimo to