Książka lekka i dość ciekawa. Niektóre rozdziały pozostają dla mnie niezrozumiałe (nawet pokusiłbym się o słowo "niepotrzebne"). Pani Beata próbuje wypowiadać się w trudnym temacie Aborygeńskiej społeczności, ale powierzchowne traktowanie tego tematu tylko zaciemnia obraz kształtowany w książce.

Książka lekka i dość ciekawa. Niektóre rozdziały pozostają dla mnie niezrozumiałe (nawet pokusiłbym się o słowo "niepotrzebne"). Pani Beata próbuje wypowiadać się w trudnym temacie Aborygeńskiej społeczności, ale powierzchowne traktowanie tego tematu tylko zaciemnia obraz kształtowany w książce.

Choć książka wydana ponad 11 lat temu czyta się świetnie. Nie brak tu historii Australii i Tasmanii, trudnych losów Aborygenów, miejsc wartych zobaczenia oraz wspaniałej przyrody. Ciekawostką, o której nie wiedziałam jest fakt, że 85% opali na świecie pochodzi z Australii. Książka porusza też temat ciężkich przejść rdzennej ludności Australii, wyniszczenie ich kultury i prób przysposobienia do zachodniej cywilizacji. Warta przeczytania.

Choć książka wydana ponad 11 lat temu czyta się świetnie. Nie brak tu historii Australii i Tasmanii, trudnych losów Aborygenów, miejsc wartych zobaczenia oraz wspaniałej przyrody. Ciekawostką, o której nie wiedziałam jest fakt, że 85% opali na świecie pochodzi z Australii. Książka porusza też temat ciężkich przejść rdzennej ludności Australii, wyniszczenie ich kultury i...

Pani Beata prezentuje siebie jako infantylną podróżniczkę rozmawiającą z ptaszkami, ale trzeba być naprawdę chciwym i na cztery łapy kutym, aby produkować i sprzedawać taką grafomanię. Książka nie jest o Australii, lecz o przemyśleniach autorki, w dodatku wątpliwej jakości. Wstyd National Geographic. Autorka potępia postęp cywilizacyjny i idealizuje prymitywne życie Aborygenów, polegające na walce o przetrwanie każdego dnia. Ale dom w Polsce pani Beata ma piękny i bynajmniej nie jest to ziemianka, widziałam w telewizji.

Pani Beata prezentuje siebie jako infantylną podróżniczkę rozmawiającą z ptaszkami, ale trzeba być naprawdę chciwym i na cztery łapy kutym, aby produkować i sprzedawać taką grafomanię. Książka nie jest o Australii, lecz o przemyśleniach autorki, w dodatku wątpliwej jakości. Wstyd National Geographic. Autorka potępia postęp cywilizacyjny i idealizuje prymitywne życie...

Uwielbiam książki Beaty Pawlikowskiej - głównie za to, że podczas czytania moja głowa jest pełna przemyśleń i postanowień, co mogłabym zrobić, żeby być lepszym człowiekiem.

Bardzo podobają mi się w nich również zdjęcia (a to wydanie było ich pełne! W dodatku książka sama w sobie była wydana wspaniale, chyba jeszcze nigdy nie czytałam książki tej autorki, której wydanie aż tak przypadłoby mi do gustu :) Było kolorowe, żywe i aż zachęcało do czytania),które autorka wykonuje sama. Znajdują się tam też urocze rysunki - również jej autorstwa :)

Treść również przyciąga - Pawlikowska przybliża nam nie tylko kulturę, ale też historię Australii, parę miejscowych legend i wierzeń oraz narodowe potrawy. Dzięki temu, że wraz z nią podróżują Australijczycy, historia nabiera kolorów, bo jest opowiadana również przez mieszkańców kraju.

Oczywiście, znajdzie się tam również parę niedociągnięć, chwilami autorka nie jest w stanie powstrzymać się od kąśliwego komentarza w stronę "mięsożerców" albo od wytknięcia Europejczykom ich wad, ale to są szczegóły.
Jak najbardziej polecam! :)

Uwielbiam książki Beaty Pawlikowskiej - głównie za to, że podczas czytania moja głowa jest pełna przemyśleń i postanowień, co mogłabym zrobić, żeby być lepszym człowiekiem.

Bardzo podobają mi się w nich również zdjęcia (a to wydanie było ich pełne! W dodatku książka sama w sobie była wydana wspaniale, chyba jeszcze nigdy nie czytałam książki tej autorki, której wydanie aż...

Ciężko było mi się zdecydować na ocenę dlatego rozpisałam sobie plusy i minusy, co ostatecznie dało mi wynik 5/10 - PRZECIĘTNA.

Plusy:
- większość zdjęć naprawdę piękna i magiczna
- bardzo ładne i estetyczne wydanie książki
- ciekawe opisy przyrody
- wiele ciekawostek historycznych, kilka faktów wcześniej mi nieznanych, jak np. to że plemion aborygeńskich było pierwotnie ponad 250!

Minusy:
- większość książki to pseudopsychologiczny bełkot
- dwa rozdziały w formie rozmowy dwóch zwierząt, np. koali i kangura jeśli się nie mylę, z których absolutnie nic nie wynika
- opisy snów (po co...?)
- przemądrzanie się autorki
- częste podkreślanie, że tego czy tego JUŻ SIĘ NAUCZYŁA I DOŚWIADCZYŁA W AMAZONII, ZAPAMIĘTAJCIE TO HELOŁ

No średnio pani Beato to wyszło, oj średnio.
Myślę, że fantastycznym pomysłem byłoby przefiltrowanie książki z bełkotu i mądrości o dupie Maryni i pozostawienie takiej australijskiej esencji.

Ciężko było mi się zdecydować na ocenę dlatego rozpisałam sobie plusy i minusy, co ostatecznie dało mi wynik 5/10 - PRZECIĘTNA.

Plusy:
- większość zdjęć naprawdę piękna i magiczna
- bardzo ładne i estetyczne wydanie książki
- ciekawe opisy przyrody
- wiele ciekawostek historycznych, kilka faktów wcześniej mi nieznanych, jak np. to że plemion aborygeńskich było pierwotnie...

Z dużą ilością ciekawostek, brakowało mi przemyśleń.

Z dużą ilością ciekawostek, brakowało mi przemyśleń.

Pierwszy raz spotykam się z twórczością Pani Beaty i szczerze mówiąc mam mieszane uczucia. Z jednej strony książka jest ciekawa, dobrze się ją czytam. Z drugiej strony jest sporo momentów, które męczą. Może po prostu się nastawiłam na troszkę lepsze poznanie Australii. Pani Beata zaś pisała dużo o sferze metafizycznej. Niemniej jednak książka ciekawa.

Pierwszy raz spotykam się z twórczością Pani Beaty i szczerze mówiąc mam mieszane uczucia. Z jednej strony książka jest ciekawa, dobrze się ją czytam. Z drugiej strony jest sporo momentów, które męczą. Może po prostu się nastawiłam na troszkę lepsze poznanie Australii. Pani Beata zaś pisała dużo o sferze metafizycznej. Niemniej jednak książka ciekawa.

Moje odczucia w stosunku do reportażu z podróży po Australii autorstwa Beaty Pawlikowskiej są jak zawsze ambiwalentne.

Z jednej strony przepiękne zdjęcia, wiele interesujących opisów z historii Aborygenów, pierwszych europejskich osadników, a także ciekawostek dotyczących australijskiej fauny i flory. Do tego arcy interesujący rozdział dotyczący kopalni opali i fakt, iż książka jest ładnie wydana.

A w tym wszystkim klasyczne dla Beaty Pawlikowskiej filozofowanie graniczące z bredzeniem, które nieco zniechęca mnie do każdej z jej skądinąd ciekawych książek podróżniczych...

Polecam najserdeczniej, jeśli czytelnik zechce skupić się wyłącznie na treści dotyczącej Australii.

Moje odczucia w stosunku do reportażu z podróży po Australii autorstwa Beaty Pawlikowskiej są jak zawsze ambiwalentne.

Z jednej strony przepiękne zdjęcia, wiele interesujących opisów z historii Aborygenów, pierwszych europejskich osadników, a także ciekawostek dotyczących australijskiej fauny i flory. Do tego arcy interesujący rozdział dotyczący kopalni opali i fakt, iż...

Jak się tu nie zakochać w takim cudownym, tajemniczym, pełnym sprzeczności miejscu jak Australia. Kraj, do którego "czerwonej ziemi" pewnie nigdy nie dane mi będzie zobaczyć...
Beata Pawlikowska opowiada o swojej podróży do tego niezwykłego miejsca, pełnego sprzeczności, skomplikowanej historii, krainy misiów Koala i diabłów tasmańskich... Jej opowieść przywołuje u czytelnika uśmiech na twarzy, czasem niedowierzanie, zdziwienie i niesamowitą ciekawość poznania tego odległego kraju. Mimo, że p. Beata ma podejście czasami zbyt filozoficzne do swoich podróży, inaczej czyta się jej relacje niż np. p .Wojtka Cejrowskiego czy Martyny Wojciechowskiej, ale mnie osobiście to nie przeszkadza.
Szczerze polecam!

Jak się tu nie zakochać w takim cudownym, tajemniczym, pełnym sprzeczności miejscu jak Australia. Kraj, do którego "czerwonej ziemi" pewnie nigdy nie dane mi będzie zobaczyć...
Beata Pawlikowska opowiada o swojej podróży do tego niezwykłego miejsca, pełnego sprzeczności, skomplikowanej historii, krainy misiów Koala i diabłów tasmańskich... Jej opowieść przywołuje u...

Przyjemna ucieczka od codzienności

Przyjemna ucieczka od codzienności