O swoim zamiłowaniu o thrillerach i kryminałach pisałam nieraz – uwielbiam intrygi, tajemnice i niespodzianki, które na swojej drodze spotykają zwykli ludzie, ciekawi przyczyn zbrodni, lub dzielni detektywi, którzy dniem i nocom potrafią myśleć o sprawie, jaka trafiła na ich biurko. Nieraz nie potrafiłam oderwać się od książki, dopóki nie poznałam rozwiązania zagadki, komplikującej niejedno ludzkie istnienie. Godnych uwagi i zapamiętujących w pamięć thrillerów jest niewiele. Do końca nie jestem przekonana, czy „Relikwiarz”, który wyszedł spod pióra dwóch amerykańskich pisarzy – Douglasa Prestona i Lincolma Childa, można byłoby zaliczyć do grona tego typu powieści. Całości zabrakło kilku elementów, choć i również nie można pominąć słów, pochwalających dzieło owych autorów.

Na dnie rzeki opływającej Manhattan, policyjni nurkowie odnajdują dwa szkielety. O pomoc w śledztwie i ustaleniu tożsamości ofiar zostaje poproszona Margo Green, kustosz Muzeum Historii Naturalnej, która wkrótce odkrywa, że do rozwiązania tej zagadki nie musi przeprowadzić tylko i wyłącznie rutynowej ekspertyzy antropologicznej. Sprawa, jaką otrzymuje Margo, przypomina jej o wydarzeniach sprzed kilku lat, kiedy polowała na przerażającą bestię zagubioną w piwnicznych korytarzach muzeum. Początkowo odnosi wrażenie, że to, co widzi nie jest do końca prawdą. Jednak szkielety zdradzają ślady wynaturzonych czynów, ale też i zniekształcenia ukazują, że zwłoki zostały zaatakowane ani przez zwierzę ani też nie przez człowieka. Okazuje się, że w Nowym Jorku przebudził się drzemiący od dawna potwór, zagrażający życiu wszystkich obywateli.

„Relikwiarz” to kontynuacja „Reliktu” – thrillera, który zdobył uznanie wielu krytyków i czytelników. Większość książek, która została napisana przez duet Douglasa Prestona i Lincolma Childa trafia na listę bestsellerów, ciesząc się powodzeniem w wielu krajach. Entuzjastycznie podeszłam do czytania „Relikwiarzu”, po intrygującym opisie, spodziewając się wielu emocji. Przyznam, że powieść, pomimo tego, że liczy sobie ponad sześćset stron, czyta się lekko i dosyć szybko. Autorzy niewątpliwie potrafią zbudować napięcie i stworzyć atmosfery zgrozy, która trwa niemal do końca tego utworu. Utwór budzi zainteresowanie w oczach czytelników, praktycznie cały czas martwiących się o życie bohaterów oraz zastanawiających się nad naturą bestii, czyhających w podziemiach. Dotychczas nie spotkałam się z żadną powieścią tych pisarzy – zarówno tworzoną osobno ani też w duecie, jednak muszę przyznać, że razem stworzyli wspaniałych bohaterów, wciągającą akcję i multum wydarzeń, dzięki czemu czytając „Relikwiarz” nie można wspomnieć o chociażby chwili nudy. Książka została napisana przyjemnym językiem. Rewelacją są dla mnie dialogi, podczas których można odczuć autentyczność rozmów, co sprawia, że przedstawione zdarzenia i koszmar zajmujących się sprawą person w pewnym momencie może wydawać się być czymś więcej niż fikcją literacką. Opisy również potrafią zauroczyć i przybliżyć nam postęp sprawy czy też dokładnie ukazać myśli i wariacje umysłu bohaterów. Pomysłowość autorów zaskoczyła mnie niejednokrotnie i przyznam, że w kwestii wydarzeń czy też przedstawienia bestii, która swoje królestwo odnalazła w podziemiach muzeum, Preston i Child zasłużyli na szczególne uznanie. Jednak pomimo tego, że moje wrażenia po przeczytaniu „Relikwiarza” są dosyć dobre, całości zabrakło mi kilku elementów, z których nazwaniem sama mam ogromny problem. Przeczytałam tę książkę z ogromną przyjemnością i dałam się wciągnąć w wartką akcję, lecz w całości występuje zbyt mało dynamizmu. Co prawda, co chwilę obserwujemy kolejne trudny wybory postaci, lecz nie do końca wywołują one u odbiorcy odczuć, które spodziewał się otrzymać.

„Relikwiarz” to intrygujący thriller, który potrafi wzbudzić zainteresowanie i trzymać w napięciu niemal do ostatniego rozdziału. Książka niewątpliwie znajdzie uznanie u czytelników, którzy lubią książki z tego gatunku, powiązane z postaciami, potrafiącymi przerażać, jak i też przyciągać uwagę. Przyznam, że po lekturze tej powieści i po przeczytaniu opinii na temat innych utworów, które zostały stworzone przez Douglasa Prestona i Lincolma Childa, z chęcią zapoznałabym się z innymi utworami tychże pisarzy.

O swoim zamiłowaniu o thrillerach i kryminałach pisałam nieraz – uwielbiam intrygi, tajemnice i niespodzianki, które na swojej drodze spotykają zwykli ludzie, ciekawi przyczyn zbrodni, lub dzielni detektywi, którzy dniem i nocom potrafią myśleć o sprawie, jaka trafiła na ich biurko. Nieraz nie potrafiłam oderwać się od książki, dopóki nie poznałam rozwiązania zagadki,...