Holly i Logan natrafiają na siebie w samolocie, oboje mają miejsce obok siebie w drugiej klasie. On to piękny i wysportowany trener osobisty, ona zaś to młoda, zaniedbana wdowa przy tuszy z kiepską fryzurą. Oboje świadomi swojego wyglądu i krępującej sytuacji, dlatego też bohaterka szczerze nazywa swój problem, woli śmiać się z siebie, zanim zrobią to inni. A jedzeniem zajada swoje emocje…

„Bo jedzenie jest jedyną rzeczą, na której mogę polegać, rozumiesz?”

Logan, czując się niezręcznie, że Holly wyczuła jego niechęć, składa jej propozycję, że jako osobisty trener pomoże jej w zgubieniu zbędnych kilogramów. I tak dla bohaterki zaczyna się ciężka harówka. Ale treningi ukazują też, że serce nie sługa, zaczynają coś do siebie czuć, ale to ukrywają… Logan do tej pory nie uznawał zobowiązań w sprawach sercowych, nie angażował się emocjonalnie, dla Holly zaś liczyła się tylko robota do wykonania, mało mówiła mu o swej przyszłości. Jednak to się zmienia: ona z „brzydkiego kaczątka” w miarę przemienia się w „łabędzia”, chociaż nigdy nie będzie modelowo piękna- a czy Logan, to zaakceptuje, jeśli wygląd tak bardzo się dla niego liczy? Czy ci dwoje nauczą się czegoś od siebie nawzajem?

„Czuła się silna. Była silna.”

Na pewno wartym uwagi jest sam wątek nadwagi, w kontekście kompulsywnego objadania; o tym, że systematyczna, ciężka praca i druga zaangażowana osoba bez oceniania, która pomaga (jak Logan) wiele daje w walce ze zbędnymi kilogramami. Holly musi zdać sobie sprawę, co czuje, kiedy je. Za to ta pozycja ma u mnie plusa. Natomiast jeśli chodzi o kreację pozostałych bohaterów czy przedstawienie wątku romansowego to taki średniak, nie powala na kolana.

Ciekawym wyniku walki z nadwagą oraz związku pięknego „wolnego ptaka” i puszystej kobiety- możecie przeczytać „Miłość w rozmiarze XXL”. Jeśli nie zrazicie się, nie ukrywajmy, dosyć schematyczną fabułą, to nawet będzie to dobra rozrywka.

Holly i Logan natrafiają na siebie w samolocie, oboje mają miejsce obok siebie w drugiej klasie. On to piękny i wysportowany trener osobisty, ona zaś to młoda, zaniedbana wdowa przy tuszy z kiepską fryzurą. Oboje świadomi swojego wyglądu i krępującej sytuacji, dlatego też bohaterka szczerze nazywa swój problem, woli śmiać się z siebie, zanim zrobią to inni. A jedzeniem...