Zrobiłem rzecz niedopuszczalną - nim przystąpiłem do pisania opinia, zajrzałem na już zamieszczone. Co prawda szybko się wycofałem, ale jednak odłamki spadły...
Czy warto czytać "Martwe popołudnie"? Zależy, kto pyta. Wartka akcja, dużo postaci i wydarzeń, odwołania do polityki, biznesu, służb specjalnych, patologii, nawet historii, całość w miarę zręcznie zebrana w jedną opowieść może być świetną lekturą wakacyjną. Ale dla bardziej wymagającego czytelnika to jednak za mało. Nawet ta wielowątkowość może być tu wadą. Swoją drogą motyw machlojek polityków zdawał się bardzo ciekawy, a tymczasem... Nie będę odbierał samodzielnego podsumowania tego wątku przed nowych czytelników, którzy nieopatrznie tu zajrzą...
Główny bohater nawet jest dość wyrazisty, mądry, a nawet przemądrzały, ale jednocześnie trochę gapowaty, o czym świadczy wątek cyfr, które rozpoznałem, choć nigdy nie wchodziłem do tej rzeki. (Przepraszam za enigmatyczność, ale nie zamierzam streszczać nawet fragmentów książki.)
Pojawiają się też epizody absurdalne - kluczowa rola książki, którą bohater traktuje jako prawdę objawioną (uczono mnie wątpić, nawet w poważne dzieła naukowe; bohater jest filozofem i przyjmuje na wiarę każdą niemal informację - trochę dziwne). Ale nie to jest ważne - owa książka znajduje się w księgarni związanej z narodowcami, którzy takie tytułu palą na stosach (przenośnia) jako szkalujące Polskę i Polaków. Autor to przeoczył czy zbyt spiesznie przygotowywał do wydania swoje dzieło?
Podsumowując - dość przyjemna rozrywka, ale szybko ulegnie zapomnieniu.

Zrobiłem rzecz niedopuszczalną - nim przystąpiłem do pisania opinia, zajrzałem na już zamieszczone. Co prawda szybko się wycofałem, ale jednak odłamki spadły...
Czy warto czytać "Martwe popołudnie"? Zależy, kto pyta. Wartka akcja, dużo postaci i wydarzeń, odwołania do polityki, biznesu, służb specjalnych, patologii, nawet historii, całość w miarę zręcznie zebrana w jedną...