Niełatwo ocenić tę grubaśną pozycję. Przez początek (znaczy, przez jakieś czterysta stron) tragicznie się z nią męczyłam, trwając tylko dzięki części historii poświęconej Kaladinowi. Stanowczo wszystko to dałoby się skondensować i przynajmniej o 1/3 odchudzić. Shallan od początku mnie wkurzała (i tak w sumie zostało do końca), Dalinar śmiertelnie nudził (co na szczęście zmieniło się po połowie). Niemniej jestem niezwykle zadowolona, że dotrwałam, że mimo że rzuciłam książkę w kąt i wróciłam do niej dopiero po kilku miesiącach, jednak postanowiłam wrócić. Zdecydowanie było warto.

Podziwiam Sandersona za wysiłek włożony w kreację uniwersum. Widać, jak bardzo mu zależało, jak bardzo się starał, by nikt mu nie zarzucił, że jest wtórny. System magii, kultury, nawet przyroda - tak wiele rzeczy oryginalnych, kreatywnych, przemyślanych. Już samo to zasługuje na uwagę. A do tego dochodzi historia, wielowarstwowa, wielowątkowa, skomplikowana. Dopiero pod koniec tomu zaczyna być widać, jak z pozoru niezwiązane ze sobą rzeczy nagle zaczynają się łączyć, jak to, co zdawało się bezsensowne, jednak nabiera sensu. "Drogę królów" zakończyłam z opadniętą szczęką i nieodpartą potrzebą poznania dalszego ciągu tej historii. Dlatego podkreślam, że warto dać jej szansę, warto przebrnąć przez początek i wdrożyć się w świat wykreowany przez Brandona Sandersona. Warto po trzykroć. Polecam. Prawdziwa uczta dla umysłu i wyobraźni.

Niełatwo ocenić tę grubaśną pozycję. Przez początek (znaczy, przez jakieś czterysta stron) tragicznie się z nią męczyłam, trwając tylko dzięki części historii poświęconej Kaladinowi. Stanowczo wszystko to dałoby się skondensować i przynajmniej o 1/3 odchudzić. Shallan od początku mnie wkurzała (i tak w sumie zostało do końca), Dalinar śmiertelnie nudził (co na szczęście...