Mam mieszane uczucia wobec tej książki... Nie będzie chyba wielkim spoilerem, jeśli napiszę, że składa się z czterech części. Część pierwsza to wydarzenia jednego dnia (tak, tak, jeden dzień zajmuje niemal połowę książki; wbrew pozorom - taki długi i obfitujący w detale opis nie musi wcale być przegadany). Część druga i trzecia to losy bohaterów podczas wojny. No i epilog. O ile początek i koniec bardzo mnie wciągnęły, o tyle sam środek (tzn. rozdział o Robbiem pośród wojennej zawieruchy) był dla mnie nudny, przez co z trudem przez niego przebrnęłam. Nie znaczy to, że był źle napisany – potrafię sobie wyobrazić, że ktoś o innych preferencjach miałby odczucia dokładnie odwrotne od moich. Ja jednak za ten nużący fragment po prostu muszę obniżyć ocenę.

Plusy natomiast za styl i za psychologię postaci. Autor naprawdę świetnie pisze, podoba mi się jego sposób spojrzenia na świat i jego wnikliwość. Znakomicie nakreślona jest postać Briony, zwłaszcza w dzieciństwie. Jej bogaty wewnętrzny świat był mi bardzo bliski - pod pewnymi względami mała Briony z pierwszych stron książki, ze swoją wyobraźnią, indywidualizmem i literackimi ambicjami, przypominała mi mnie jako dziecko (co oczywiście bynajmniej nie oznacza, że rozgrzeszam tę niesympatyczną postać lub że sama bym podobnie postępowała na jej miejscu w jakiejkolwiek sytuacji). Podobał mi się też pomysł na epilog, pomimo całej jego goryczy. Chociaż budzi w czytelniku pewien żal i poczucie zawodu, to jest interesujący i poniekąd zaskakuje.

Podsumowując, pomimo pewnych zastrzeżeń uważam, że McEwan to na pewno autor, po którego warto sięgnąć.

Mam mieszane uczucia wobec tej książki... Nie będzie chyba wielkim spoilerem, jeśli napiszę, że składa się z czterech części. Część pierwsza to wydarzenia jednego dnia (tak, tak, jeden dzień zajmuje niemal połowę książki; wbrew pozorom - taki długi i obfitujący w detale opis nie musi wcale być przegadany). Część druga i trzecia to losy bohaterów podczas wojny. No i epilog....