Niechętnie używam porównań do innych pisarzy, ale w tym wypadku nieodparcie nasuwała mi się myśl, że oto czytam książkę w stylu wczesnej Joanny Chmielewskiej ze względu na specyficzny humor i stylistykę. No i główna bohaterka, Salka, chwilami przypominała mi Tereskę z "Większy kawałek świata". Żeby była jasność: lubię książki Chmielewskiej (przynajmniej te, które napisała do końca lat 90tych), to nie są więc żadne zarzuty. :)
Lektura zapewniła mi mile spędzone chwile, okraszone podśmiewaniem się z co lepszych tekstów. Fajnie od czasu do czasu przeczytać coś tak lekko napisanego, to przyjemna i bezpretensjonalna rozrywka po prostu. Postacie są sympatyczne i trudno ich nie polubić. Moją faworytką jest zasadnicza i praktyczna pani Matylda, nie znosząca fatałaszków (piątka, pani Matyldo!) i ckliwości, a lubiąca rąbać drewno o poranku. :) Barwną galerię postaci uzupełniają: główna bohaterka Salomea ("Figura jak z Rubensa, fryzura z Tycjana, a z gęby - wypisz, wymaluj - Picasso" ;), jej brat Niedaś, rozumiejący tylko wyższe emocje typu LOL i ROTFL, wojowniczy papug Roy Keane i wiele innych. Podoba mi się język, jakim Kisiel napisała całość - sporo tu "młodzieżowych" wyrażonek (czasem może odrobinę za wiele), ale i oryginalnych autorskich pomysłów ("Człowiek człowiekowi panią z dziekanatu"). To tworzy spójną stylowo opowiastkę, osadzoną we współczesnym Wrocławiu, ale z elementami nadprzyrodzonymi i odniesieniami do historycznej przeszłości miasta. Gatunkowo nazwałabym to "komediowe urban fantasy z elementami horroru". Brzmi niezbyt dobrze, ale wbrew pozorom taki miks jest całkiem strawny i odświeżający.

Niechętnie używam porównań do innych pisarzy, ale w tym wypadku nieodparcie nasuwała mi się myśl, że oto czytam książkę w stylu wczesnej Joanny Chmielewskiej ze względu na specyficzny humor i stylistykę. No i główna bohaterka, Salka, chwilami przypominała mi Tereskę z "Większy kawałek świata". Żeby była jasność: lubię książki Chmielewskiej (przynajmniej te, które napisała...