"Współpraca bardzo udana"
Książka zawiera trzy opowiadania, które zostały napisane przy pomocy innego pisarza (pisarki). Sam Mistrz uznał pomysły za zbyt banalne, aby je skończyć. Dobrze, że Pani Zealia wpadła na pomysł pomocy, zachowując jednak charakterystyczny styl H.P.Lovecrafta. Zresztą, jak ludzie gadają większość tekstu napisał sam Lovecraft.
Nie kłóćmy się o proporcje, nie ma sensu, gdyż owa współpraca dała dość smakowite owoce.
Pierwsze z opowiadań jest moim zdaniem najlepsze i najbardziej wciągające. Drugie z nich na samym początku wywołuje trzęsienie ziemi, zaś środek płynie leniwie, jak rzeka na nizinie. Koniec przyśpiesza i całość robi dobre wrażenie. Ostatnie danie jest równie wykwitnie, co pierwsza przystawka. Szybko, tajemniczo i bardzo ciekawie.
Podsumowując całość- zjemy dobry obiad.
Język H.P. Lovecrafta jest bardzo staranny. Pisarz dużo sił wkładał w warsztat i to daje się odczuć w jego tekstach. Z dzisiejszego punktu widzenia może razić rasistowski wydźwięk niektórych fraz. Przykładowo cytując:
"...domowe czarnuchy wydawały się bardzo markotne...", "Czarni to przesądne zwierzęta...".
H.P. Lovecraft żył w określonych czasach i wtedy takie poglądy były rzeczą naturalną.
Książka klejona wydana na żółtym papierze. Okładka miękka z dość ciekawym obrazem.
Myślę, że warto zaznajomić się z tym zbiorem.

"Współpraca bardzo udana"
Książka zawiera trzy opowiadania, które zostały napisane przy pomocy innego pisarza (pisarki). Sam Mistrz uznał pomysły za zbyt banalne, aby je skończyć. Dobrze, że Pani Zealia wpadła na pomysł pomocy, zachowując jednak charakterystyczny styl H.P.Lovecrafta. Zresztą, jak ludzie gadają większość tekstu napisał sam Lovecraft.
Nie kłóćmy się o...