Kto zagląda tutaj co jakiś czas nie ma chyba wątpliwości jaką sympatią darzę Jakuba Ćwieka. To jeden z pisarzy który nigdy mnie nie rozczarował, a zdarza się to naprawdę rzadko. Zachęcam więc do zapoznania się z recenzjami poprzednich tomów. Jeżeli nie wiecie o czym są Chłopcy dzięki nim będziecie w stanie się zorientować z czym i kim macie do czynienia.

Dzwoneczek kończy swój urlop w Barcelonie z hukiem. Wypadek motocyklowy omal nie przypłaciła życiem. Gdy budzi się po półrocznej śpiączce nic nie jest takie jak powinno. Nie ma przy niej jej Chłopców, lekarze twierdzą, że nazywa się Matylda, a jedyna osoba którą rozpoznaje jest jej wróg Grzegorz Luby. Czy wszystko to co pamięta to naprawdę tylko wytwór jej wyobraźni i tak naprawdę nigdy się nie wydarzyło, a ona sama jest uciekinierką pod osłoną programu ochrony światków?

Dzwoneczek Matylda tęskni za swoimi Chłopcami, nie może uwierzyć w to co mówią jej lekarze. Robi wszystki by dojść do siebie jak najszybciej i znaleźć tych którzy są dla niej najważniejsi. Każda znajoma twarz, każdy Chłopiec jakiego spotyka okazuje się być kimś zupełnie innym. Jakub Ćwiek długo nie daje nam wątpić w zdrowe zmysły najseksowniejszej wróżki literatury. Jeżeli ktoś miał jakieś wątpliwości wszystkie szybko zostają rozwiane, a my poznajemy intrygę zakrojoną na olbrzymią skale. Cień zaplanował to wszystko dawno temu, po co jednak to zrobił? Co porabia Pan i jak się zmienił?

Trzeci tom różni się zdecydowanie od poprzednich pod wieloma względami. Pierwsze co rzuca się w oczy to forma książki- nie są to już luźno powiązane opowiadania, czasami sprawiające wrażenie kompletnie ze sobą nie powiązanych. Teraz każde z nich nabiera sensu, okazuje się, że autor poukrywał w nich okruchy i postacie które teraz stają się kluczowe. Zguba jest już pełnowymiarową powieścią, nie zbiorem opowiadań co tylko utwierdza mnie we wcześniejszym wrażeniu, że wcześniej Chłopcy testowali Ćwieka powoli wprowadzając go w swój świat i sprawdzając czy jest „swój”, a teraz… Cóż dopiero teraz dostajemy historię właściwą. Dopiero teraz dowiadujemy się co naprawdę stało się w Nibylandii, dlaczego dzwoneczek i Chłopcy tak boją się i nienawidzą Piotrusia.

Poprzednie tomy były jazdą bez trzymanki, pełne śmiechu, przemocy, seksu i wszystkiego co się z tym wiąże. Czasami podszyte bólem i smutkiem jednak przeważnie ukazywały nam szczęśliwe życie dużych chłopców. Teraz ci chłopcy musieli dorosnąć, zapomnieć. Stać się kimś kim nigdy nie chcieli, żyć życiem dla nich nie przeznaczonym. Serce się kraja gdy obserwujemy dorosłe, na pozór szczęśliwe osoby, które w głębi serca rwą się do innego życia, które pragną więcej, mocniej, szybciej. Wielu z nas jest takimi Uwięzionymi Chłopcami, nie zdając sobie z tego sprawy. Ich chce uratować Dzwoneczek, a nas? Nas kto uwolni?

Zguba dalej pełna jest przemocy i wulgaryzmów ale to już nie to. Brakuje tu tej dziecięcej pseudo niewinności. Przemoc i wulgaryzmy są…. dorosłe. Brudne i celowe. Zasłona została zerwana i nie zostało już nic. Tylko Dzwoneczek ma nadzieję, że uda się wszystko uratować, że przywróci Chłopcom ich dziecięcą niewinność.

Wiem, że ten tom różni się od poprzednich ale dzięki temu jest najlepszy z nich wszystkich. Zaraz zaczynam czytać, ostatnią część przygód naszych uciekinierów z Nibylandii i nie mogę się już doczekać by się dowiedzieć co mnie czeka na końcu tej historii.



Tak na marginesie mała prywata.

Wiecie jakie to uczucie gdy twój ulubiony bohater w nowym dorosłym życiu pracuje tam gdzie ty? Po wejściu do pracy robi to co wy, myśli o tym to co wy? ;) No ok u nas nikt nie uprawia seksu na zapleczu ale… Kędzior jesteś mistrz!

Kto zagląda tutaj co jakiś czas nie ma chyba wątpliwości jaką sympatią darzę Jakuba Ćwieka. To jeden z pisarzy który nigdy mnie nie rozczarował, a zdarza się to naprawdę rzadko. Zachęcam więc do zapoznania się z recenzjami poprzednich tomów. Jeżeli nie wiecie o czym są Chłopcy dzięki nim będziecie w stanie się zorientować z czym i kim macie do czynienia.

Dzwoneczek kończy...