Po raz kolejny dałam się zmanipulować recenzjom umieszczonym na okładce. "Gry miłosne" okazały się nie do końca bezpretensjonalnie urocze i czarująco naiwne, jak to twierdził The Washington Post, umiarkowanie wciągające, wbrew temu, co napisał Publishers Weekly, a już na pewno nie była to "najbardziej uwodzicielska powieść dzisiejszych czasów", tu Booklist juz totalnie odleciał. Mimo to książka niezła, całkiem dobrze napisana, ma swoje lepsze fragmenty, ale moim zdaniem zmarnowany potencjał.

Po raz kolejny dałam się zmanipulować recenzjom umieszczonym na okładce. "Gry miłosne" okazały się nie do końca bezpretensjonalnie urocze i czarująco naiwne, jak to twierdził The Washington Post, umiarkowanie wciągające, wbrew temu, co napisał Publishers Weekly, a już na pewno nie była to "najbardziej uwodzicielska powieść dzisiejszych czasów", tu Booklist juz totalnie...

Pragnienie zmiany. Chęć odcięcia się od bolesnych wspomnień i nużącej teraźniejszości. Marzenie, któremu bezwzględnie się podporządkowano. I efekt nie do końca taki, jakiego się spodziewano. Jednym słowem: życie! – w jego czystej, każdemu znanej formie, bez zbędnych upiększeń i idealizacji. Podobne do każdego innego istnienia – pełnego prób, porażek, błędów, ale i sukcesów czy chwil uniesień. Egzystencja rytualna (?),powtarzalna(?) nudna (?)…

Książka Jay’a Pariniego nosząca nieco perwersyjny tytuł „Gry miłosne” na pewno do nudnych nie należy. Wręcz przeciwnie – czyta się ją z zapartym tchem, odkrywając kolejne faty z życia głównego bohatera, Alexa Massoliniego, który latem 1970 roku porzucił studia i wyjechał na włoską wsypę, Capri, by odnaleźć siebie, przewartościować własne życie i uporać się z tragiczną śmiercią brata. W tym pomóc ma nowa praca w charakterze sekretarza jednego z najbardziej uznanych współczesnych twórców literackich – Ruperta Granta. Alex nie tylko chce pracować dla tego człowieka, on pragnie się od niego uczuć – sam jest niespełnionym poetą, marzycielem i idealistą. To właśnie te cechy sprawią, że bardzo szybko ulegnie apodyktycznemu sposobowi bycia Granta, zostanie przez niego niejako wchłonięty, pozbawiony tej części jestestwa, która stanowi o jego niepowtarzalności. Znajdzie się w samym centrum intelektualnych zależności oraz erotycznych manipulacji.

Całość na: http://nieidentyczne-polki.blogspot.com/2013/11/wplatany.html

Pragnienie zmiany. Chęć odcięcia się od bolesnych wspomnień i nużącej teraźniejszości. Marzenie, któremu bezwzględnie się podporządkowano. I efekt nie do końca taki, jakiego się spodziewano. Jednym słowem: życie! – w jego czystej, każdemu znanej formie, bez zbędnych upiększeń i idealizacji. Podobne do każdego innego istnienia – pełnego prób, porażek, błędów, ale i ...