Moim zdaniem książka zasługuje na wszystkie entuzjastyczne i pochwalne opinie. Napisana w formie dziennika z przygotowań do wyjazdu w Himalaje, a później zdobywania Everestu czyta się świetnie i wspaniale ogląda, bo jest okraszona mnóstwem zdjęć. Relacja autorki przepleciona jest różnymi ciekawostkami na temat historii himalaizmu, kultury nepalskiej, współczesnego wspinania itd. Autorka to mądra kobieta, której przemyślenia na temat wspinaczki, podejścia do niej oraz do życia w ogóle warto przeczytać. To książka dla tych, którzy o himalaizmie nie wiedzą prawie nic (jak ja), a chcieliby się czegoś dowiedzieć, dla tych, którzy pragnęliby spróbować wspinaczki w najwyższych górach świata, bo jest tu mnóstwo przydatnych informacji i rad, także dla tych, którzy już się wspinali, bądź wiedzą na ten temat wszystko, bo...może jednak nie wiedzą.
Świetnym pomysłem są też przypisy autorki "z perspektywy czasu", które uaktualniają informacje podawane w dzienniku.
Nie dałam 10.*, ze względu na zastosowaną czcionkę, która przy blikowaniu kartek i zdjęciach w tle utrudnia czytanie, ta w przypisach, przy zastosowaniu tego kroju jest zdecydowanie za malutka. Poza tym nie ma się do czego przyczepić.
Ta książka nie spowodowała, że sięgnę po inne "górskie" książki, zaspokaja ona mój głód wiedzy w tej materii znakomicie. Natomiast z pewnością rozejrzę się za innymi książkami Moniki Witkowskiej, bo to nietuzinkowa osoba i świetnie pisze.

Moim zdaniem książka zasługuje na wszystkie entuzjastyczne i pochwalne opinie. Napisana w formie dziennika z przygotowań do wyjazdu w Himalaje, a później zdobywania Everestu czyta się świetnie i wspaniale ogląda, bo jest okraszona mnóstwem zdjęć. Relacja autorki przepleciona jest różnymi ciekawostkami na temat historii himalaizmu, kultury nepalskiej, współczesnego wspinania...