Czekałam na tę książkę niecierpliwie i nie zawiodłam się!

Początkowo zamierzałam dozować sobie lekturę, po kilkadziesiąt stron dziennie, by móc upajać się treścią i językiem, ale drugiego dnia nie wytrzymałam i przeczytałam wszystko jednym tchem.

Na pewno nie jest to powieść dla miłośników rozpędzonej akcji, chociaż trzeba przyznać, że kilka wątków trzyma w napięciu i oczekiwaniu na finał. Nie są one jednak prowadzone chronologicznie, więc czytelnik musi uzbroić się w cierpliwość.

Powieść urzekła mnie swoim klimatem - pełnym nostalgii, tęsknoty za przeszłością, zwłaszcza za dzieciństwem i - w przypadku Grety - szczęśliwą młodością, nad którą wcześnie zawisło widmo wojny.
Piękna jest też treść, w której przeplatają się wątki przedwojenne, wojenne, powojenne, a nawet wydarzenia sprzed około dwustu lat, które poznajemy dzięki pewnemu intrygującemu dziennikowi.

Początkowo mniej i bardziej znaczące zdarzenia oraz epizody wydają się od siebie oderwane, ale powoli układają się w całość. Dopasowywanie ich do siebie przypomina układanie puzzli - najpierw człowiek niecierpliwi się, potem cieszy z coraz większego obrazu, jaki się wyłania z fragmentów, wreszcie czuje ulgę po ułożeniu całości.
W przypadku zakończenie tej powieści odczuwa się jednak i żal, że to już ostatnia strona...

O czym jest ta piękna i oryginalnie napisana powieść?
Trudno odpowiedzieć na to pytanie jednym zdaniem. To na pewno historia wielkiej miłości, przyjaźni, życiowej pasji, jaką jest muzyka, która w niesprzyjających okolicznościach może stać się przekleństwem.
To także gawęda o bolesnej przeszłości, od której nie można się oderwać, gdyż jest zbyt wyrazista i kładzie się cieniem na teraźniejszości i przyszłości.
To wreszcie wzruszająca opowieść o przywiązaniu, oddaniu, lojalności, które najbardziej sprawdzają się w trudnych warunkach.
To również książka o wojnie i jej demonach, o rodzeniu się totalitaryzmu i jego długich mackach.
A także o Gdańsku - mieście o bogatej, pełnej konfliktów przeszłości, które w życiu bohaterów odgrywa ogromną rolę.

Całość napisana jest urokliwym, bogatym językiem, w którym sporo jest słów kaszubskich, zdań niemieckich, rodzimych ozdobników.

Wszystko to sprawia, że lektura "Śpiewaj ogrody" staje się niecodzienną ucztą duchową, w której zwykłe słowo przeplata się z niecodzienną sztuką.

Czekałam na tę książkę niecierpliwie i nie zawiodłam się!

Początkowo zamierzałam dozować sobie lekturę, po kilkadziesiąt stron dziennie, by móc upajać się treścią i językiem, ale drugiego dnia nie wytrzymałam i przeczytałam wszystko jednym tchem.

Na pewno nie jest to powieść dla miłośników rozpędzonej akcji, chociaż trzeba przyznać, że kilka wątków trzyma w napięciu i...