„Wszystko, co lśni” jest lekturą zaskoczeń i niespodzianek, oszołomienia i niedowierzania. Bo choć książka Eleanor Catton od roku nie schodzi z ust pasjonatów literatury, choć już zdążyła obrosnąć legendą i choć każdy, kto po nią sięgnie, będzie przygotowany na coś nowego i niezwykłego, to rzeczywistość i tak na pewno wprawi go w zdumienie.

Moim pierwszym zaskoczeniem był niezwykle męski charakter tej powieści. Aż pachnie tytoniem i męskim potem, rozbrzmiewa tubalnym niskim głosem, jest szorstka jak spracowane ręce poszukiwaczy złota. Patrzę na zdjęcie Eleanor Catton – i trudno mi uwierzyć, że coś takiego wyszło spod pióra tej delikatnej blondynki.

Zwraca uwagę, jak pieczołowicie odmalowane zostały realia XIX-wiecznego Hokitika. Szczegóły dotyczące topografii miasteczka, procedur bankowych, codziennego życia mieszkańców, nie mówiąc o zwyczajach Maorysów i zdaniach przytaczanych w ich języku – to wszystko nadaje światu przedstawionemu dużą wiarygodność i jest świadectwem wielu miesięcy spędzonych nad historycznymi źródłami. Czytałam, czytałam, i rósł mój podziw dla autorki – świadomej i zdeterminowanej pisarki, która Bookera nie zgarnęła wcale przypadkiem, tworząc zgrabną i pomysłową historyjkę, ale musiała latami konsekwentnie do tego dążyć i osiągnęła to własną ciężką pracą.

[http://literackie-skarby.blogspot.com/2014/10/badzac-posrod-gwiazd-wszystko-co-lsni.html]

„Wszystko, co lśni” jest lekturą zaskoczeń i niespodzianek, oszołomienia i niedowierzania. Bo choć książka Eleanor Catton od roku nie schodzi z ust pasjonatów literatury, choć już zdążyła obrosnąć legendą i choć każdy, kto po nią sięgnie, będzie przygotowany na coś nowego i niezwykłego, to rzeczywistość i tak na pewno wprawi go w zdumienie.

Moim pierwszym zaskoczeniem był...