Po tej książce można wnioskować że po pierwsze, Turion został oficjalnie uznany za najbardziej popularną postać sagi „Pieśń Lodu i Ognia”, a po drugie że Martinowi bardzo nie chce się kończyć wyczekiwanych przez wszystkich „Wichrów Zimy”, i że robi wszystko inne co tylko możliwe, by pieniążki nadal płynęły do jego przepastnych kieszeni.
Nie ukrywam że Tyrion, już od pierwszego pojawienia się w „Grze O Tron” (chciałabym zaznaczyć że przeczytałam ją zanim stało się to modne i nie poprzestałam na jednej części) stał się jedną z moich ulubionych postaci. Co prawda żadnej części sławetnej sagi jeszcze tu nie opisywałam, ale jeśli taka będzie wasza wola i na to przyjdzie czas. Ze względu jednak na ogrom mądrości jakie Martin wtłoczył w postać bystrego karła, na jego niezwykłą kreację, chciałabym właśnie tę książkę wam przedstawić.
Książka jest malutka, ozdobiona pięknymi ilustracjami o karykaturalnym zabarwieniu, i co dla mnie istotne, bazowanymi na postaci opisanej w książce, a nie tej którą widzimy na ekranach telewizorów. Podzielona jest na kilkanaście rozdziałów skupiających się na różnych zagadnieniach. Na przykład mamy rozdział z aforyzmami „O Byciu Karłem”, „O Mocy Słów”, „O Muzyce”, „O Jedzeniu i Piciu” i „O Sztuce Ratowania Własnej Skóry”. Genialna rzecz dla fanów sagi, zarówno tej filmowej jak i książkowej. Powinna zachęcić każdego do przeczytania wszystkich tomów. No i nie zapominajmy że jak mówił Tyrion, „Moją bronią jest mój umysł. Brat ma swój miecz, król Robert ma młot, a ja mam umysł… umysł zaś potrzebuje książek, podobnie jak miecz potrzebuje kamienia do ostrzenia, jeśli, oczywiście, ma zachować ostrość”.

Po tej książce można wnioskować że po pierwsze, Turion został oficjalnie uznany za najbardziej popularną postać sagi „Pieśń Lodu i Ognia”, a po drugie że Martinowi bardzo nie chce się kończyć wyczekiwanych przez wszystkich „Wichrów Zimy”, i że robi wszystko inne co tylko możliwe, by pieniążki nadal płynęły do jego przepastnych kieszeni.
Nie ukrywam że Tyrion, już od...