"ᴄᴢᴌᴏᴡɪᴇᴋ ᴊᴇꜱᴛ ɴɪᴇᴡᴏʟɴɪᴋɪᴇᴍ ꜱᴡᴇɢᴏ ꜱᴇʀᴄᴀ ɪ ᴢᴀᴍʏᴋᴀ ᴏᴄᴢʏ ɴᴀ ᴛᴏ, ᴄᴏ ɴɪᴇ ᴊᴇꜱᴛ ᴅʟᴀ ɴɪᴇɢᴏ ᴘʀᴢʏᴊᴇᴍɴᴇ, ᴀ ᴡɪᴇʀᴢʏ ᴡ ᴛᴏ, ɴᴀ ᴄᴏ ᴍᴀ ɴᴀᴅᴢɪᴇᴊᴇ̨."

🏛️ Moja kolejna w tym roku powieść historyczna okazała się strzałem w dziesiątkę. Coś czuję że będzie to wiodący gatunek w nadchodzącym czasie.
"Egipcjanin Sinuhe" porwał mnie bez reszty. Powieść drogi porwadzaca przez historyczne krainy i meandry ludzkiego serca. Mająca swoje korzenie w staroegipskiej baśni "Opowieści Sinuheta" dodatkowo rozpala wyobraźnię.

🏛️ Sinuhe to dobry i spokojny człowiek, lecz to co jest cieniem w jego boku to naiwność. Próby pogodzenia się ze światem i tym jak funkcjonuje, okazuje się być Syzyfową pracą. Jego wrodzona wrażliwość i dobre serce stają się zalążkiem samotności, niezrozumienia i ogromnej niesprawiedliwości. Kim jestem by oceniać jego postępowania? Czy sam postąpił bym inaczej? Czy kierowałbym się głęboko zakorzenionym egoizmem, czy może empatią wobec ludzkiego cierpienia?
Trudno mi na to odpowiedzieć. Niektóre wybory dokonane przez Sinuhe budziły mój sprzeciw, lecz wiele było takich z którymi zgadzałem się całkowicie. Dziesiątki lat które spędził na podróżach i poznawaniu innych kultur, były tak naprawdę podróżą do własnego serca i umysłu. Wciąż poznawał siebie, pełen rozterek i moralnych rozważań, deliberował wciąż między tym co dobre a co złe. Jego żywot pełen wzłotów i upadków stał się pożywką dla mojego własnego serca. To słowo które padało na przestrzeni całej powieści ma tutaj kluczowe znaczenie, serce to jednostka stlamszona, która nie poddaje się uciskowi, pragnie jedynie wolności, by ją jednak zyskać musi okupić to straszliwym cierpieniem.

🏛️ Nie może zabraknąć tutaj miejsca dla tła historycznego, które bardzo przypominało mi sytuacji w Europie, podczas II wojny światowej, kiedy to powstawała powieść. Mika Waltari użył sprytnych przenośni, obrazując w ten sposób okrucieństwo i bezsensowność wojny.

"ᴄᴢᴌᴏᴡɪᴇᴋ ᴊᴇꜱᴛ ɴɪᴇᴡᴏʟɴɪᴋɪᴇᴍ ꜱᴡᴇɢᴏ ꜱᴇʀᴄᴀ ɪ ᴢᴀᴍʏᴋᴀ ᴏᴄᴢʏ ɴᴀ ᴛᴏ, ᴄᴏ ɴɪᴇ ᴊᴇꜱᴛ ᴅʟᴀ ɴɪᴇɢᴏ ᴘʀᴢʏᴊᴇᴍɴᴇ, ᴀ ᴡɪᴇʀᴢʏ ᴡ ᴛᴏ, ɴᴀ ᴄᴏ ᴍᴀ ɴᴀᴅᴢɪᴇᴊᴇ̨."

🏛️ Moja kolejna w tym roku powieść historyczna okazała się strzałem w dziesiątkę. Coś czuję że będzie to wiodący gatunek w nadchodzącym czasie.
"Egipcjanin Sinuhe" porwał mnie bez reszty. Powieść drogi porwadzaca przez historyczne krainy i...

Książka, w której znajdziesz wszystkie prawdy świata czytając historię jednego człowieka. Ogromnym atutem są wydarzenia historyczne, które można powiązać z czasem i umiejscowić na mapie.

Książka, w której znajdziesz wszystkie prawdy świata czytając historię jednego człowieka. Ogromnym atutem są wydarzenia historyczne, które można powiązać z czasem i umiejscowić na mapie.

Jedna z najlepszych książek, jakie czytałem w życiu. Czego tu nie było! Fabuła namalowana na dziesięcioleciach połowy Bliskiego Wschodu, zgrabnie przechodząca z miejsca w miejsce i z roku na rok. Motywem przewodnim zdaje się namiętność i wynikające z niej działania oraz konsekwencje. Intrygi pałacowe, złośliwości, przyjaźń, błędne decyzje, odgrywanie się, brutalność, brud, miłość, wspaniały język. Wszystko podszyte szczyptą humoru ("rozdarł szaty, ale niewielka to ofiara, bo były moje" :))) oraz rozległą wiedzą Autora na temat Egiptu - był nim zafascynowany, studiował go, nawet jeśli pojawiają się jakieś przekłamania, to nie mają znaczenia. To perfekcyjna powieść historyczna, z licentia poetica gdzie potrzebne, ale i wiernością detalom gdy niezbędne; czas i miejsce są tylko pretekstem, a nie celem samym w sobie. Do tego sąsiadujące imperia niosą pewien alegoryczny wydźwięk, jeśli spojrzeć kontekstowo na czas powstania powieści.

Wybitna, fenomenalna, zachwyt.

Zażyłem rozkoszy z tą książką.

Jedna z najlepszych książek, jakie czytałem w życiu. Czego tu nie było! Fabuła namalowana na dziesięcioleciach połowy Bliskiego Wschodu, zgrabnie przechodząca z miejsca w miejsce i z roku na rok. Motywem przewodnim zdaje się namiętność i wynikające z niej działania oraz konsekwencje. Intrygi pałacowe, złośliwości, przyjaźń, błędne decyzje, odgrywanie się, brutalność, brud,...

Sinuhe to każdy z nas. Niesamowita to opowieść o zmienności losu, fortunie, jak niektórzy mawiają. O tym, co nami targa, choć dzieje się tysiące lat temu w starożytnym Egipcie i jest udziałem dziecka, które przypłynęło Nilem, jako kwilący tłumoczek do bezdzietnego małżeństwa, później chłopca, a w końcu mężczyzny - miotanego ciekawością siebie, świata i szaloną namiętnością do modliszki Nefernefernefer...
Bo "O jutrze z góry nikt nie wie nic", to właściwie swoiste motto opowieści.
Piękny, spokojny, obrazowy język, fabuła pełna bogactwa jak, nie przymierzając, Nil, który daje życie. To życie dawnego Egiptu owidziane z perspektywy wszystkich warstw społecznych, to dodatkowa - prócz ciekawej niezwykle i wciągającej fabuły i takiegoż języka - wartość tej książki.
Zdecydowanie warta przeczytania - ale! Najlepiej w starym wydaniu wyd. Czytelnik z 1978 roku. Nowsze, wydrukowane tanio i tandetnie, dużo ujmują, by nie powiedzieć - zaburzają spokojny nurt toczącej się masywnej historii.

Sinuhe to każdy z nas. Niesamowita to opowieść o zmienności losu, fortunie, jak niektórzy mawiają. O tym, co nami targa, choć dzieje się tysiące lat temu w starożytnym Egipcie i jest udziałem dziecka, które przypłynęło Nilem, jako kwilący tłumoczek do bezdzietnego małżeństwa, później chłopca, a w końcu mężczyzny - miotanego ciekawością siebie, świata i szaloną namiętnością...

Wspaniała powieść, która ma wszystko to, czego szukam w literaturze. Podchodziłam do niej z ciekawością, ponieważ od dawna chciałam ją przeczytać, ale byłam też sceptycznie nastawiona zdając sobie sprawę, że ta książka może mnie pokonać. Moje obawy okazały się bezpodstawne. Wciągnęłam się od pierwszych stron, a dalej było już tylko lepiej. Na kilkuset stronach było zaledwie kilka fragmentów, które mniej mnie interesowały, a wszystkie one były związane ze scenami bitew, za którymi nie przepadam w powieściach. Na szczęście na takiej objętości było ich bardzo mało. W tej książce znajdziemy wszystko : tło historyczne, ciekawą scenerię, wspaniałe wykreowanych bohaterów, błyskotliwe dialogi, mnóstwo wydarzeń, wszelkiego rodzaju emocje i namiętności, zabawne, ale i odrażające sceny, świetnie oddane realia, zapachy, wygląd postaci, pomieszczeń, otoczenia... W dodatku ta książka zachęciła mnie do poznania głębiej historii starożytnego Egiptu i do zapoznania się z życiem kilku historycznych postaci z nim związanych. A to nigdy nie leżało w kręgu moich zainteresowań. Niczego więcej nie mogłabym oczekiwać od arcydzieła i dlatego wystawiam "Egipcjaninowi Sinuhe" najwyższą ocenę.

Wspaniała powieść, która ma wszystko to, czego szukam w literaturze. Podchodziłam do niej z ciekawością, ponieważ od dawna chciałam ją przeczytać, ale byłam też sceptycznie nastawiona zdając sobie sprawę, że ta książka może mnie pokonać. Moje obawy okazały się bezpodstawne. Wciągnęłam się od pierwszych stron, a dalej było już tylko lepiej. Na kilkuset stronach było zaledwie...

Fantastyczna książka. Bardzo fajnie przedstawione realia Egiptu XIV wieku p.n.e. Świetnie śledzi się losy Sinuhe oraz tego co dzieje się w jego kraju na przestrzeni lat.
Wielki przewrót Faraona Enchantona, wszelkie reperkusje, które miały miejsce i nastroje w Egipcie jak i krajach sąsiednich - wszystko to pokazane jest w ciekawy sposób.
Do tego sama postać Sinuhe oraz część postaci pobocznych takich jak Kaptah to po prostu świetnie napisani i ciekawi bohaterowie.

Sama opowieść oprócz realiów historycznych i postaci z krwi i kości jest zwyczajnie świetnie napisana i aż chce się połykać każde kolejne słowo. Ciekawe zwroty akcji i ogólnie bardzo ciekawe życie naszego tytułowego Egipcjanina potrafią dać do myślenia, często przyprawiają o szok czy smutek, a często też zwyczajnie dobrze bawią.

Rzadko kiedy angażuje się emocjonalnie w losy postaci w książkach, a tutaj miałem tak i to parokrotnie.

Jak dla mnie wybitna książka. Nie wiedziałem, że jej potrzebuję w swoim życiu, ale potrzebowałem. Polecam gorąco!

Fantastyczna książka. Bardzo fajnie przedstawione realia Egiptu XIV wieku p.n.e. Świetnie śledzi się losy Sinuhe oraz tego co dzieje się w jego kraju na przestrzeni lat.
Wielki przewrót Faraona Enchantona, wszelkie reperkusje, które miały miejsce i nastroje w Egipcie jak i krajach sąsiednich - wszystko to pokazane jest w ciekawy sposób.
Do tego sama postać Sinuhe oraz część...

To moje pierwsze spotkanie z tym autorem i na pewno na dluszy okres czasu ostatnie..ale nie zniechecam do czytania po prostu nie moj gust

To moje pierwsze spotkanie z tym autorem i na pewno na dluszy okres czasu ostatnie..ale nie zniechecam do czytania po prostu nie moj gust

Strasznie długo się z tą książką męczyłam ale daję 8/10 :)
Opis życia Egipcjanina, który przechodzi przez kolejne stadia swojego życia. Opis jego wzlotów i upadków - od nędzarza do przyjaciela faraona i z powrotem.
Bardzo dużo informacji o codzienności w starożytnym Egipcie.
Moim zdaniem nadmiernie rozbudowany wątek prostytutki, dla której stracił głowę Sinuhe. Z uśmiechem wspominam za to postać jego sługi.

Strasznie długo się z tą książką męczyłam ale daję 8/10 :)
Opis życia Egipcjanina, który przechodzi przez kolejne stadia swojego życia. Opis jego wzlotów i upadków - od nędzarza do przyjaciela faraona i z powrotem.
Bardzo dużo informacji o codzienności w starożytnym Egipcie.
Moim zdaniem nadmiernie rozbudowany wątek prostytutki, dla której stracił głowę Sinuhe. Z uśmiechem...

Fenomenalna opowieść!
Bardzo cenię ciekawe powieści historyczne. Zdolność wplecenia w jej ramy intrygujących postaci fikcyjnych, dopasowanie sytuacji i zdarzeń prawdziwych do wymyślonych i autentycznych bohaterów wymaga mocnej wyobraźni i naprawdę dobrego pióra. I choć początkowo sądziłam, że Egipcjanina Sinuhe po prostu nie skończę, szybko zdałam sobie sprawę, że o tej pozycji nie zapomni się szybko .

Choć Waltari kilkukrotnie myli się w ułożonej przez siebie chronologii, co bije w oczy, język powieści- bądź tłumaczenie (ciężko stwierdzić) jest często bardzo naiwny, by nie rzec, że infantylny, to bez wątpienia jest to zjawisko dodające dodatkowo uroku książce.
Wspaniałe wykreowany świat, którym tłem jest starożytny Egipt u schyłku XVIII dynastii faraonów. Barwne i soczyste postacie, których motywy i czyny są mocno zarysowane na przestrzeni powieści. Bajkowe opisy scenerii Teb, Babilonu, Azzuro, Krety i wiele innych starożytnych miast, czynią z Egipcjanina Sinuhe mistrzowski klasyk.
Skomplikowana sytuacja polityczna i napięcia na tle religijnym, którym Waltari nie szczędził stron, zresztą słusznie. Wojna z krajem Hatti o odzyskanie zagarniętej Syrii, która była wówczas pod zwierzchnictwem państwa faraonów opisują krwawy konflikt, który Czytelnik poznaje poprzez bezpośredni kontakt Sinuhe z tymi wydarzeniami, daje jasny i mocny przekaz.

Powieść jest pełna odniesień, które odnajdują sens również w czasach współczesnych, co uświadamia boleśnie, co i kto tak naprawdę rządzi światem, co jest ważne, czym jest miłość i przyjaźń.
Ponadczasowa i wyjątkowa!

Fenomenalna opowieść!
Bardzo cenię ciekawe powieści historyczne. Zdolność wplecenia w jej ramy intrygujących postaci fikcyjnych, dopasowanie sytuacji i zdarzeń prawdziwych do wymyślonych i autentycznych bohaterów wymaga mocnej wyobraźni i naprawdę dobrego pióra. I choć początkowo sądziłam, że Egipcjanina Sinuhe po prostu nie skończę, szybko zdałam sobie sprawę, że o tej...

Powieść tę Waltari napisał tuż po II Wojnie Światowej, w dodatku opisywał wydarzenia w kraju bardzo odległym od Finlandii i o czasach bardzo odległych, a mimo to stworzył dzieło wyjątkowe, zarówno w formie, jak i treści. Audiobook czytany przez Marcina Popczyńskiego jest rewelacyjny. Mimo wielu trudnych i nie stosowanych już dziś sformułowań, specyficznego języka, nie nudziłem się ani przez moment. Historia zawiera dużo prawdy o relacjach międzyludzkich i, moim zdaniem, to największa wartość płynąca z jej lektury.

Powieść tę Waltari napisał tuż po II Wojnie Światowej, w dodatku opisywał wydarzenia w kraju bardzo odległym od Finlandii i o czasach bardzo odległych, a mimo to stworzył dzieło wyjątkowe, zarówno w formie, jak i treści. Audiobook czytany przez Marcina Popczyńskiego jest rewelacyjny. Mimo wielu trudnych i nie stosowanych już dziś sformułowań, specyficznego języka, nie...