Jakie piękne samobójstwo
- Kategoria:
- publicystyka literacka, eseje
- Seria:
- Fabryka Faktu
- Wydawnictwo:
- Fabryka Słów
- Data wydania:
- 2014-05-21
- Data 1. wyd. pol.:
- 2014-05-21
- Liczba stron:
- 396
- Czas czytania
- 6 godz. 36 min.
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788375741056
Dlaczego Polacy walczyli o swoje zniewolenie?
Wielka klęska może być początkiem wielkiego sukcesu. Wielki sukces może poprowadzić wprost do wielkiej klęski.
Rafał A. Ziemkiewicz otwiera nowy rozdział swojej twórczości, do którego dojrzewał w trakcie ostatniej dekady. To już nie jest zwyczajna publicystyka, to rzetelna analiza tego, dlaczego na przestrzeni dziejów nasze bohaterstwo obróciło się przeciw nam.
Świetnie zaobserwowane i znajdujące potwierdzenie w dokumentach źródłowych analogie i procesy nieuchronnie prowadzące do niepotrzebnego rozlewu polskiej krwi na frontach całego świata.
Siedemdziesiąt lat od zakończenia II Wojny Światowej można już bez kompleksów obalać mity i bajki, którymi karmiono nas z pokolenia na pokolenie.
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Mogą Cię zainteresować
Oficjalne recenzje
O potrzebie zadawania trudnych pytań
Wojna przyniosła nam zagładę, bo byliśmy w niej, jak piszę, cytując Napoleona, armią lwów pod dowództwem baranów. Przystąpiliśmy do niej w imię interesów cudzych i pozbawieni politycznego przywództwa z prawdziwego zdarzenia, praktycznie cały czas tylko cudzym interesom służyliśmy. Roman Dmowski pisał o naszych powstaniach wieku XIX, że nauczyły one Zachód widzieć w Polakach „bezmózgową hołotę”, którą łatwo podpuścić do działań nieleżących w polskim interesie albo wręcz z nim sprzecznych. Niestety, to, co stało się kilka miesięcy po jego śmierci, było apokaliptycznym potwierdzeniem tej diagnozy.
Powyższy cytat to wypowiedź Rafała Ziemkiewicza sformułowana podczas jednego z wywiadów. Autor odpowiedział w ten sposób na pytanie dziennikarza, dlaczego w podtytule oraz w swojej najnowszej książce stawia kontrowersyjną, a dla wielu zapewne także obrazoburczą tezę, iż Polacy walczyli o swoje zniewolenie. Właśnie z tak niewygodną, by nie rzec wywrotową tezą, konfrontuje pisarz czytelnika w publikacji „Jakie piękne samobójstwo”. Rafał Ziemkiewicz, znany ze swego nonkonformizmu autor felietonów i książek publicystycznych, ale także opowiadań i powieści, udowadnia swoją najnowszą książką, że nie da się go zaszufladkować powyższym opisem. „Jakie piękne samobójstwo” to nowy etap w twórczości Ziemkiewicza. To efekt pisarskiego dojrzewania autora przez minione dziesięć lat. To wreszcie pogłębiona interpretacja i rzetelna analiza powodów, które sprawiły, iż na przestrzeni dziejów nasze bohaterstwo i poświęcenie w ostatecznym rozrachunku zwracało się przeciwko nam.
Ziemkiewicz nawiązuje w swojej publikacji do tematyki poruszanej już na polskim rynku wydawniczym przez Piotra Zychowicza, autora „Paktu Ribbentrop-Beck” oraz „Obłędu ’44”. Jednak przewaga książki Rafała A. Ziemkiewicza wydaje się sprowadzać do jej „lekkości” (nieprzypadkowo nie ma w tej pozycji przypisów), przystępności i atrakcyjności nie tylko dla historyków, ale dla wszystkich zainteresowanych dziejami Polski w XX wieku, a raczej ich niepoprawną politycznie interpretacją. Sam autor powiedział, że poleca swoją książkę szczególnie tym, których interesuje odpowiedź na pytanie: co to znaczy, że jesteśmy Polakami i co z tym faktem zrobić?
Faktycznie, Ziemkiewicz w błyskotliwy i zajmujący sposób opowiada o wojennej zagładzie, która spotkała Polskę krótko po odzyskaniu niepodległości. Szczegółowo analizuje błędy i porażki, o których – można odnieść wrażenie – nie przystoi mówić otwarcie w przestrzeni publicznej. Bezlitośnie rozprawia się z utrwalonymi w społeczeństwie stereotypami dotyczącymi naszych dziejów. Rozlicza się z europejską polityką historyczną, z historycznymi narracjami tworzonymi na Wschodzie i na Zachodzie oraz z tym wszystkim, co z niniejszych narracji wynika. Pisze, choćby o sarmatyzmie i demokracji szlacheckiej, tak, jak nigdzie dotąd. Odmitologizowuje i odczarowuje to, czym szkolna edukacja karmiła nas przez lata.
„Jakie piękne samobójstwo” ujmuje czytelnika znakomitą umiejętnością syntezy skomplikowanego i obszernego materiału oraz nietuzinkową interpretacją licznych faktów, wypowiedzi, statystyk i liczb. Co istotne, Ziemkiewicz nie odbiera profesji historykom, którym sam przecież nie jest. Nie odkrywa w swojej książce faktów historycznych i nie koncentruje się na szczegółach. Czyni za to coś zupełnie innego. Ukazuje skomplikowany proces dziejowy; wojenną zagładę, do której, w przekonaniu autora, sami po części się przyczyniliśmy sumą błędnych decyzji, niewyciąganiem wniosków z kolejnych porażek i roztrwanianiem sukcesów. „Jakie piękne samobójstwo” to lektura, w której czytelnik bez trudu dostrzeże ogrom pracy włożonej przez autora. I nawet jeśli nie zgadzamy się w poszczególnych kwestiach z Ziemkiewiczem, trudno odmówić mu rzetelności i faktograficznej staranności w dowodzeniu zasadniczej tezy o samobójstwie Polski dokonanym w interesie Anglii, Francji, Sowietów i USA. Publicysta i pisarz swoją najnowszą książką wsadza kij w mrowisko. Prowokuje. Naraża się, zapewne świadomie, na zarzuty o brak patriotyzmu czy kalanie własnego gniazda. Ale właśnie odwaga stawiania niewygodnych pytań wydaje się największą wartością twórczości Ziemkiewicza. „Jakie piękne samobójstwo” to idealna pozycja do rozpoczęcia w przestrzeni publicznej dyskusji na temat naszej historii i błędów przeszłości. Bo jak pisze autor: By poprawić współczesność, trzeba przemyśleć raz jeszcze przeszłość.
Ewelina Tondys
Oceny
Książka na półkach
- 1 419
- 962
- 414
- 54
- 46
- 34
- 14
- 11
- 9
- 8
Opinia
··· recenzja z mojego bloga → www.discrust.wordpress.com
Za tą książkę zabierałem się wielokrotnie już kilka lat temu, ale dopiero teraz udało mi się ją połknąć. Jak napisałem gdzieś wcześniej, mam słabość do Ziemkiewicza. Światopoglądowo pozabijalibyśmy się pewnie na setkach społeczno-politycznych pól bitewnych, bo jego endecko-konserwatywny rys nijak się ma do mojego anarchizmu… Ale Ziemkiewicz – co rzadkie w tym kraju nad Wisłą, bez względu na polityczne zapatrywania – potrafi pisać i jego warsztat publicystyczny jest po prostu dobry. A czytać wroga, który potrafi powiedzieć o co mu chodzi, to sama przyjemność.
Wartość tej książki upatrywałbym głównie w jej bezkompromisowym dążeniu do zatarcia fałszywych kolein w naszych umysłach, którymi to koleinami od stuleci płynie ta sama – fałszywa z gruntu – narracja: Polak kurczowo trzyma się mitologii klęski i to na niej buduje swoją rzekomą wielkość, a z tejże wydumanej wielkości narodowej próbuje (z miernym skutkiem) wyciskać jakieś resztki patriotyzmu, które im mniejsze… tym większe (sic!). Ziemkiewicz ukazuje naburmuszonego i obrażonego na cały świat Polaka, którego (znowu… uff…) zdradzono! W czasie zaborów, w czasie II Wojny Światowej itd. My przelewamy krew, bohatersko umieramy, wybebeszamy się ku chwale ojczyzny i wszechświata, a nas znowu ktoś robi w bambuko!
Autor dosyć trafnie punktuje ową filozofię klęski, podaje jej przyczyny i próbuje otwarcie nazwać to, czego z uwagi na oficjalną formę interpretacji historycznej, nazywać (na nowo) „nie wypada”. Na warsztat bierze II Wojnę Światową, punktując głupią, wg Ziemkiewicza, politykę Becka i wyrachowanie aliantów wobec Polski, jako mięcha wojennego dla Hitlera (i potem dla Stalina), który atakując najpierw Polskę, daje Francji i Anglii cenny czas na dozbrojenie się i stworzenie strategii wojennej. Nie pozostawia na „naszych sprzymierzeńcach” suchej nitki, podobnie jak celnie punktuje niektóre debilne decyzje taktyczne polskiego dowództwa.
Rysując perspektywę aliansu z Hitlerem przed wrześniem 1939 roku (przeciwko Sowietom, rzecz jasna), Ziemkiewicz wpisuje się w nurt historii alternatywnej, która jednym wydaje się spekulatywnie interesująca, a u innych powoduje palpitacje serca.
Nie chcę dotykać innych szczegółów tej książki, wychodząc z założenia, że sami zechcecie się z nimi zaznajomić. Dla mnie Jakie piękne samobójstwo, to publikacja celna w warstwie krytycznej, natomiast w warstwie patriotyczno-przyszłościowej, to już nie moja para kaloszy… Mimo wszystko – można przeczytać w któryś z leniwych wieczorów.
··· recenzja z mojego bloga → www.discrust.wordpress.com
więcej Oznaczone jako spoiler Pokaż mimo toZa tą książkę zabierałem się wielokrotnie już kilka lat temu, ale dopiero teraz udało mi się ją połknąć. Jak napisałem gdzieś wcześniej, mam słabość do Ziemkiewicza. Światopoglądowo pozabijalibyśmy się pewnie na setkach społeczno-politycznych pól bitewnych, bo jego endecko-konserwatywny rys nijak się ma do mojego...