Jestem trochę zawiedziona po lekturze tej książki. Początek naprawdę mi się spodobał i spodziewałam się dobrze napisanej, porywającej historii. Niestety, nieco się rozczarowałam.
Sam pomysł na książkę jest całkiem ciekawy. Zawiodło tylko wykonanie. "Ostatnia nadzieja" została napisana językiem prostym, miejscami aż zbyt prostym, ponadto pełnym powtórzeń nie tylko czasowników typu 'być', ale rzeczowników, przymiotników i imion postaci. Często zdarzało się też, że myśl wyrażona przez narratora była przez niego powtarzana (jakby autorka używała synonimów, by w następnym zdaniu za pomocą innych słów opisać to samo) lub pojawiała się w późniejszych dialogach. Co się tyczy tych właśnie dialogów, są trochę sztuczne, a emocje bohaterów pokazane za ich pośrednictwem, mocno wyolbrzymione.
Narratorką jest Asia, główna bohaterka. Osobiście lubię narrację pierwszoosobową, jednak w tej pozycji nie do końca się ona sprawdziła. Narratorka(Asia) jest tu bowiem praktycznie wszechwiedząca, wie dokładnie, co myślą inni bohaterowie oraz co robią i mówią, gdy ona sama jest nieprzytomna lub nieobecna. To daje trochę dziwny efekt.
Jeszcze jedna rzecz, do której muszę się przyczepić, to relacje między postaciami. Jeśli wziąć pod uwagę upływ czasu (a jeśli się nie pomyliłam, to akcja książki od momentu opuszczenia przez Asię domu, rozgrywa się w przeciągu kilku dni),nowi przyjaciele przywiązują się do Asi w zastraszająco szybkim tempie. Uznają ją za swoją, kochają, mogą pójść za nią w ogień. To tak piękne, że aż nierealne.
Opis na tyle okładki zapowiada fascynującą walkę między mocami dobra i zła. Jakaś walka owszem jest, ale w większości wypadków bitwy toczą się na niezbyt wyrafinowane słowa.
To, co mi się spodobało, to ogólny pomysł na historię oraz przedstawienie ogromnej siły przyjaźni. Ponadto, "Ostatnia nadzieja" traktuje też o bezinteresownym poświęceniu dla najbliższych, jak i dla zupełnie obcych ludzi.
Ogólnie książka sprawia wrażenie nieco niedopracowanej, ale jeśli ktoś szuka szybkiej, niewymagającej lektury na popołudnie lub dwa, może sięgnąć po "Ostatnią nadzieję".

Jestem trochę zawiedziona po lekturze tej książki. Początek naprawdę mi się spodobał i spodziewałam się dobrze napisanej, porywającej historii. Niestety, nieco się rozczarowałam.
Sam pomysł na książkę jest całkiem ciekawy. Zawiodło tylko wykonanie. "Ostatnia nadzieja" została napisana językiem prostym, miejscami aż zbyt prostym, ponadto pełnym powtórzeń nie tylko...

Barbara Kliś jest młodą, polską autorką urodzoną w Pyskowicach w roku 1985. Prawdopodobnie jest to jej debiut literacki.


Asia Plin – przeciętna nastolatka nagle odkrywa nieznane jej do tej pory tajemnice swojego pochodzenia. Od urodzenia mieszka w Polsce z matką i młodszą siostrą Karoliną. Wychowywał ją ojczym, a rodzicielka nigdy nic nie mówiła na temat biologicznego ojca córki. Bohaterkę poznajemy w wieku siedemnastu lat. Kilka miesięcy temu przeżyła wypadek – jadąca autostradą ciężarówka niespodziewanie wpadła w poślizg i uderzyła w auto, którym jechała Asia z rodziną. Nikomu nie stało się nic poważnego oprócz nastolatki. Joanna zapadła w śpiączkę. Leżała bez życia przez sześć miesięcy i do tego była sparaliżowana. Lekarze nie dawali jej szans na powrót do normalnego życia. Ale jednak… Pewnego dnia Asia się budzi i spostrzega przy swoim szpitalnym łóżku mężczyznę ubranego na biało – nie jest to jednak lekarz. Michał – bo tak nazywa się blondyn – jest bardzo tajemniczy i zadaje dziwne pytania. Po upływie pewnego czasu oboje zaprzyjaźniają się, a Asia dowiaduje się kim jest i jaka czeka ją misja. Razem z niebiańskimi przyjaciółmi podobnymi do niej stawią czoła piekielnemu złu.

Czy uda im się wygrać tę walkę?
Czy Asia podejmie właściwą decyzję?
Tego dowiemy się czytając powieść:)

Bardzo trudno jest mi ocenić „Ostatnią Nadzieję”. Z jednej strony powieść bardzo mi się podobała, ale z drugiej jednak coś tu jest nie tak. Niewątpliwie do największych plusów zaliczam pomysł na fabułę. Walka dobra ze złem jest bardzo często ukazywana przez autorów, jednak uważam, że jest to ponadczasowy temat, który nigdy się czytelnikowi nie znudzi. Barbara Kliś połączyła Piekło i Niebo w jedność poprzez postać Asi. Romans, który daje siłę do walki pomimo tylu przeszkód losu. Niestety to chyba tyle z pozytywów…

Jak już mówiłam, autorka miała wspaniały pomysł, jednak jego wykonanie pozostawia wiele do życzenia. Dialogi bohaterów sprawiają wrażenie sztucznych, nie widać w nich emocji, których spodziewalibyśmy się na przykład podczas nagłego odzyskania zdrowia. Brakowało mi także dłuższych opisów zaistniałych sytuacji. Książka składa się z bardzo wielu szybko zachodzących po sobie akcji. Czytelnik nie wgłębia się w życie bohaterki, nie jest w stanie tego zrobić. Powiedziałabym, że niestety jest to napisane dość… lakonicznie.

Podsumowując - jak na debiut to „Ostatnia nadzieja” nie jest zła, chociaż mogłaby być o wiele lepszą i wciągającą powieścią. Trzymam kciuki za Barbarę Kliś i mam nadzieję, że następne książki będą bardziej przemyślane i dopracowane do samego końca.

Barbara Kliś jest młodą, polską autorką urodzoną w Pyskowicach w roku 1985. Prawdopodobnie jest to jej debiut literacki.


Asia Plin – przeciętna nastolatka nagle odkrywa nieznane jej do tej pory tajemnice swojego pochodzenia. Od urodzenia mieszka w Polsce z matką i młodszą siostrą Karoliną. Wychowywał ją ojczym, a rodzicielka nigdy nic nie mówiła na temat biologicznego...