Edigey naprawdę potrafił napisać dobry kryminał.

Edigey naprawdę potrafił napisać dobry kryminał.

"Kryminał milicyjny" i wszystko jasne. Te książki zyskują na odbiorze z upływem czasu, posmak retro robi swoje;) Intryga nieszczególna, ale ma swój urok, zwłaszcza ze względu na klasyczny dla tamtych lat wątek przestępstwa gospodarczego. Książka jest na jeden dzień, więc polecam, żeby sobie trochę zmienić klimat czytelniczy;)

"Kryminał milicyjny" i wszystko jasne. Te książki zyskują na odbiorze z upływem czasu, posmak retro robi swoje;) Intryga nieszczególna, ale ma swój urok, zwłaszcza ze względu na klasyczny dla tamtych lat wątek przestępstwa gospodarczego. Książka jest na jeden dzień, więc polecam, żeby sobie trochę zmienić klimat czytelniczy;)

"Czek dla białego gangu" został wydany w 1963 roku i stanowi debiut literacki Jerzego Edigeya.
Warszawa i 'biały gang" w latach 60. XX wieku oznacza aferę cementową (szybkoschnący cement 404) a tytułowy czek opiewa na 80000 $ i jest należnością za nielegalnie sprzedany towar.
Zanurzamy się w Warszawę i jej socrealizm od zwykłego Kowalskiego po dygnitarzy.



Powieść milicyjna stała się jedna z odmian powieści kryminalnej XX wieku, publikowana w latach 1955–1991 w krajach komunistycznych Europy Środkowo-Wschodniej. Dochodzenie prowadzone przez milicjanta / adwokata / sędziego w sprawie przestępstwa kryminalnego / zbrodni, by ukazać jego schemat / działanie , przyczyny i okoliczności.
Reżim komunistyczny, ideologia, koloryt socrealizmu, propaganda, walka z kapitalizmem, inicjatywą prywatną , przedstawicielami średniego aparatu państwowego.
Powieść milicyjna była odpowiedzią na światowe klasyki kryminalne i kapitalistyczne twórczości Agaty Christie, Edgara Wallace’a.
Przedstawiciele gatunki i prekursorzy:
1. Tadeusz Kostecki vel Krystyn T. Wand, W. T. Christine
2. Andrzej Piwowarczyk
3. Adam Bahdaj vel Dominik Damian
4. Anna Kłodzińska vel Stanisław Załęski i Mierzański
5. Jerzy Korycki vel Jerzy Edigey
6. Aleksander Minkowski vel Marcin Dor, Alex Hunte
7. Zbigniew Safjan vel Andrzej Zbych
8. Helena Sekuła vel Helena Turbacz
9. Maciej Słomczyński vel Kazimierz Kwaśniewski
10. Krzysztof Teodor Toeplitz vel Krzysztof Deuter
11. Andrzej Wydrzyński vel Artur Morena
12. Zygmunt Zeydler-Zborowski.

Jerzy Edigey vel Jerzy Waldemar Korycki (1913 - 1983)
polski pisarz, adwokat i działacz społeczny pochodzenia tatarskiego.
Pochodzenie z tatarskiej rodziny szlacheckiej (herbu Koryca),osiadłej na Litwie w XVI wieku. Literacki pseudonim „Edigey” przyjął od zawołania „Edigiej-Emirza”, przodka emira Edigeya, który przewodził plemieniu Mangytów i Złotej Ordzie w latach 1400 do 1412.
W życiu zajmował się rożnymi profesjami od dziennikarstwa, prawa czy trenowania wioślarzy z zasługami dla sportu.
W 1962 roku postanowił na debiut literacki, rok poźniej wydano "Czek dla białego gangu", kilka powieści zostało sfilmowanych czy przełożonych na słuchowiska radiowe. Napisał około 50 pozycji, przetłumaczonych na wiele języków.

"Czek dla białego gangu" został wydany w 1963 roku i stanowi debiut literacki Jerzego Edigeya.
Warszawa i 'biały gang" w latach 60. XX wieku oznacza aferę cementową (szybkoschnący cement 404) a tytułowy czek opiewa na 80000 $ i jest należnością za nielegalnie sprzedany towar.
Zanurzamy się w Warszawę i jej socrealizm od zwykłego Kowalskiego po dygnitarzy.



Powieść...

Biały gang, nazwa myląca z punktu widzenia współczesnego czytelnika. Zamiast oczekiwanej narkotykowej Cosy Nostry mamy gang… cementowy. Też biały proszek, choć ciężko ćpać zaprawę szybkoschnącą.
W tym bardzo ciekawym kryminale są malwersanci, jest recydywa warszawska z całym swoim kolorytem, są bankowe zawiłości międzysystemowe (między systemem komunistycznej ekonomii, a ekonomii normalnej, w tym wypadku reprezentowanej przez wiedeński bank),są trolejbusy na warszawskich ulicach o starych nazwach starych towarzyszy (np. ul. Świerczewskiego),są różne socjologiczne procesy, których anachronizm jest zabawny.
Jest to kryminał z 1963 roku trąci myszką, ale czyta się nieźle.Akcji niby nie ma jest za to opisane życie polaków w latach 60 -tych ubiegłego wieku. Dla wielbicieli polskiego kryminału epoki socjalizmu

Biały gang, nazwa myląca z punktu widzenia współczesnego czytelnika. Zamiast oczekiwanej narkotykowej Cosy Nostry mamy gang… cementowy. Też biały proszek, choć ciężko ćpać zaprawę szybkoschnącą.
W tym bardzo ciekawym kryminale są malwersanci, jest recydywa warszawska z całym swoim kolorytem, są bankowe zawiłości międzysystemowe (między systemem komunistycznej ekonomii, a...