Pierwszego września trzydziestego dziewiątego roku losy świata odmieniły się na zawsze. Wybuch drugiej wojny światowej zmienił życie tak wielkiej liczby ludzi, że ciężko jest skupić się na tragediach samych jednostek, jakie za sobą pociągnął. A jednak wielu autorów wciąż próbuje sprowadzić historię wojny do perspektywy pojedynczych osób - tym razem, tego zadania podjął się Remigiusz Mróz w otwierającej cykl Parabellum książce „Prędkość ucieczki”.

Tytuł ten, który jest przecież nazwą znanej wielkości fizycznej, w ciekawy sposób odnosi się do treści książki. Prędkość ucieczki jest bowiem kilkuwątkową opowieścią o staraniu uwolnienia się - ucieczki - od potworności wojny. Bohaterowie książki to młody polski sierżant Bronisław Zaniewski, który po wybuchu wojny wraz z niedobitkami własnego oddziału stara się znaleźć sens dalszych działań i nie poddać się wrogowi oraz jego brat Stanisław z narzeczoną Marią, uciekający z powoli ogarnianej przez wojnę Warszawy. Remigiusz Mróz przedstawia jednak akcję nie tylko z punktu widzenia młodych Polaków, bowiem jednym z głównych bohaterów czyni też niemieckiego oficera Christiana Leitnera - ukazuje drugą stronę medalu, czyli naród walczący o własne, wpojone przez propagandę ideały, jakkolwiek niewłaściwe mogłyby się wydawać przeciwnej stronie.

Losy bohaterów, początkowo zupełnie odrębne, z czasem zaczynają się krzyżować i wiązać ze sobą. „Prędkość ucieczki” jest jednak pierwszą częścią dłuższego cyklu, dlatego niektóre wątki dopiero zaczynają się rozkręcać, pozostawiając wiele kwestii, które znajdą rozwiązanie w kolejnych tomach. Akcja rozwija się stopniowo, napięcie rośnie ze strony na stronę, a wydarzenia stają się coraz mniej przewidywalne - jak to na wojnie, której losy bywają często nieodgadnione, a kolejne kroki trudne do zaplanowania. Poszczególne wątki przeplatają się bardzo gęsto - autor co i rusz skacze od jednej grupy bohaterów do innej, nie pozwalając czytelnikowi na dłużej zaczepić się w jednej historii - jak w filmie, gdzie co kilka minut pojawia się nowa scena, z innymi postaciami. Dzięki temu każdą z przedstawionych historii przyswaja się równie łatwo, a podawanie małych porcji każdego wątku wzmaga apetyt czytającego.

Autor ma przyjemny, prosty styl, dlatego lektura nie powinna sprawić nikomu trudności – a wręcz przeciwnie, być samą przyjemnością. To sympatyczna - pomimo z gruntu nieprzyjemnego tła wydarzeń - opowieść, dobra zarówno dla miłośników powieści przygodowych jak i literatury wojennej. Można by wprawdzie powiedzieć, że okrucieństwa wojny u Mroza nie wydają się tak potworne - prawdopodobnie dlatego, iż autor próbował złapać równowagę między czytadłem dla każdego, a typową historią wojenną. Miejscami może wydawać się to trochę naiwne i odrobinę razić, podobnie z resztą jak niektóre przyjęte rozwiązania fabularne. Udawanie głuchoniemego, lub przebieranie się w wrogi mundur to naprawdę stary i ograny numer. Mimo wszystko jednak, można przymknąć oko na pewne niedociągnięcia, które nie rzutują specjalnie na całokształt książki.

„Prędkość ucieczki” to interesująca, trzymająca w napięciu opowieść o trudach wojny, miłości i poświęceniu. Świetny początek naprawdę dobrze zapowiadającego się cyklu. Z niecierpliwością czekam na kolejne części.

Paweł Kukliński