Tytuł ten, który jest przecież nazwą znanej wielkości fizycznej, w ciekawy sposób odnosi się do treści książki. Prędkość ucieczki jest bowiem kilkuwątkową opowieścią o staraniu uwolnienia się - ucieczki - od potworności wojny. Bohaterowie książki to młody polski sierżant Bronisław Zaniewski, który po wybuchu wojny wraz z niedobitkami własnego oddziału stara się znaleźć sens dalszych działań i nie poddać się wrogowi oraz jego brat Stanisław z narzeczoną Marią, uciekający z powoli ogarnianej przez wojnę Warszawy. Remigiusz Mróz przedstawia jednak akcję nie tylko z punktu widzenia młodych Polaków, bowiem jednym z głównych bohaterów czyni też niemieckiego oficera Christiana Leitnera - ukazuje drugą stronę medalu, czyli naród walczący o własne, wpojone przez propagandę ideały, jakkolwiek niewłaściwe mogłyby się wydawać przeciwnej stronie.

Losy bohaterów, początkowo zupełnie odrębne, z czasem zaczynają się krzyżować i wiązać ze sobą. „Prędkość ucieczki” jest jednak pierwszą częścią dłuższego cyklu, dlatego niektóre wątki dopiero zaczynają się rozkręcać, pozostawiając wiele kwestii, które znajdą rozwiązanie w kolejnych tomach. Akcja rozwija się stopniowo, napięcie rośnie ze strony na stronę, a wydarzenia stają się coraz mniej przewidywalne - jak to na wojnie, której losy bywają często nieodgadnione, a kolejne kroki trudne do zaplanowania. Poszczególne wątki przeplatają się bardzo gęsto - autor co i rusz skacze od jednej grupy bohaterów do innej, nie pozwalając czytelnikowi na dłużej zaczepić się w jednej historii - jak w filmie, gdzie co kilka minut pojawia się nowa scena, z innymi postaciami. Dzięki temu każdą z przedstawionych historii przyswaja się równie łatwo, a podawanie małych porcji każdego wątku wzmaga apetyt czytającego.

Autor ma przyjemny, prosty styl, dlatego lektura nie powinna sprawić nikomu trudności – a wręcz przeciwnie, być samą przyjemnością. To sympatyczna - pomimo z gruntu nieprzyjemnego tła wydarzeń - opowieść, dobra zarówno dla miłośników powieści przygodowych jak i literatury wojennej. Można by wprawdzie powiedzieć, że okrucieństwa wojny u Mroza nie wydają się tak potworne - prawdopodobnie dlatego, iż autor próbował złapać równowagę między czytadłem dla każdego, a typową historią wojenną. Miejscami może wydawać się to trochę naiwne i odrobinę razić, podobnie z resztą jak niektóre przyjęte rozwiązania fabularne. Udawanie głuchoniemego, lub przebieranie się w wrogi mundur to naprawdę stary i ograny numer. Mimo wszystko jednak, można przymknąć oko na pewne niedociągnięcia, które nie rzutują specjalnie na całokształt książki.

„Prędkość ucieczki” to interesująca, trzymająca w napięciu opowieść o trudach wojny, miłości i poświęceniu. Świetny początek naprawdę dobrze zapowiadającego się cyklu. Z niecierpliwością czekam na kolejne części.

Paweł Kukliński