Dawno temu czytana powieść szpiegowska: uchodźca polityczny wykorzystany jest przez francuskie służby specjalne do wykrycia szpiega wśród współmieszkańców hotelu w którym mieszka. Najciekawszy jest tam wątek psychologiczny: rzecz jest pisana w pierwszej osobie, narratorem jest ów uchodźca, Józef Vadassy, patrzymy na całą intrygę jego oczyma, przeżywamy z nim bezradnosć, złość, strach, i inne mało ciekawe uczucia, a na końcu okazuje się że i tak był on pionkiem w ważniejszych rozgrywkach. Więcej nie piszę, bo może ktoś to przeczyta... Napisane jest to świetnie, wartko i plastycznie, psychologia postaci naprawdę na poziomie. Ambler w tej powieści to dla mnie prekursor Le Carre’a, bo przecież ulubiony temat Le Carre’a to jednostka zaplątana pomiędzy bezosobowe machiny szpiegowskie, i często przez te machiny zniszczona. O ile wiem, książka nie była wznawiana, a szkoda, bo warto. No ale teraz mamy kult nowości...

Dawno temu czytana powieść szpiegowska: uchodźca polityczny wykorzystany jest przez francuskie służby specjalne do wykrycia szpiega wśród współmieszkańców hotelu w którym mieszka. Najciekawszy jest tam wątek psychologiczny: rzecz jest pisana w pierwszej osobie, narratorem jest ów uchodźca, Józef Vadassy, patrzymy na całą intrygę jego oczyma, przeżywamy z nim bezradnosć,...