Bransoletka nie jest moją pierwszą książką Ewy Nowak, od razu rzuca się wspaniały styl pisania autorki, problemy nastolatek i ich rozwiązania, miłość, przyjaźń... wszystko co najważniejsze w życiu, ubrane we wspaniały świat wyobraźni autorki. Minusem książki są dziwne przezwiska bohaterów, które mnie trochę drażnią, gdyż czuję się jak w przedszkolu.


Weronika ma 16 lat i zawsze jest tą, której nikt nie zauważa. Ma straszną rodzinę: ojciec nią gardzi, brata nienawidzi, przyjaciółka nią gardzi, a pies i mama jej nie słuchają. Poznaje Łukasza i nagle widzi świat przez różowe okulary, myśli, że się zakochał w niej, że będą razem, ale chłopcy tacy nie są, oj nie są... zamiast tego zostaje wkręcona w zimowe warsztaty teatralne. Tam poznaje wielu chłopków, ale tylko jednemu uda się wejść do jej serca...


Przy tej książce ciągle się śmiałam, może to niemiłe, ale taka jest prawda. Bohaterka jest naprawdę żałosna, a na samym początku ciągle ryczy. Jest ofiarą losu i nie zna prawdziwego życia. Jednak pomimo tej małej krytyki książka mi się podobała.

Bransoletka nie jest moją pierwszą książką Ewy Nowak, od razu rzuca się wspaniały styl pisania autorki, problemy nastolatek i ich rozwiązania, miłość, przyjaźń... wszystko co najważniejsze w życiu, ubrane we wspaniały świat wyobraźni autorki. Minusem książki są dziwne przezwiska bohaterów, które mnie trochę drażnią, gdyż czuję się jak w przedszkolu.


Weronika ma 16 lat i...