Tematyka sama w sobie ciekawa. Gdyby tylko kto inny ją opisywał. Przemyślenia autorki i jej komentarze są wręcz irytujące, żeby nie powiedzieć prostackie. Większość porównań odnosi się albo do starożytności albo do bolszewizmu i komunizmu. Ma się wrażenie, jakby ktoś liznął historii i za wszelką cenę musiał rzucać tymi porównaniami, żeby uwiarygodnić swą wiedzę. Często zresztą mijając się z prawdą historyczną.
Książka jest chaotyczna, a autorka ciągle przeskakuje od jednej kochanki do innej, od jednego władcy do innego. Brakuje jakiegoś wątku, czy większego sensu. Jakby czytać na Wikipedii krótkie notki biograficzne i co chwilę klikać na jakiś odnośnik, który akurat nas zainteresował, ale zupełnie opowiada o innym temacie.
Podobnie irytują ciągłe przypomnienia kto jest kim albo wręcz powtórzenia tych samych fraz kilka stron później. Trochę jak w amerykańskich serialach, gdzie po przerwie reklamowej trwającej 10 minut, trzeba powtórzyć końcówkę ostatniej sceny, żeby przypadkiem ktoś nie zgubił jakże wciągającego przecież wątku.
Książka ma niby uchodzić za wstrząsającą, ale chyba tylko wśród osób z tej pruderyjnej części epoki wiktoriańskiej.

Tematyka sama w sobie ciekawa. Gdyby tylko kto inny ją opisywał. Przemyślenia autorki i jej komentarze są wręcz irytujące, żeby nie powiedzieć prostackie. Większość porównań odnosi się albo do starożytności albo do bolszewizmu i komunizmu. Ma się wrażenie, jakby ktoś liznął historii i za wszelką cenę musiał rzucać tymi porównaniami, żeby uwiarygodnić swą wiedzę. Często...