Cuchnący Wersal

Cóż mogę powiedzieć o „Cuchnącym Wersalu”? Gdyby podręczniki do historii pisali ludzie, którzy odpowiadają za newsy na Pudelku i w „Fakcie”, to właśnie to by był ten poziom prezentowania informacji. Chaotyczna chronologia, chaotyczny dobór zaprezentowanych postaci historycznych, które łączy przede wszystkim wątpliwy moralnie sposób prowadzenia się. Takie szukanie taniej sensacji. Z jednej strony autorka musiała przewertować wiele publikacji, by odmalować „cuchnący Wersal”, z drugiej strony sposób podania tych historii jest dziwnie infantylny. Zepsucie francuskiego dworu sprzed rewolucji obrosło legendą. W porównaniu z obecnymi standardami, zachowania wielu osób z tamtych czasów są mocno szokujące. Ale czy wychodzące na jaw różnorodne skandale seksualne z udziałem „wielkich” tego świata naprawdę odbiegają od „dokonań” opisanych przez Watałę ludzi? Niekoniecznie. Owszem, materiał jest bulwersujący, ale tak naprawdę publikacja ta jest monotonna, a przez to nudna. Nie polecam.

Cóż mogę powiedzieć o „Cuchnącym Wersalu”? Gdyby podręczniki do historii pisali ludzie, którzy odpowiadają za newsy na Pudelku i w „Fakcie”, to właśnie to by był ten poziom prezentowania informacji. Chaotyczna chronologia, chaotyczny dobór zaprezentowanych postaci historycznych, które łączy przede wszystkim wątpliwy moralnie sposób prowadzenia się. Takie szukanie taniej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Cieszyłam się na tę książkę, ale się zawiodłam. Autorka niewątpliwie ma wielką wiedzę historyczną, dużo pracy włożyła w książkę, ale napisała ją tak żenującym językiem, że zniechęciła totalnie. Szkoda.

Cieszyłam się na tę książkę, ale się zawiodłam. Autorka niewątpliwie ma wielką wiedzę historyczną, dużo pracy włożyła w książkę, ale napisała ją tak żenującym językiem, że zniechęciła totalnie. Szkoda.

Pokaż mimo to

Słuchałam audiobooka, czytała pani Joanna Gajór. Fantastyczna interpretacja:) Ludzie, to nie jest książka historyczna, to nie podręcznik. To skandalizująca opowieść o królewskich dworach Europy. Ile tu smaczków! Ile ciekawostek. Tego w szkole nikt Wam nie powie. Do tego swobodny język i odniesienia do współczesności, poczucie humoru autorki sprawiają, że czyta się fantastycznie. To taka pozycja dla tych,co zasypiają przy książce historycznej, a jednak chcieliby się czegoś dowiedzieć. Bawiłam się doskonale:)

Słuchałam audiobooka, czytała pani Joanna Gajór. Fantastyczna interpretacja:) Ludzie, to nie jest książka historyczna, to nie podręcznik. To skandalizująca opowieść o królewskich dworach Europy. Ile tu smaczków! Ile ciekawostek. Tego w szkole nikt Wam nie powie. Do tego swobodny język i odniesienia do współczesności, poczucie humoru autorki sprawiają, że czyta się...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka nie należy do wyżyn pisarstwa historycznego, autorka wielokrotnie sięga do kolokwializmów, aby "przybliżyć" czytelnikowi opowiadane historie dotyczące alkowy przywódców 17-wiecznej Francji. Trzeba jednak przyznać, że trochę trzeba było poszperać w różnego rodzaju źródłach, aby dokopać się do tych skandalizujących informacji i za to daję mały plus. Natomiast jako całość, oceniam książkę na poziomie naszego "pudelka". Napisana bardzo chaotycznie, szybko, na kolanie.

Książka nie należy do wyżyn pisarstwa historycznego, autorka wielokrotnie sięga do kolokwializmów, aby "przybliżyć" czytelnikowi opowiadane historie dotyczące alkowy przywódców 17-wiecznej Francji. Trzeba jednak przyznać, że trochę trzeba było poszperać w różnego rodzaju źródłach, aby dokopać się do tych skandalizujących informacji i za to daję mały plus. Natomiast jako...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Po wysłuchaniu trochę przydługiej historii o największym burdelu w tamtejszej Europie - czyli francuskim dworze, doszedłem do wniosku, że ci co mówią o dzisiejszych zepsutych, niemoralnych czasach, albo nie wiedzą co mówią, albo specjalnie oszukują.
Przełożenie było proste; czym wyżej postawiony, tym więcej kochanek/ów i tym większe seksualne perwersje - z nudów. Stety/niestety - tych co podpadli w niełaskę, czasami czekały rożne niemiłe rzeczy, z obcięciem głowy włącznie.
Autorka starała nadać pewną lekkość i humorystyczność nawet dramatycznym wydarzeniom, jednak ogólnie wiało nudą i pod koniec byłem już znużony powtarzającymi się sytuacjami.

Po wysłuchaniu trochę przydługiej historii o największym burdelu w tamtejszej Europie - czyli francuskim dworze, doszedłem do wniosku, że ci co mówią o dzisiejszych zepsutych, niemoralnych czasach, albo nie wiedzą co mówią, albo specjalnie oszukują.
Przełożenie było proste; czym wyżej postawiony, tym więcej kochanek/ów i tym większe seksualne perwersje - z nudów....

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Od zawsze interesowała mnie historia Francji, a w szczególności okres Rewolucji Francuskiej, panowania Ludwika XVI i Marii Antoniny, dlatego ze szczególną ciekawością sięgnęłam po tę książkę, którą poleciła mi Pani przewodnik w trakcie zeszłorocznej wycieczki do Francji. Tematyka książki dość ciekawa, autorka bez ogródek przedstawia wynaturzenia, skandale i zakres rozpusty, które były na porządku dziennym w Wersalu. Jednak drugą połowę (poza ostatnimi niecałymi 100 stronami dotyczącymi życia Ludwika XVI i Marii Antoniny) po prostu "zmęczyłam". Przeczytałam, ponieważ nie lubię niedokończonych książek, jednak mam wrażenie pewnego chaosu, który dał się odczuć podczas czytania. Mnóstwo postaci, mnóstwo różnych wątków, brakowało mi krótkiego opisu postaci na początku książki i/lub drzewa genealogicznego, jakiegokolwiek przedstawienia powiązań pomiędzy królami, dziećmi ich wnukami, metresami...Wbrew pozorom nie ma zachowanej spójnej chronologii wydarzeń. Omawiany jest jeden wątek, a potem przeskok do tego co było kilkadziesiąt lat temu.

Od zawsze interesowała mnie historia Francji, a w szczególności okres Rewolucji Francuskiej, panowania Ludwika XVI i Marii Antoniny, dlatego ze szczególną ciekawością sięgnęłam po tę książkę, którą poleciła mi Pani przewodnik w trakcie zeszłorocznej wycieczki do Francji. Tematyka książki dość ciekawa, autorka bez ogródek przedstawia wynaturzenia, skandale i zakres rozpusty,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Skandale wersalskie podane prostym językiem. Jednak gmatwanina nazwisk i przeskakiwanie w czasie nie ułatwia lektury, a moralizatorskie zapędy autorki są irytujące. Tych ostatnich na szczęście nie ma dużo. Dla historyka to raczej słaba lektura, ale dla czytelników tabloidów może być całkiem przyjemna

Skandale wersalskie podane prostym językiem. Jednak gmatwanina nazwisk i przeskakiwanie w czasie nie ułatwia lektury, a moralizatorskie zapędy autorki są irytujące. Tych ostatnich na szczęście nie ma dużo. Dla historyka to raczej słaba lektura, ale dla czytelników tabloidów może być całkiem przyjemna

Pokaż mimo to

Tematyka sama w sobie ciekawa. Gdyby tylko kto inny ją opisywał. Przemyślenia autorki i jej komentarze są wręcz irytujące, żeby nie powiedzieć prostackie. Większość porównań odnosi się albo do starożytności albo do bolszewizmu i komunizmu. Ma się wrażenie, jakby ktoś liznął historii i za wszelką cenę musiał rzucać tymi porównaniami, żeby uwiarygodnić swą wiedzę. Często zresztą mijając się z prawdą historyczną.
Książka jest chaotyczna, a autorka ciągle przeskakuje od jednej kochanki do innej, od jednego władcy do innego. Brakuje jakiegoś wątku, czy większego sensu. Jakby czytać na Wikipedii krótkie notki biograficzne i co chwilę klikać na jakiś odnośnik, który akurat nas zainteresował, ale zupełnie opowiada o innym temacie.
Podobnie irytują ciągłe przypomnienia kto jest kim albo wręcz powtórzenia tych samych fraz kilka stron później. Trochę jak w amerykańskich serialach, gdzie po przerwie reklamowej trwającej 10 minut, trzeba powtórzyć końcówkę ostatniej sceny, żeby przypadkiem ktoś nie zgubił jakże wciągającego przecież wątku.
Książka ma niby uchodzić za wstrząsającą, ale chyba tylko wśród osób z tej pruderyjnej części epoki wiktoriańskiej.

Tematyka sama w sobie ciekawa. Gdyby tylko kto inny ją opisywał. Przemyślenia autorki i jej komentarze są wręcz irytujące, żeby nie powiedzieć prostackie. Większość porównań odnosi się albo do starożytności albo do bolszewizmu i komunizmu. Ma się wrażenie, jakby ktoś liznął historii i za wszelką cenę musiał rzucać tymi porównaniami, żeby uwiarygodnić swą wiedzę. Często...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Liczyłam na super książkę, jednak język i styl szybko mnie zniechęciły. Odniosłam wrażenie, że etap korekty został całkowicie pominięty.

Liczyłam na super książkę, jednak język i styl szybko mnie zniechęciły. Odniosłam wrażenie, że etap korekty został całkowicie pominięty.

Pokaż mimo to

Cóż... lekka książka na nudne popołudnia. Książka pokroju gazety FAKT :)

Cóż... lekka książka na nudne popołudnia. Książka pokroju gazety FAKT :)

Pokaż mimo to