no, takie sobie to było. Banalna intryga (choć, oczywiście, budząca jakieś tam współczucie),nawet nie do domyślenia się, rozwiązanie podane na tacy.
Książkę ratuje odrobina cynicznego, niespodziewanego momentami humoru.
Pytanie: czy te superpolskie imiona z nazwiskami pojawiają się tylko w polskim tłumaczeniu? Czy każde państwo, które otrzymuje tłumaczenie powieści, ma swoje?

no, takie sobie to było. Banalna intryga (choć, oczywiście, budząca jakieś tam współczucie),nawet nie do domyślenia się, rozwiązanie podane na tacy.
Książkę ratuje odrobina cynicznego, niespodziewanego momentami humoru.
Pytanie: czy te superpolskie imiona z nazwiskami pojawiają się tylko w polskim tłumaczeniu? Czy każde państwo, które otrzymuje tłumaczenie powieści, ma swoje?

Pozytywnie mnie zaskoczyła .

Pozytywnie mnie zaskoczyła .

Interesująca fabuła, która wciąga od pierwszych stron. Czyta się szybko.

Interesująca fabuła, która wciąga od pierwszych stron. Czyta się szybko.

Niby taka sobie a jednak się wkręciłam

Niby taka sobie a jednak się wkręciłam

To pierwsza książka z serii o komisarzu Van Veeterenie, którą przeczytałam. Może nie był to dobry pomysł zaczynać od czwartej części cyklu, bo mówiąc szczerze historia nie wywarła na mnie szczególnego wrażenia. Intryga taka sobie, akcja niemrawa, plus mogę dać autorowi jedynie za poczucie humoru. Ale jestem uparta i zamierzam dać komisarzowi jeszcze jedną szansę.

To pierwsza książka z serii o komisarzu Van Veeterenie, którą przeczytałam. Może nie był to dobry pomysł zaczynać od czwartej części cyklu, bo mówiąc szczerze historia nie wywarła na mnie szczególnego wrażenia. Intryga taka sobie, akcja niemrawa, plus mogę dać autorowi jedynie za poczucie humoru. Ale jestem uparta i zamierzam dać komisarzowi jeszcze jedną szansę.

Pewna nastolatka zostaje zgwałcona. Gwałt ma straszne konsekwencje: ciąża, poród, w konsekwencji stoczenie się kobiety (prostytucja, narkotyki) i ściągnięcie w to bagno córki – owocu gwałtu. Lata mijają, matka umiera, córka po jej śmierci mści się zabijając – kolejno – swoich „ojców”.
Kryminał, że tak powiem rasowy, choć z rodzaju tych, które czyta się szybko i treści nie zapamiętuje. Zastanawia, że Van Veeteren nie może ustalić nazwiska córki znając matkę : ) : ) : ) : )

Pewna nastolatka zostaje zgwałcona. Gwałt ma straszne konsekwencje: ciąża, poród, w konsekwencji stoczenie się kobiety (prostytucja, narkotyki) i ściągnięcie w to bagno córki – owocu gwałtu. Lata mijają, matka umiera, córka po jej śmierci mści się zabijając – kolejno – swoich „ojców”.
Kryminał, że tak powiem rasowy, choć z rodzaju tych, które czyta się szybko i treści...

Przewidywalna

Przewidywalna

Serię z komisarzem Van Veeterenem czytałam ponad rok temu. Mimo, iż robiła na mnie spore wrażenie zatrzymałam się na 3 tomie, ponieważ reszty nie było dostępnej w bibliotece. Ostatnio zauważyłam, że braki zostały uzupełnione, co pozwoliło mi na kontynuowanie przygody z tą serią kryminalną. Czy powrót po takim czasie było dobrym pomysłem?

W mieszkaniu znalezione zostają zwłoki mężczyzny. Ktoś przed śmiercią nękał go dziwnymi telefonami odtwarzając fragment melodii. W niewielkim odstępie czasu w podobny sposób ginie kolejny facet. Czy te sprawy są ze sobą powiązane? Czy komisarzowi uda się złapać sprawcę zanim zaatakuje ponownie?

,,Nie ma czegoś takiego jak przypadek. Jest tylko nieznajomość przyczyn",
,,Na świecie jest zło, tłumaczył mu pastor, ale nigdy i nigdzie nie ma go tyle, by nie znalazło się miejsce na dobre uczynki".

Byłam lekko zdezorientowana w kiedy okazało się, że sprawca został ujawniony praktycznie na początku. Jestem jednak za tym, by na równi z osobą prowadzącą śledztwo tropić zabójcę. Odkrywanie motywów nie jest już takie satysfakcjonujące, tym bardziej jeżeli możemy domyślić się tego dużo wcześniej niż kilka stron przed końcem. Ode mnie 5/10.

Serię z komisarzem Van Veeterenem czytałam ponad rok temu. Mimo, iż robiła na mnie spore wrażenie zatrzymałam się na 3 tomie, ponieważ reszty nie było dostępnej w bibliotece. Ostatnio zauważyłam, że braki zostały uzupełnione, co pozwoliło mi na kontynuowanie przygody z tą serią kryminalną. Czy powrót po takim czasie było dobrym pomysłem?

W mieszkaniu znalezione zostają...

Kiepski kryminał, bardzo przewidywalny. Porażająca niemoc policji, właściwie mogłoby jej tu nie być i historia potoczyłaby się tak samo. Nie zdołali ochronić żadnej z ofiar i nawet nie złapali zabójczyni , bo sama się zabiła. I pewnie też nie dowiedzieli się kto był jej ojcem, choć znaleźć go można na pierwszych stronach, bo największym spoilerem jest tytuł tej książki.

Kiepski kryminał, bardzo przewidywalny. Porażająca niemoc policji, właściwie mogłoby jej tu nie być i historia potoczyłaby się tak samo. Nie zdołali ochronić żadnej z ofiar i nawet nie złapali zabójczyni , bo sama się zabiła. I pewnie też nie dowiedzieli się kto był jej ojcem, choć znaleźć go można na pierwszych stronach, bo największym spoilerem jest tytuł tej książki.

Hakan Nesser- Kobieta ze znamieniem.

Trzecie i jakże udane spotkanie z tym autorem. Mocny, zimny, perfekcyjny kryminał. No może prawie perfekcyjny było jedno dość poważne potknięcie, ale o tym potem.

Zimna, styczniowa pogoda świetnie odzwierciedla charakter zabójcy. Zabójcy ofiary. Zemsta po latach taki jest motyw zbrodni, motyw jakże stary, stary jak świat, ale Hakan Nesser pokazał to w inny sposób. Pokazał tą zbrodnię z całkiem innej perspektywy. Trzydzieści lat temu została popełniona zbrodnia na kobiecie. Oni tych czterech jeźdźców apokalipsy nic sobie z tego czynu nie robiło, mało tego ! Ułożyli sobie życie w sposób idealny można powiedzieć. Mieli rodziny, zarabiali dobre pieniądze, żyli luksusowo . Życie jak w bajce. Żadnych wyrzutów sumienia nie było z ich strony. Potem nastąpiła złość, a nawet nienawiść w stosunku do mściciela , co za tupet prawda ! Żadnej skruchy. Żadnego nawet głupiego,, przepraszam ‘’, żadnego zadośćuczynienia, a gdzie tam, przecież oni nic takiego nie zrobili. Ofiara ? Jaka ofiara zwykła dziwka. Dziwka !
Oprawcy żyli jak pączki w maśle. Ofiara jak to bywa w życiu bardzo często, a nawet prawie zawsze ma zrujnowane życie. Depresja. Alkoholizm. Narkotyki. Myśli samobójcze. Brak chęci do życia, brak perspektyw i dziecko…..które przychodzi nie z miłości, ale z gwałtu. Zbiorowego gwałtu.
Pokonana przez świat, pokonana przez reguły, które rządzą tym światem, wyznaje córce prawdę.
Jaką była matką ? Myślę, że na początku tego dziecka nie chciała mieć, próba aborcji, próba poronienia, ale koniec końców pokochała swoją córeczkę. Życie samo życie, pisze najlepsze scenariusze.

Dylemat. Zemsta czy powinna się dokonać ? Czytelnik zostaje postawiony pod ścianą . Jest na bezdrożu. Pan Bóg nie śpieszył się z karą, więc córka musiała wyręczyć Pana Boga w tym momencie. Czy słusznie ? Czy tak to powinno się odbywać ? Czy …czy miała prawo i czy miała nawet obowiązek dokonać aktu zemsty ?

Zemsta słodka zemsta. Powoduje euforię. Orgazm przelewający się przez całe ciało. Zaczyna się w mózgu , a potem przelewa się przez całe ciało. Zemsta również tak jak powoduje euforię, spala, zemsta niszczy. Zemsta rzuca na kolana.


Perfekcja prawie idealna. Jednym z najpoważniejszych błędów jakie zauważyłem w książce jest moment kiedy zabójca zostaje przyłapany z magnetofonem przy słuchawce telefonicznej. Przecież wiadoma sprawa, jeżeli telefon był ,,publiczny ‘’ umieszczony w budynku mieszkalnym, to prędzej czy później ktoś może zauważyć i zapamiętać nasze dość dziwne, osobliwe zachowanie. I tak błąd popełniła nasza mścicielka. Trochę to dziecinne. Autor niepotrzebnie zastosował w swojej książce ten wariant . Zepsuł cały idealny obraz. Idealna zimna jak stal perfekcja.

Zakończenie. Innego nie mogło być. Zakończenie jest swoistym ukoronowaniem całej książki. Jak dla mnie idealne.
Nie jest to typowy kryminał. Tutaj kryje się coś więcej. Odwieczne pytania. Czy i jak mamy postąpić, czy mamy prawo, czy możemy czy ……no właśnie.


Reasumując. Mimo wszystko, pomijając większe i mniejsze potknięcia pisarza uważam książkę ,, Kobieta ze znamieniem ‘’ za naprawdę bardzo dobrą lekturę.
Wisienką na torcie było brak jakichkolwiek danych o zabójcy. NN. No Name. Tajemnica do końca. To mi się podoba !

Hakan Nesser- Kobieta ze znamieniem.

Trzecie i jakże udane spotkanie z tym autorem. Mocny, zimny, perfekcyjny kryminał. No może prawie perfekcyjny było jedno dość poważne potknięcie, ale o tym potem.

Zimna, styczniowa pogoda świetnie odzwierciedla charakter zabójcy. Zabójcy ofiary. Zemsta po latach taki jest motyw zbrodni, motyw jakże stary, stary jak świat, ale Hakan...