Bohaterowie opowiadań u Alice Munro nie są ani jednoznaczni ani łatwi do sklasyfikowania, jednak mimo, że ich historie są interesujące to trudno mi było zaangażować się w nie emocjonalnie,a przecież książka traktuje o różnych odcieniach najważniejszej emocji czyli miłości. W trakcie lektury byłam zwykłym obserwatorem, coś jak czytanie porannych wiadomości, człowiek przyjmuje że pewne zdarzenia miały miejsce i właściwie na tym koniec. Bardzo mi z tym źle bo raczej przesadnie analizuję i wczuwam się w czytane teksty, a tu gramy chyba w innych ligach. Żaden z bohaterów nie poruszył specjalnie mojego serca. Zasadniczo lubię oszczędny styl, w którym autor nie narzuca mi swojej oceny sytuacji, daje pole do domysłów, pozostawia pewne niedopowiedzenia, w tym przypadku jednak nie zostałam wystarczająco sprowokowana do poszukiwanie drugiego dna czy wysiłku emocjonalnego względnie intelektualnego - ot przyjemna lektura. Ja moją przygodę z twórczością tej laureatki literackiej nagrody Nobla raczej zakończę na tym zbiorze opowiadań, ewentualnie przedrukach pojedynczych opowiadań publikowanych w niektórych czasopismach dla Pań.

Bohaterowie opowiadań u Alice Munro nie są ani jednoznaczni ani łatwi do sklasyfikowania, jednak mimo, że ich historie są interesujące to trudno mi było zaangażować się w nie emocjonalnie,a przecież książka traktuje o różnych odcieniach najważniejszej emocji czyli miłości. W trakcie lektury byłam zwykłym obserwatorem, coś jak czytanie porannych wiadomości, człowiek...