Lo. Li. Ta.
Powieść Vladimira Nabokova od samego początku budziła duże emocje w swoich czytelnikach i choć została opublikowana po raz pierwszy w 1955 roku, budzi je nadal. Sam autor bał się opublikować ją pod własnym imieniem i nazwiskiem ze względu na poruszany w niej temat pedofilii. W tym czasie Nabokov wykładał na Cornell University w stanie Nowy Jork i bał się, że „Lolita” zagrozi jego karierze wykładowcy, dlatego też pierwsze wydanie powieści ukazało się pod pseudonimem Vivian Darkbloom, które jest anagramem imienia i nazwiska autora. Samą powieść zaliczyć można do powieści kryminalnej jak i filozoficzno-psychologicznej. Przedstawia obraz społeczeństwa amerykańskiego lat czterdziestych oraz zawikłane i często romantyczne myśli czterdziestoletniego mężczyzny zakochanego w dwunastoletniej dziewczynce, którą nazywa swoją „nimfetką”.
Główny bohater powieści, który przedstawia się nam jako: Humbert Humbert, lata młodości ma już dawno za sobą, jednak tragedia z dzieciństwa dotycząca jego pierwszej miłości do młodziutkiej Annabel sprawia że przez całe swoje dorosłe życie poszukuje on jej zamienników w postaci dziewczynek wchodzących dopiero w okres dojrzewania. W momencie, kiedy poznaje Dolores ( swoją Lolitę) budzi się w nim chęć do zagarnięcia jej tylko dla siebie, ponad wszystko pragnie zostać z nią choćby na chwilę tête-à-tête ( sam na sam).
Styl pisanie powieści nie należy do łatwych. Książka pełna jest przytoczeń cudzych utwór takich jak choćby wiersze, dokładnie streszczany jest każdy dolar wydany przez Humberta na stacji benzynowej czy kolor skarpetek Dolores. Każdy szczegół, każdy drobiazg opisany jest z niezwykłą skrupulatnością, która z pewnością zasługuje na podziw. Nadaje to całości niezwykły klimat, sprawia że staje się ona realna, a my sami nie wiemy czy mamy do czynienia z rzeczywistością czy fikcją. Bogactwo myśli i uczuć sprawia, że bohaterowie stają się żywi, każda kłótnia, każda troska czy złość wręcz wylewa się z kartek aby rozegrać scenę przed naszymi oczami tak realnie, jak to tylko jest możliwe. Postacie nie są także bez wyrazu jeśli chodzi o ich charaktery, są skomplikowane i zmienne pozostawiając nas w niepewności do ostatniej strony. Cechą charakterystyczną dla Humberta może być chociażby jego wplatanie języka francuskiego do rozmów i myśli, a Lolity – skłonność do zmiany nastrojów i ta łatwość w wypowiadaniu na głos swoich myśli.
Jeśli miałabym ocenić „Lolitę” według własnych uczuć moralnych, na pewno byłoby to trudne zadanie, ponieważ cała ta historia zalicza się do dość ciężkiej literatury. Literaturę łatwą potrafię przeczytać w jeden dzień nawet jeśli posiada 500 stron, natomiast „Lolitę” czytałam aż tydzień, ponieważ musiałam robić przerwy na własne przemyślenia. Trudno ocenić Humberta i Lolitę, on nie powinien w ogóle dopuścić do siebie myśli innych niż o Lolicie jako dziewczynce, bez żadnej seksualności, jednakże jego czyny potęgowane są przez jego wynaturzone żądze, przez co mamy do czynienia z człowiekiem który kocha, jednak robi to na swój sposób. Lolita również nie jest bez winy, swoim zachowaniem nie raz dawała Humbertowi pewne sprzeczne znaki, co oczywiście nie usprawiedliwia krzywd jakie sobie nawzajem wyrządzali – ona mu łamała serce, a on jej zabierał dziecięcą niewinność.
Takie książki trudno się ocenia, jednak uważam że są one potrzebne aby uświadamiać czytelników o otaczającym nas świecie i wprowadzać w zakamarki ludzkiej psychiki. Każdy czyn w tej książce ma swoje podłoże psychologiczne, które aby zrozumieć należy przeczytać z dokładnością co do słowa. Ja sama uważam że jest to arcydzieło literackie pod względem swojej trudnej tematyki i choć ciężko się czyta o podobnych skłonnościach i zdarzeniach, nie można udawać że ich nie ma i ze spokojem sięgnąć po tę książkę.

Lo. Li. Ta.
Powieść Vladimira Nabokova od samego początku budziła duże emocje w swoich czytelnikach i choć została opublikowana po raz pierwszy w 1955 roku, budzi je nadal. Sam autor bał się opublikować ją pod własnym imieniem i nazwiskiem ze względu na poruszany w niej temat pedofilii. W tym czasie Nabokov wykładał na Cornell University w stanie Nowy Jork i bał się, że...