Choć rozumiem co autor próbował przekazać przez tę książkę, to czytało mi się ją strasznie ciężko.
Momentami miałam wrażenie, że to pornografia w książkowej wersji. Czułam się wręcz zohydzona i brudna czytając niektóre sceny. Jednak dzięki tej książce uświadomiłam sobie, do jakiego stopnia człowiek jest w stanie się posunąć, kiedy ma obsesję na punkcie jednej osoby. Było to wstrząsające doświadczenie. Nie będę chciała do tej książki wracać, ale warto się było w ogóle z nią zapoznać.

Choć rozumiem co autor próbował przekazać przez tę książkę, to czytało mi się ją strasznie ciężko.
Momentami miałam wrażenie, że to pornografia w książkowej wersji. Czułam się wręcz zohydzona i brudna czytając niektóre sceny. Jednak dzięki tej książce uświadomiłam sobie, do jakiego stopnia człowiek jest w stanie się posunąć, kiedy ma obsesję na punkcie jednej osoby. Było...

Styl Nabokova, choć niewątpliwie kunsztowny, nie przemawia do mnie. A być może po prostu historia opowiedziana w książce wpływa na mój niezbyt przychylny odbiór całości. Zdecydowanie nie jest to pozycja, do której chcę/potrzebuję wracać.

Styl Nabokova, choć niewątpliwie kunsztowny, nie przemawia do mnie. A być może po prostu historia opowiedziana w książce wpływa na mój niezbyt przychylny odbiór całości. Zdecydowanie nie jest to pozycja, do której chcę/potrzebuję wracać.

Historia jak historia, ale sposób w jaki została napisana zasługuje na uznanie. Wybitne pióro Nabokova (i talent tłumacza) spowodowało, że dzieje Lolity i Humberta Humberta czytało się jak jedno z dzieł literatury.

Historia jak historia, ale sposób w jaki została napisana zasługuje na uznanie. Wybitne pióro Nabokova (i talent tłumacza) spowodowało, że dzieje Lolity i Humberta Humberta czytało się jak jedno z dzieł literatury.

czapka z głowy i chylę czoło, gwiazda odjęta za styl, który nie jest najznamienitszą częścią powieści wbrew opinii samego nabokova

czapka z głowy i chylę czoło, gwiazda odjęta za styl, który nie jest najznamienitszą częścią powieści wbrew opinii samego nabokova

Nabokov wzniósł się z powieścią na szczyt. Wielkość stylu przypomina Flauberta.

Nabokov wzniósł się z powieścią na szczyt. Wielkość stylu przypomina Flauberta.

Miłość do Lolity - bardzo kontrowersyjna, a momentami wręcz odrażająca. Nie jest to jednak książka napisana potocznym, oczywistym językiem (to niewątpliwe, patrząc na nazwisko tego wybitnego pisarza). Momentami dopiero po przeczytaniu strony dochodziło do mnie, co naprawdę zostało na niej opisane, niebanalne zabiegi stylistyczne niejako usprawiedliwiają okropność czynu, ujawniając jednocześnie piękno tej patologicznej miłości (absurdalne jest to, że język może złagodzić niezaprzeczalnie chore zachowanie).

Miłość do Lolity - bardzo kontrowersyjna, a momentami wręcz odrażająca. Nie jest to jednak książka napisana potocznym, oczywistym językiem (to niewątpliwe, patrząc na nazwisko tego wybitnego pisarza). Momentami dopiero po przeczytaniu strony dochodziło do mnie, co naprawdę zostało na niej opisane, niebanalne zabiegi stylistyczne niejako usprawiedliwiają okropność czynu,...

Przepięknie napisana opowieść. Stylistycznie jest to prawdziwa uczta. Dawno nie zachwycałam się tak książką. Tematyka jednak oczywiście ciężka emocjonalnie. Ale to jak ubóstwiał ją grającą w tenisa... Oj, każda kobieta, by chciała, żeby facet tak na nią patrzył, jak Humbert na 12-letnią Lolitę!

Przepięknie napisana opowieść. Stylistycznie jest to prawdziwa uczta. Dawno nie zachwycałam się tak książką. Tematyka jednak oczywiście ciężka emocjonalnie. Ale to jak ubóstwiał ją grającą w tenisa... Oj, każda kobieta, by chciała, żeby facet tak na nią patrzył, jak Humbert na 12-letnią Lolitę!

Mam wielki problem, z oceną tej książki. Z jednej strony przez wieksza czesc książki czułam ogromny dyskomfort. Z drugiej strony nie da się odmówić kunsztowi pisarskiemu...

Mam wielki problem, z oceną tej książki. Z jednej strony przez wieksza czesc książki czułam ogromny dyskomfort. Z drugiej strony nie da się odmówić kunsztowi pisarskiemu...

Autor jest po prostu geniuszem literatury. Każde zdanie jest tu genialne, każda myśl jest przemyślana. Na każdym kroku czuć kunszt Nabokova. Jednakże, temat książki jest bardzo wymagający psychicznie. Nie jestem przekonany, czy chciałbym tak dokładnie wiedzieć, co myśli sobie pedofil. Czyta się dobrze acz naprawdę są trudne do zniesienia momenty.

Autor jest po prostu geniuszem literatury. Każde zdanie jest tu genialne, każda myśl jest przemyślana. Na każdym kroku czuć kunszt Nabokova. Jednakże, temat książki jest bardzo wymagający psychicznie. Nie jestem przekonany, czy chciałbym tak dokładnie wiedzieć, co myśli sobie pedofil. Czyta się dobrze acz naprawdę są trudne do zniesienia momenty.

Są momenty żmudne do przebrnięcia, bo wydłużone, ale narrator to i tak geniusz. Świetnie czyta się jego dygresje, pomysły i relacje. To naprawdę dobrze napisana książka, ale to być może jej też wada, bo zapomina się o czym ona jest. Jednak temat też nie powinien nikomu wadzić. Dlaczego? Cytuję autora w posłowiu: ,,Owszem, zdarzają się w mojej powieści rozmaite aluzje do fizjologicznych popędów zboczeńca. Ale nie jesteśmy przecież dziećmi, niepiśmiennymi młodocianymi przestępcami, ani chłopcami z angielskich szkół publicznych, którzy po całej nocy homoseksualnych hulanek muszą znosić ten paradoks, że każe im się czytać Starożytnych w wersji ocenzurowanej.''.

Są momenty żmudne do przebrnięcia, bo wydłużone, ale narrator to i tak geniusz. Świetnie czyta się jego dygresje, pomysły i relacje. To naprawdę dobrze napisana książka, ale to być może jej też wada, bo zapomina się o czym ona jest. Jednak temat też nie powinien nikomu wadzić. Dlaczego? Cytuję autora w posłowiu: ,,Owszem, zdarzają się w mojej powieści rozmaite aluzje do...