Moje emocje przy czytaniu tej książki Pani Nepomuckiej , oscylowały między , lekkim zniesmaczeniem , po większe zadziwienie i niedowierzanie , by osiąść na '' taka sobie przeciętna '' i tam pozostać . Trochę miałam wrażenie że autorka próbuje zbyt wiele zmieścić w jednej książce i przez to nie do końca wyszło tak jak powinno . Ale od początku . Najpierw poznajemy ciotunię Apolonię i jej siostrzenicę Serafinę . Ciotunia , robi z siedemnastolatki zwyczajną prostytutkę . Wpycha ją w ramiona podstarzałych forsiastych facetów inkasując za jej usługi sporą kasę . Wąsata cioteczka krótko trzyma swoje źródło dochodu . Serafina nie ma przyjaciółek , znajomych , nawet telefonować nie może , bo cioteczka zabrania , ba , nawet nie wolno jej mieć żadnego zwierzątka . Siostrzenica dzięki szkole cioci staje się przeciętną , naiwną , głupiutką i próżną pannicą . A my , czytelnicy przy okazji owej edukacji dowiadujemy się jacy to obleśni są panowie , jakie mają dziwaczne seksualne zachcianki np. seks w trumnie itp . (faza zniesmaczenia) . W końcu Serafina , zaczyna się buntować , a to za sprawą poznanego w Ciechocinku Alusia , szefa dużej firmy , oczywiście żonatego i wiekiem bliżej ojca młodej panny niż ewentualnego partnera . Aluś z chęcią by się z dziewczątkiem ożenił , ale przecież on już ma żonę . Co prawda chorą na serce i ledwo żywą , ale jednak żywą . W końcu żona Alusia , Laura Chycowa umiera . OOO nie nie , tak łatwo się nie kończy ta historia . Pani Laura bowiem '' zmartwychwstaje '' i maszeruje do swojego domu , do swojej sypialni się ogrzać , bo zmarzła w trumnie (faza zdziwienia i niedowierzania) A tam...oczywiście Serafina . Co dalej się stało nie podpowiem , bo może ktoś jednak zechce przeczytać . Powiem tylko że wesoło i różowo nie było . A na koniec autorka jeszcze '' obdarzyła '' biedną Serafinę osobistą rodzinną tajemnicą . Niestety ten wątek został tylko lekko poruszony i porzucony jak niepotrzebna rzecz . Język jest dość prosty , a w wykonaniu cioci Apolonii nawet prostacki . Jednym zdaniem faza trzecia '' taka sobie przeciętna ''. Właściwie nie bardzo wiem w jakim celu ta książka została napisana . Mnie ona nic nie dała , w żaden sposób nie wzbogaciła moich czytelniczych doznań i raczej za jakiś czas nie będę pamiętała o czym ona była .

Moje emocje przy czytaniu tej książki Pani Nepomuckiej , oscylowały między , lekkim zniesmaczeniem , po większe zadziwienie i niedowierzanie , by osiąść na '' taka sobie przeciętna '' i tam pozostać . Trochę miałam wrażenie że autorka próbuje zbyt wiele zmieścić w jednej książce i przez to nie do końca wyszło tak jak powinno . Ale od początku . Najpierw poznajemy ciotunię...