W książce znajdziemy artykuły związane z różnego rodzaju przestępstwami oraz przestępcami. Niektóre bardzo dobrze napisane. Brakuje mi jednak czegoś co łączyło by te poszczególne artykuły w jedną całość.

W książce znajdziemy artykuły związane z różnego rodzaju przestępstwami oraz przestępcami. Niektóre bardzo dobrze napisane. Brakuje mi jednak czegoś co łączyło by te poszczególne artykuły w jedną całość.

Ta książka to zbiór lepszych lub gorszych artykułów. Niektóre to kawał porządnego dziennikarstwa, choć ogólnie publikacje obecne w tym zbiorze często są zbyt krótkie, aby dany temat pojąć kompleksowo. Dla pasjonatów kryminałów pisanych przez życie będzie to tytuł z pewnością bardzo ciekawy.

Ta książka to zbiór lepszych lub gorszych artykułów. Niektóre to kawał porządnego dziennikarstwa, choć ogólnie publikacje obecne w tym zbiorze często są zbyt krótkie, aby dany temat pojąć kompleksowo. Dla pasjonatów kryminałów pisanych przez życie będzie to tytuł z pewnością bardzo ciekawy.

Mimo trudnej tematyki czyta się błyskawicznie. Różnorodność artykułów jest w stanie zaspokoić gust każdego, kto interesuje się zbrodnią i wszystkim co z nią związane. Znajdzie się również coś dla tych, którzy zgłębiają skomplikowaną naturę ludzką.

W książce znajdziemy również kilka słów o roli kobiet we włoskiej mafii, tajnikach cyberprzestępczości i sławnym gangu obcinaczy palców. Dowiemy się w jaki sposób pracują technicy kryminalistyczni, poznamy historię walczących z komuną braci Wałachowskich i seryjnego mordercy Władysława Mazurkiewicza.

Cała recenzja: http://okiemfilmoholika.pl/ksiazki/anatomia-zbrodni-focus-sledczy-poleca-recenzja/

Mimo trudnej tematyki czyta się błyskawicznie. Różnorodność artykułów jest w stanie zaspokoić gust każdego, kto interesuje się zbrodnią i wszystkim co z nią związane. Znajdzie się również coś dla tych, którzy zgłębiają skomplikowaną naturę ludzką.

W książce znajdziemy również kilka słów o roli kobiet we włoskiej mafii, tajnikach cyberprzestępczości i sławnym gangu...

Nie od dziś wiadomo, że zamknięcie śledztwa kryminalnego nie zawsze oznacza zakończenie sprawy. Często nawet wydanie wyroku nie prowadzi bezpośrednio do wyczerpującego wyjaśnienia zaistniałych okoliczności. W takich sytuacjach, jak feniks z popiołów, wyłaniają się na powierzchnię dziennikarze, którzy drążą, węszą, śledzą. "Anatomia zbrodni" to praca zbiorowa tychże właśnie.

"Anatomia zbrodni" to 16 artykułów napisanych przez dziennikarzy i osoby związane z całą machiną, która rusza kiedy zachodzi podejrzenie popełnienia przestępstwa.

Niejednokrotnie zdarza się, iż śledztwo się kończy, wymiar sprawiedliwości osądza sprawcę i zamyka sprawę mimo, iż nie wszystkie wątki są do końca wyjaśnione. Znane są przypadki kiedy dana sprawa nie doczekała się swojego końca, bo nie zebrano wystarczającej ilości informacji by trafić na trop sprawcy bądź nie znaleziono twardych dowodów na to, że właśnie ten a nie inny osobnik jest odpowiedzialny za fatalny splot wydarzeń. Zdarza się, że skazani okazują się niewinni, a sprawca odchodzi w siną dal z uśmiechem na twarzy. W takich przypadkach często do akcji wkraczają dziennikarze, którzy na własną rękę prowadzą swoje małe śledztwo. Dzięki takim działaniom niejednokrotnie na światło dzienne wychodzą zaskakujące fakty.

W "Anatomii Zbrodni" znalazło się miejsce na poruszenie kilku znanych i wstrząsających spraw, które miały miejsce w naszym kraju i które nadal mrożą krew w żyłach mimo, iż minęło wiele lat od czasu kiedy było o nich głośno.

"Anatomia zbrodni" to książka, która udowadnia nam, iż organa ścigania nie zawsze są w stanie dopaść sprawcę, a wymiar sprawiedliwości sprawiedliwie go osądzić. Dojście do prawdy, a co za tym idzie rozwiązanie zagadki, nie zawsze jest takie proste i zgodne z logiką jakby nam się wydawało.

nuttinbutstyle.blogspot.com
nuttinbutbooks.blogspot.com

Nie od dziś wiadomo, że zamknięcie śledztwa kryminalnego nie zawsze oznacza zakończenie sprawy. Często nawet wydanie wyroku nie prowadzi bezpośrednio do wyczerpującego wyjaśnienia zaistniałych okoliczności. W takich sytuacjach, jak feniks z popiołów, wyłaniają się na powierzchnię dziennikarze, którzy drążą, węszą, śledzą. "Anatomia zbrodni" to praca zbiorowa tychże właśnie....

Czytając literaturę faktu dotyczącą zbrodni i przestępstw zastanawiam się, gdzie w ludziach kryją się te negatywne emocje i co je powoduje. Ogrom bólu jaki potrafi wywołać prawdziwy, nie fikcyjny bohater jest niewspółmierny do winy, którą ponosi lub nie. Często prawo pozwala na zbyt wiele, nie każąc ludzi, którzy potrafią je omijać. Niestety nie jest ono jednorodne, zawiera sporo luk i zależy od tak wielu osób: śledczych, adwokatów, prokuratorów, sędziów, biegłych, świadków i ofiar. Każda, z tych osób może popełnić błąd na korzyść przestępcy lub niekorzyść ofiar i ich rodzin. Opieszałość, zbytni pośpiech, uprzedzenia oraz zewnętrzne i wewnętrzne naciski - wszystko ma swoją wartość w tego typu sprawach.
Anatomia zbrodni to praca zbiorowa omawiająca różnego rodzaju przestępstwa i zbrodnie, które wstrząsnęły naszym światem. To swego rodzaju głos dziennikarzy i publicystów, którzy drążą, by poznać każdy aspekt danej sprawy, która nie kończy się z zasądzonym wyrokiem. To literatura faktu, która porusza wiele znanych i wstrząsających spraw, które wydarzyły się w naszym kraju. Lektura - krótka, przejrzysta i naszpikowana faktami. Co może być jednocześnie jej plusem i minusem. Zainteresuje każdego kto lubi dowiedzieć się czegoś więcej o zbrodni czy śledztwach, jednak nie jest to książka, którą czyta się lekko, i nie jest napisana w formie typowej powieści, a czegoś w rodzaju artykułów.
Anatomia zbrodni była dla mnie swego rodzaju przygodą i kolejnym elementem ukazującym jak wiele ludzie potrafią zrobić dla pieniędzy, sławy, dobrobytu czy z czystego szaleństwa. Książkę odbieram bardzo pozytywnie, jest napisana w przystępny sposób, nawet dla osób nie interesujących się zagadnieniem zbrodni.
Podsumowując Anatomia Zbrodni to dobra książka, przedstawiona w formie artykułów opisujących zagadnienia zbrodni, przestępstw i śledztw nie tylko dziennikarskich, ale i policyjnych, które przypadną do gustu osobom zainteresowanym taką tematyką. Lektura nie dostarczająca rozrywki, ale rodzaj ciekawostki, która ukazuje jak mało wiemy o przestępczym świecie i ludziach w nim obecnych. Nie wystawiam jej oceny, gdyż nie mogę jej ocenić jak pełnoprawnej publikacji czy pracy naukowej.
Powieści z tej serii spotkać możecie w różnych miejscach. Ostatnio zakupiłam Kryminalne zagadki oraz Słynne śledztwa w znanej sieciówce za kilka złotych. Cała seria jest naprawdę dobra i warta uwagi - szczególnie jeśli lubicie takie nowinki.
http://mkczytuje.blogspot.com/2014/09/recenzjaopinia-anatomia-zbrodni-praca.html

Czytając literaturę faktu dotyczącą zbrodni i przestępstw zastanawiam się, gdzie w ludziach kryją się te negatywne emocje i co je powoduje. Ogrom bólu jaki potrafi wywołać prawdziwy, nie fikcyjny bohater jest niewspółmierny do winy, którą ponosi lub nie. Często prawo pozwala na zbyt wiele, nie każąc ludzi, którzy potrafią je omijać. Niestety nie jest ono jednorodne, zawiera...

Kryminalistyka to interesująca i niczego sobie dziedzina nauki. Bywa też jednak przerażająca, ponieważ nikt nigdy nie wie, co siedzi w głowie potencjalnego mordercy czy kryminalisty. Jednak czy to tylko na skazaniu przestępcy kończy się cała sprawa? Nie do końca. Niektóre sprawy ciągną się latami, a inne są wygrzebywane po latach i śledztwo prowadzi się na nowo. A wiele przestępstw skrywa w sobie tajemnice, których nawet policja nie jest w stanie rozwikłać.

„Anatomia zbrodni” to dosyć ciężki do rozszyfrowania tytuł. Mnie od razu kojarzy się z przepisem na zbrodnię doskonałą. Z wyjaśnieniem od A do Z, jak popełnić idealne przestępstwo i nie zostać złapanym. Jednak to dosyć oczywiste, że nie może tego dotyczyć, bo wtedy na pewno nie zostałaby wydana. Ciężko mi też jednoznacznie powiedzieć, co można w tej książce znaleźć. Oczywiście wszystko zamyka się w kręgu kryminalistyki, ale jej odłamów jest sporo. Przytoczę jedynie kilka spraw, które zostały tutaj poruszone.

Jedną z nich jest rozdział poświęcony kobietom mafii. To dosyć rzadkie zjawisko, bo przecież mafia to zazwyczaj tylko mężczyźni. Okazuje się jednak, że kobiety też mają w tym swój udział. Inny rozdział przedstawia sprawy kobiet, które specjalnie zrobiły z siebie ofiary gwałtu – dosyć niepoważne zachowanie, ale poznajemy przynajmniej pobudki, które nimi kierowały. Poznajemy również historię Lecha Grobelnego, którego sprawa do dnia dzisiejszego pozostaje zagadką. I chyba najciekawsze moim zdaniem rozdziały – maniakalni schizofrenicy jako mordercy oraz zabójstwo „z miłości”. Spraw jest jeszcze więcej, ale postanowiłam wspomnieć o tych, które najbardziej zapadły mi w pamięć.

Książka jest napisana przystępnym językiem, czyta się ją szybko i bez najmniejszych problemów. Jedne rozdziały są bardziej interesujące, drugie mniej – to już kwestia gustu. Na pewno panuje tutaj różnorodność. Zamieszczone są także dwa wywiady – pierwszy z Ludomirem Niewiadomskim, kierownikiem Sekcji I Techniki Kryminalistycznej Laboratorium Kryminalistycznego Komendy Stołecznej Policji. Zdecydowanie przypadł mi on do gustu, ponieważ pan Niewiadomski przedstawia nam prowadzenie śledztwa od początku – czyli od miejsca zbrodni. Wspomina też o laboratorium kryminalistycznym, a to zawsze bardzo mnie interesowało. Drugi wywiad został przeprowadzony z dr Jerzym Pobochą i dotyczy związku między zdrowiem psychicznym a popełnianiem zbrodni.

„Anatomia zbrodni” jest pozycją godną uwagi, zwłaszcza dla osób, które są tym tematem zainteresowane. Opisane zostało sporo przypadków i to w miarę dokładnie, co jest zdecydowanie zaletą tej publikacji. Zainteresować się nią mogą również osoby, które lubią poszerzać swoją wiedzę z różnych dziedzin – wiedza ogólna zawsze się przydaje. Ciekawa i dobrze napisana, chociaż nie wszystkie rozdziały przypadły mi do gustu, jednak jak już wyżej pisałam – kwestia gustu. Wystawiam 7/10.

Kryminalistyka to interesująca i niczego sobie dziedzina nauki. Bywa też jednak przerażająca, ponieważ nikt nigdy nie wie, co siedzi w głowie potencjalnego mordercy czy kryminalisty. Jednak czy to tylko na skazaniu przestępcy kończy się cała sprawa? Nie do końca. Niektóre sprawy ciągną się latami, a inne są wygrzebywane po latach i śledztwo prowadzi się na nowo. A wiele...

"W naszej pracy nie chodzi ani o sprawienie przyjemności, ani o zadawanie bólu- chodzi o to, by przyłożyć pióro do rany"- pisał Albert Loudres, patron i mistrz francuskojęzycznego dziennikarstwa.

Są artykuły, których muszą zostać napisane. Tacy są dziennikarze, którzy czują powołanie, mus drążenia tematów , ujawniania dramatycznych informacji, często takich, które obnażają prawdę kosztem wszystkich zaangażowanych w sprawę.
Jeśli napisany artykuł dotyczy popełnionej zbrodni, to dziennikarz musi się zmierzyć nie tylko ze zgromadzonymi faktami, ale także mieć w poszanowaniu bliskich ofiary.

"Anatomia zbrodni" jest zbiorem szesnastu artykułów, napisanych przez wiodących dziennikarzy , specjalizujących się w dziedzinie dziennikarstwa kryminalnego. Czytelnik w tej pozycji znajdzie takie nazwiska jak: Michał Wójcik, Anna Binkowska, Ewa Ornacka i inni.

Wspomniani autorzy artykułów, które składają się na całość "Anatomii zbrodni" piszą m.in. o motywach, przebiegu różnorodnych zabójstw. Tych , które mały motyw czysto prywatny (np. zabójstwo narzeczonej dla korzyści majątkowej),czy takie, które były zmotywowane porachunkami mafijnymi.
Autorzy piszą także o czynnościach, które już są wykonywane przez organy sprawiedliwości już po ujawnieniu winnego . Sądy czasami zawodzą oczekiwania rodziny ofiar. Okazuje się , że mechanizm działania sądów nie jest jednoznaczny dla każdego.
Bliscy ofiar mogą starać się np. o zadośćuczynienie finansowe od winnego, co się okazuje bardzo trudne, gdyż sądy są w tej kwestii bardzo powściągliwe.

Żałuję bardzo, że lektura jest tak cieniutka, choć jest barwna i ciekawa, to zabrakło mi większej ilości faktów i obszerniejszego spojrzenia na wiele innych spraw, które dzieją się wokół.
Zaletą jest natomiast zakres czasowy. Artykuły oscylują w granicach od lat PRL-u do lat współczesnych i poruszających kryminalistów w cyberprzestrzeni.
Więc jeśli lubisz takie klimaty, to coś dla ciebie.

"W naszej pracy nie chodzi ani o sprawienie przyjemności, ani o zadawanie bólu- chodzi o to, by przyłożyć pióro do rany"- pisał Albert Loudres, patron i mistrz francuskojęzycznego dziennikarstwa.

Są artykuły, których muszą zostać napisane. Tacy są dziennikarze, którzy czują powołanie, mus drążenia tematów , ujawniania dramatycznych informacji, często takich, które obnażają...

"Anatomia zbrodni" to zbiór najróżniejszych artykułów o zbrodniach i zbrodniarzach. Nie wiem na jakiej zasadzie były dobierane, bo książkę cechuje duża... różnorodność.

Autorzy to w większości reporterzy śledczy, którzy nawet po zamknięciu tej, czy innej słynnej sprawy kryminalnej nadal drążą temat i doszukują się luk w tym, co wymiar sprawiedliwości uznał za oczywistość.

Możemy się z niej sporo dowiedzieć na temat przestępczości zorganizowanej, słynnych rodzinach mafijnych polskich i zagranicznych.

Część niesławnych bohaterów to relikty przeszłości z czasów PRL inni to współcześni cyberprzestępcy zadziwiający skutecznością i przebiegłością.

Poruszane są też sprawy jednostkowe, gwałty na kobietach - te prawdziwe i te zmyślone, zbrodnie popełnione z miłości przez narcystycznych kochanków, przywoływane są historie chorych psychiczne przestępców.

Artykuły niekiedy obnażają w dość bezlitosny sposób ułomność polskiego sądownictwa.

Słowem - czego tu nie ma?

Z jednej strony różnorodność, z drugiej wielki chaos. Sporo się z tej lektury dowiedziałam, ale też rozczarowałam takim skrótowym podejściem do spraw na temat, których naprawdę można by się rozpisać.

Książka jest króciutka, liczy zaledwie 130 stron. Czyta się ją bardzo szybko, jest mała i poręczna, co czyni ją idealną lekturą na wakacje. Dużą zaletą jest także cena: 16,90 zeta:)

Poziom artykułów jest bardzo zróżnicowany, więc są tu zarówno historię słabsze jak mocniejsze, te lepiej i gorzej napisane.

"Anatomia zbrodni" na pewno zainteresuje osoby fascynujące się kryminologią.

"Anatomia zbrodni" to zbiór najróżniejszych artykułów o zbrodniach i zbrodniarzach. Nie wiem na jakiej zasadzie były dobierane, bo książkę cechuje duża... różnorodność.

Autorzy to w większości reporterzy śledczy, którzy nawet po zamknięciu tej, czy innej słynnej sprawy kryminalnej nadal drążą temat i doszukują się luk w tym, co wymiar sprawiedliwości uznał za...