Po przeczytaniu ostatniego zdania miałam ochotę wyrzucić tę książkę przez okno, tak jak zrobił to Pat w filmie "Poradnik pozytywnego myślenia". Dlaczego? Już śpieszę z wyjaśnieniem.

[UWAGA! W poniższej ocenie rozładowuję nadmiar emocji. Jest to w pełni subiektywna ocena, która zawiera spoilery.]

Przez pierwszą połowę książki Allyson miała "doła", bo zostawił ją bez pożegnania facet z którym spontanicznie spędziła cały dzień w Paryżu (choć umawiali się wcześniej, że spędzą ze sobą tylko jeden dzień). Oczywiście przez ten czas zdążyła się w nim zakochać (nie wiem w czym on był tak wyjątkowy skoro nawet na jej oczach brał numery od innych dziewczyn). Czytałam tę książkę tylko po to, aby dowiedzieć się co tak naprawdę się wydarzyło. Dlaczego zostawił ją bez pożegnania. I wiecie co? Niczego się nie dowiedziałam. Gdyby nie fakt, że jest to książka z biblioteki, to na pewno pofrunęłaby przez całą długość pokoju. Allyson szukała Willema przez drugą połowę książki i nie dostałam żadnego wyjaśnienia. Nawet jakiegoś banalnego (jedynie mogę się domyślać co się stało). Autorka chyba specjalnie to zrobiła, bo teraz aby zaspokoić moją ciekawość muszę przeczytać kolejny tom: "Ten jeden rok" (po który najprawdopodobniej nigdy bym nie sięgnęła), który opisuje wydarzenia z punktu widzenia Willema.
Miałam odłożyć książkę już po kilkudziesięciu stronach, ponieważ "zdołowana" Allyson cały czas mnie irytowała. Ponadto nudziłam się, bo w zasadzie nic ciekawego się nie działo. Na szczęście w głównej bohaterce zachodzi zmiana. Gdy budzi się w niej iskierka nadziei na odnalezienie Willema (jakby nie mogła spróbować poszukać go wcześniej), od razu staje się inną osobą, którą pomału zaczynałam coraz bardziej lubić. Stała się odważna, bardziej pewna siebie i zaczęła w końcu myśleć o tym co ją uszczęśliwia, zamiast robić to czego oczekują od niej rodzice, byleby tylko ich nie rozczarować. Jednak przede wszystkim przestała kłamać, dzięki czemu zyskała moja sympatię (nienawidzę kłamców). Jednak mimo, iż Allyson zmieniła się na lepsze, to sama fabuła pozostała nudna. W dalszym ciągu nie działo się nic ciekawego. Szkoda, bo gdyby autorka dopracowała fabułę, to książka byłaby o niebo lepsza.

Książki nie polecam, jednak fanom młodzieżowych romansy może się spodobać.

Po przeczytaniu ostatniego zdania miałam ochotę wyrzucić tę książkę przez okno, tak jak zrobił to Pat w filmie "Poradnik pozytywnego myślenia". Dlaczego? Już śpieszę z wyjaśnieniem.

[UWAGA! W poniższej ocenie rozładowuję nadmiar emocji. Jest to w pełni subiektywna ocena, która zawiera spoilery.]

Przez pierwszą połowę książki Allyson miała "doła", bo zostawił ją bez...