"Bo może to następne jutro będzie lepsze. Skąd możesz wiedzieć? A prędzej czy później nadejdzie taki dzień, po którym jutro naprawdę będzie lepsze."

WOW! Jestem pod ogromnym wrażeniem. Nie spodziewałam się, że "Aż po horyzont" tak mi się spodoba. Czuję pustkę i nie wiem co napisać... Wciąż żyję włóczęgą Amy i Rogera.

Życie Amy Curry jest bardzo skomplikowane. Jej ojciec niedawno zginął w wypadku samochodowym. Brat odwrócił się od niej, a matka wyjechała do Connecticut, chcąc zacząć życie na nowo. Amy po zakończeniu roku szkolnego ma do niej dołączyć. Zamieszkać w nowym miejscu. Zacząć nowe życie.

Podróż z Kalifornii do Connecticut ma zaplanowaną co do minuty, w której ma jej towarzyszyć Roger - syn przyjaciółki rodziny. Dziewczyna nie widziała go od dawna i z początku jest przerażona wizją spędzenia kilku dni z kimś, kogo ledwie zna. Jednak Amy i Roger szybko znajdują wspólny język i decydują się na małe nieposłuszeństwo. Zmieniają nudną wyprawę w prawdziwą przygodę.

Zacznę od tego, że nie od razu książka przypadła mi do gustu. Chwilami czułam, że nic z tego nie będzie, mimo to czytałam dalej. Cieszę się, że dałam tej powieści szansę. Naprawdę warto.

"Do gwiazd przez ciernie." - dewiza stanu Kansas.

Pod tę dewizę mogę podpiąć cały sens tej historii. Morgan Matson w powieść drogi wplotła wyjątkową, lecz smutną historię. Los nie oszczędził Amy cierpień i zmartwień. Następstwem czego jest wycofanie i samotność. Brak wsparcia najbliższych, kiedy tak bardzo są nam potrzebni jest jak ostatni gwóźdź do trumny. Amy w wypadku nie straciła tylko ojca. Straciła również matkę, brata i siebie.

Często nie doceniamy tego co już mamy. Jesteśmy przekonani, że będzie tak zawsze. Niestety, wszystko co posiadamy jest nietrwałe. Najbardziej nietrwałe jest z tego wszystkiego nasze życie. Dziś jesteśmy, jutro niekoniecznie. Dlatego przekaz tej powieści jest prosty i tak bardzo prawdziwy - żyjmy chwilą.

Podczas podróży przeżywamy z Amy wydarzenia z teraźniejszości, jak i z przeszłości. Nie daje ona dziewczynie spokoju do czasu, gdy przychodzi zrozumienie i przebaczenie, samej sobie. Główna bohaterka, w końcu odnajduje nową siebie i ponowny sens życia.

Również Roger ma do wypełnienia swoją własną misję. Misję, w której odnajdzie coś więcej niż tylko zatraconego siebie.

Ponad mądrą i dobrze napisaną historię wybija się interesujący motyw podróży. Czułam się, jakbym sama siedziała z nimi w samochodzie. Jakbym widziała to wszystko na własne oczy. Wszystkie szczegóły dotyczące stanów są podane ze smakiem. Playlisty, które towarzyszą nam przez całą książkę są niesamowite. Od Króla Elvisa po musicale. Dzięki temu postacie i tak już dobrze przedstawione stają się realniejsze. Rozmowy, przemyślenia i gra w dwadzieścia pytań sprawiają, że nie sposób nie polubić Rogera i Amy.

Morgan Matson napisała kawał dobrej literatury młodzieżowej i za to jej dziękuję. Szybko tej historii nie zapomnę.

"Największych odkryć dokonują ci, którzy wcale się tego nie spodziewają. W ten sposób Kolumb odkrył Amerykę. Pinzón dotarł do Brazylii, chociaż zamierzał dopłynąć do Indii Zachodnich. Stanley przypadkiem trafił na wodospad Wiktoria. No i ty. Moje odkrycie, którego dokonałem, chociaż wcale na to nie liczyłem."

Polecam.

"Bo może to następne jutro będzie lepsze. Skąd możesz wiedzieć? A prędzej czy później nadejdzie taki dzień, po którym jutro naprawdę będzie lepsze."

WOW! Jestem pod ogromnym wrażeniem. Nie spodziewałam się, że "Aż po horyzont" tak mi się spodoba. Czuję pustkę i nie wiem co napisać... Wciąż żyję włóczęgą Amy i Rogera.

Życie Amy Curry jest bardzo skomplikowane. Jej ojciec...