Jeśli miałabym porównać tę książkę do innych, to na pewno postawiłabym ją na półce z pracami Sarah Dessen lub Jennifer Echols.

Uważam "Aż po horyzont" za lekturę raczej marną, od słabych postaci, przez nudne dialogi po mizernie poprowadzony wątek dotyczący żałoby - czyli w sumie główny. Nie czułam straty bohaterki, mimo jej trzęsącej się brody i tym podobnym rzeczom, nie mogłam się w to wszystko wczuć, być może dlatego że narratorka aż za bardzo się z tego wszystkiego tłumaczyła i przez to wydawało mi się że wyolbrzymia. Uważam też, że słabo poznałam postać Rogera - jakiś taki niewidzialny był, siedział cały czas obok Amy a ja o nim zapominałam.
Za to Autorka spisała się całkiem nieźle rozwijając ich przyjaźń, fajnie się o tym czytało i dzięki temu przez książkę szło się całkiem szybko.
Poza tym doceniam to, że pisarka odbyła tę podróż fizycznie a nie tylko palcem po mapie ;) jakoś tak wiarygodniej się to czytało, niektóre opisy były całkiem ciekawe, ale niestety reszta, powiedziałabym nawet,że spora większość, skupiała się na marketach lub barach szybkiej obsługi - które to w książce królowały. Może kiedyś i ja odbędę podobna podróż po Ameryce to przynajmniej będę wiedziała gdzie dobrze zjeść :) i pewnie dlatego amerykańscy czytelnicy tak książkę docenili ;), dla mnie to było największe rozczarowanie jeśli chodzi o tę pozycję.

Prawdopodobnie po więcej prac Autorki nie sięgnę, jestem już na to zbyt wiekowa, ale wcisnę młodszemu pokoleniu - te akurat pióro do mnie nie przemawia, mimo że strasznie lubię młodzieżówki. A szkoda.

Jeśli miałabym porównać tę książkę do innych, to na pewno postawiłabym ją na półce z pracami Sarah Dessen lub Jennifer Echols.

Uważam "Aż po horyzont" za lekturę raczej marną, od słabych postaci, przez nudne dialogi po mizernie poprowadzony wątek dotyczący żałoby - czyli w sumie główny. Nie czułam straty bohaterki, mimo jej trzęsącej się brody i tym podobnym rzeczom, nie...