Książka napisana bardzo prostym językiem, a jednocześnie poruszająca ciekawe/problematyczne tematy.
Z pozoru proste zadanie-stworzyć film telefonem komórkowym. Zapewne nikt się nie spodziewa jak trudne tematy filmów wybiorą nastolatkowie-prześladowania społeczne/etniczne, anoreksja, samotność ludzi starszych, eurosieroty itp.
Polecam nie tylko jako lekturę dla młodszych odbiorców, ale równiez jako pozycje do przerobienia z dziećmi dla pedagogow.

Książka napisana bardzo prostym językiem, a jednocześnie poruszająca ciekawe/problematyczne tematy.
Z pozoru proste zadanie-stworzyć film telefonem komórkowym. Zapewne nikt się nie spodziewa jak trudne tematy filmów wybiorą nastolatkowie-prześladowania społeczne/etniczne, anoreksja, samotność ludzi starszych, eurosieroty itp.
Polecam nie tylko jako lekturę dla młodszych...

nie tylko książka dla młodzieży i o młodzieży ale też dla rodzica każda historia dotyka współczesnych problemów takich jak brak akceptanci, brak szacunku dla starszych i wiele innych problemów dotykających młodego pokolenia a wszystko to w oparci o najnowszą technologię telefonów komórkowych gdzie każdy nie może się obejść bez tego gadżetu którym można zrobić dosłownie wszystko.

nie tylko książka dla młodzieży i o młodzieży ale też dla rodzica każda historia dotyka współczesnych problemów takich jak brak akceptanci, brak szacunku dla starszych i wiele innych problemów dotykających młodego pokolenia a wszystko to w oparci o najnowszą technologię telefonów komórkowych gdzie każdy nie może się obejść bez tego gadżetu którym można zrobić dosłownie...

Książka nie zachwyciła mnie niczym. Podczas jej czytania, odniosłam wrażanie, jakby autorka napisała ten zbiór opowiadań "na kolanie" w jeden wieczór. Moim zdaniem wszystko jest takie naciągane i pisane od niechcenia. Chyba to tylko moja opinia, ale akurat ta pozycja do mnie nie przemówiła. Fabuły są krótkie i nieciekawe. Gdyby autorka bardziej rozwinęła akcję, na pewno wyszłoby to lepiej.
Żeby nie było, że tylko skupiam się na wadach, to powiem coś o zaletach. Rzeczywiście z niektórych opowiastek można wyciągnąć świetne refleksje. P. Małgorzata poruszyła ważne tematy, szczególnie dla młodzieży.
Jeśli miałabym ją komuś polecić, to serdecznie zapraszam do czytania głównie młodzież. Książka krótka, co z pewnością spodobałoby się wielu nastolatkom.

Książka nie zachwyciła mnie niczym. Podczas jej czytania, odniosłam wrażanie, jakby autorka napisała ten zbiór opowiadań "na kolanie" w jeden wieczór. Moim zdaniem wszystko jest takie naciągane i pisane od niechcenia. Chyba to tylko moja opinia, ale akurat ta pozycja do mnie nie przemówiła. Fabuły są krótkie i nieciekawe. Gdyby autorka bardziej rozwinęła akcję, na pewno...

Nie wyciągnęłam niczego z tych opowiadań... Może to kwestia wieku.

Nie wyciągnęłam niczego z tych opowiadań... Może to kwestia wieku.

Książkę błyskawicznie się czyta , jest dość wciągająca, idealna na sobotni krótki wieczór :)

Książkę błyskawicznie się czyta , jest dość wciągająca, idealna na sobotni krótki wieczór :)

Szukając polecanych książek dla młodzieży natknęłam się na „Wtorek godz. 15:00” Małgorzaty Szyszko-Kondej.

Na samym początku śmiało mogę polecić! Jest to zbiór opowiadań, które zostały zarejestrowane na filmie i wysłane na konkurs. Filmy - każde opowiadanie, porusza zupełnie inną tematykę, ale łączy je czas - wtorek, godzina 15.

Każde z przeżyć dotyczy innych sfer - choroby, samobójstwa, opuszczenia rodziców, nietolerancji. Każdy z nas zmagał się chociaż raz z podobnym problemem. Ja głównie zwróciłam uwagę na filmik poświęcony chorobie - anoreksji.

Jest to lekka, przyjemna powieść, poświęcona problemom dorastania, wieku, w którym się znajdujemy. Jeśli nie mieliśmy styczności z niektórymi problemami, mamy wgląd do tego w tej książce.

Zdecydowanie polecam.
K.B, lat 17
źródło: osemkowyklubrecenzenta.blogspot.com

Szukając polecanych książek dla młodzieży natknęłam się na „Wtorek godz. 15:00” Małgorzaty Szyszko-Kondej.

Na samym początku śmiało mogę polecić! Jest to zbiór opowiadań, które zostały zarejestrowane na filmie i wysłane na konkurs. Filmy - każde opowiadanie, porusza zupełnie inną tematykę, ale łączy je czas - wtorek, godzina 15.

Każde z przeżyć dotyczy innych sfer -...

Książkę określiłabym mianem tych,po które sięga się ze świadomością,że nie przypadną nam one do gustu.Po raz kolejny chciałam dać szansę książce napisanej przez polskiego autora,aby mi udowodnił,że bezpodstawnie mam awersję do polskiej literatury.Jak widać po mojej ocenie,niezbyt się to tej książce udało.

No bo o czym ona konkretnie jest ? Został ogłoszony konkurs na najlepszy trzyminutowy filmik nakręcony telefonem komórkowym.Kolejne rozdziały opisują historię różnych nastolatków,którzy podjęli się tego wyzwania i szukają interesującego tematu na filmik.Na samym końcu zaś odbywa się specjalna Gala,na której to przemawia sam przewodniczący tegoż przedsięwzięcia,ale nie zostaje nam zdradzone,kto ten cały konkurs wygrał.

Dawno już nie miałam do czynienia z równie absurdalnym pomysłem na powieść.Żeby nie powiedzieć infantylnym,ale,błagam,to jest pomysł na miarę 7-9 latka.Jestem zdumiona tym,że dorosła kobieta potrafiła napisać coś takiego.Mało tego.Jeszcze zrobiła to trochę nieudolnie,to trzeba mieć prawdziwy talent.Rzecz jasna chodzi o ten jakże prosty i zdziecinniały język,jakim autorka w tej książce operuje.Za to właśnie tak bardzo niechętnie podchodzę do polskich książek,ale nie mam potrzeby rozpisywać się na ten temat,każdy kto tylko spojrzy okiem na którąkolwiek stronę z książki,zrozumie,w czym rzecz.

W przypadku niektórych książek mam wrażenie,że nawet młodsze ode mnie osoby mogłyby napisać książkę i wyjdzie im to lepiej niż niektórym autorom w średnim wieku z pokończonymi studiami.Troszeczkę absurdalnie to brzmi,ale fakt pozostaje faktem.Moim zdaniem,nawet po wielu latach ćwiczeń,nie da się pisać niesamowicie ujmujących książek,przy których czytelnik rozpływa się z rozkoszy.Chyba,że ma się dar od Boga,ale przyjmijmy,że jednak nie.

Nie rozumiem tej potrzeby,aby w książce dla młodszych czytelników specjalnie zaniżać swój poziom i tworzyć kompletnie bezwartościową historyjkę,którą i tak następnego dnia się zapomni.Oczywiście to tylko moje zdanie,ale wrzuciłabym tę książkę to tej kategorii.Są osoby,które oceniły tę książkę o wiele wyżej niż ja,jednakże każdy może mieć swoje zdanie i gust.

Kurczę,zboczyłam trochę z tematu.Wybaczcie,ale jak już się zacznę rozpisywać,to mogę tak bez końca.Tak więc,pomysł i język są zdecydowanym minusem książki.A co z bohaterami ? Można o nich powiedzieć tak niewiele,że zastanawiałam się,czy przypadkiem nie ominąć tego etapu recenzji.Książka składa się z dziewięciu rozdziałów,w których przedstawiane są historie różnych nastolatków,następnie zaczynają filmować najbardziej wartościową dla nich rzecz.Znaczy to,że w każdym z tych rozdziałów są inni główni bohaterowie,ich rodzina i przyjaciele.Rozdziały są dosyć krótkie,dlatego też czytelnik nie ma za wiele czasu na to,aby zapoznać się z nimi,a co dopiero poznać.Czyli wychodzi na to,że bohaterów także trzeba zaliczyć do minusów.

Żeby nie było,że tylko krytykuję i krytykuję powieść,to powiem na koniec o jej plusach.Otóż,książka jest naprawdę ładnie wydana.Sama okładka robi wrażenie i aż zachęca do kupna.Muszę przyznać,że to ona właśnie mnie skusiła (wy,podstępne książki!) do sięgnięcia po nią.(Widzicie,dalej jestem dzieckiem,które leci na ładne rzeczy :D).Tak samo jest zresztą w środku - przed każdym rozdziałem jest ''to prostokątne coś,czym reżyser stuka i mówi cięcie'' - zapomniałam nazwy (mile widziana pomoc :D),na którym są wypisane potrzebne dane.Do tego dochodzi przerwa w postaci pustej kartki pomiędzy kolejnymi rozdziałami,co ja na przykład bardzo cenię.Litery w książce są w sam raz,a papier białego koloru i dobrej jakości.Plusem jest też to,że książka jest bardzo krótka - niewiele ponad 100 stron.Nie musimy się więc aż tak przemęczać.Ostatnim plusem jest fakt,że książkę przeczytałam podczas jednego dnia spęczonego w szkole,z czego się bardzo cieszę.Niestety,jest to już indywidualna kwestia,ile każdy z nas jest w stanie przeczytać w ciągu dnia.

Nie chcąc pisać długiego zakończenia,powiem tylko,że raczej nie polecałabym tej książki nikomu.Nie jest to oczywiście najgorsza książka przeze mnie przeczytana,ale mimo to,lepiej poświęcić czas spęczony przy tej książce na inną,o wiele ciekawszą lekturę.

Książkę określiłabym mianem tych,po które sięga się ze świadomością,że nie przypadną nam one do gustu.Po raz kolejny chciałam dać szansę książce napisanej przez polskiego autora,aby mi udowodnił,że bezpodstawnie mam awersję do polskiej literatury.Jak widać po mojej ocenie,niezbyt się to tej książce udało.

No bo o czym ona konkretnie jest ? Został ogłoszony konkurs na...

Polecam ;)

Polecam ;)

"Wtorek godz. 15.00" to zbiór kilku krótkich opowiadań. Czytało się je szybko i dosyć przyjemnie. Jeden z filmików-opowiadań szczególnie przykuł moją uwagę. Był to "pierścionek z niebieskim oczkiem". opowiada on o anoreksji, ale od strony siostry chorej. Jest naprawdę fajnie napisany (jeszcze nie spotkałam się z tego typu relacją) i daje dobrze do myślenia. Uważam, że warto sięgnąć po tą książeczkę, chociażby ze wzgląd na to opowiadanie.

"Wtorek godz. 15.00" to zbiór kilku krótkich opowiadań. Czytało się je szybko i dosyć przyjemnie. Jeden z filmików-opowiadań szczególnie przykuł moją uwagę. Był to "pierścionek z niebieskim oczkiem". opowiada on o anoreksji, ale od strony siostry chorej. Jest naprawdę fajnie napisany (jeszcze nie spotkałam się z tego typu relacją) i daje dobrze do myślenia. Uważam, że warto...

Lekka,ciekawa i wciągająca lektura opowiadająca o ciekawych sytuacjach,które nas otaczają.Opowiada o problemach,jak i przyjemnościach dorastania.

Lekka,ciekawa i wciągająca lektura opowiadająca o ciekawych sytuacjach,które nas otaczają.Opowiada o problemach,jak i przyjemnościach dorastania.