Losy kilku pokoleń pewnej rodziny. Dobra książka, takie mocne sześć gwiazdek. Bardzo ciekawie skonstruowana, a jej tematem są przede wszystkim relacje międzyludzkie. I w tle historia - II wojna światowa, Holocaust, później lata 60-te w USA - która ma ogromny wpływ na życie bohaterów, ich przemyślenia i działania.
Początkowo trochę się gubiłam w dwutorowo prowadzonej narracji, ale szybko to "ogarnęłam" i powieść wciągnęła mnie bardzo. Przeczytałam ją w dwa wieczory, z dużą przyjemnością. Polecam.
"W Niemczech pogardzali mną jako serową głową. W Holandii nienawidzili mnie, bo byłam Niemką. W 1949 przepłynełam przez kanał La Manche i z dnia na dzień stałam się najmilszą osobą na świecie. Co się we mnie zmieniło? Absolutnie nic. >>Och, pani jest z Holandii! Jakie to interesujące! Uwielbiamy Holendrów.<<"

Losy kilku pokoleń pewnej rodziny. Dobra książka, takie mocne sześć gwiazdek. Bardzo ciekawie skonstruowana, a jej tematem są przede wszystkim relacje międzyludzkie. I w tle historia - II wojna światowa, Holocaust, później lata 60-te w USA - która ma ogromny wpływ na życie bohaterów, ich przemyślenia i działania.
Początkowo trochę się gubiłam w dwutorowo prowadzonej...

Bardzo zawiła i dająca do myślenia.
Jej rozwiązanie wcale nie jest oczywiste, a wszystkie wątki w niej zawarte - połączone. Jest to książka o II wojnie światowej, o tym co działo się przed nią i po niej. Splecione są tutaj wizje kilku pokoleń, ich odczucia, życie i przemyślenia. Dopiero w połowie tej drobnej i niepozornej powieści, zaczęłam się odnajdywać w postaciach i je łączyć. Szczególne zaskoczenie przyszło wraz z przedostatnią stroną i dopiero wtedy wszystkie więzy się ujawniły. Książkę oceniam pozytywnie, jako lekturę na jeden wieczór.

Bardzo zawiła i dająca do myślenia.
Jej rozwiązanie wcale nie jest oczywiste, a wszystkie wątki w niej zawarte - połączone. Jest to książka o II wojnie światowej, o tym co działo się przed nią i po niej. Splecione są tutaj wizje kilku pokoleń, ich odczucia, życie i przemyślenia. Dopiero w połowie tej drobnej i niepozornej powieści, zaczęłam się odnajdywać w postaciach i je...

Niemieckie społeczeństwo zostało obciążone przez przodków żyjących w czasach nazistowskich brzemieniem winy. Wymownego cierpienia związanego z przeszłością dziadków i rodziców doświadczają codziennie rodziny naszych zachodnich sąsiadów. "Przemilczenia" Sue Eckstein paradoksalnie przerywają ciszę wspomnień i trudnych emocji. Autorka podejmuje walkę z przeszłością własnego narodu i stacza bitwę o powrót przeszłości, której już nic nie zmieni.

Poprzez przedstawienie dwóch zgoła odmiennych historii autorce udało się zarysować niezwykle szeroką perspektywę społeczną. Dzięki wizycie w domu rodzinnym Julia Rosenthal udaje się w sentymentalną podróż w przeszłość-to jedno oblicze powieści. W drugim czytelnik spotyka się z rozmową o charakterze terapeutycznym, przypominającym katharsis wspomnień całego życia. Spacer po niegdyś znajomych pomieszczeniach wywołuje w Julii lawinę wspomnień. Z pozoru jej normalna i szczęśliwa rodzina w rzeczywistości była koszmarem dla wszystkich jej członków. Pomimo wewnętrznych konfliktów między rodzicami, na gruncie wartości rodzinnych zrodziła się wyjątkowa więź między Julią i jej bratem, Maxem. Okolica stała się zupełnie inna, widok zza okna prawie obcy, tylko mury pamiętały ich przeszłość. Choć narracja pierwszej bohaterki wydaje się zdominować fabułę, to rozmowa drugiej potrafi zadziwić czytelnika. Bezkompromisowa i bezpośrednia, nastawiona raczej negatywnie, stojąca za grubym murem niedopowiedzeń i wstydu kobieta usiłuje rozprawić się z przeszłością.

Dalsza część recenzji: http://www.beitkultura.pl/index.php/literatura/item/320-trudna-cisza-miedzypokoleniowa

Niemieckie społeczeństwo zostało obciążone przez przodków żyjących w czasach nazistowskich brzemieniem winy. Wymownego cierpienia związanego z przeszłością dziadków i rodziców doświadczają codziennie rodziny naszych zachodnich sąsiadów. "Przemilczenia" Sue Eckstein paradoksalnie przerywają ciszę wspomnień i trudnych emocji. Autorka podejmuje walkę z przeszłością własnego...

Powieść jest całkiem ciekawa. W interesujący sposób przedstawia wpływ przeszłości naszej i naszych przodków na nasze obecne życie. A także kontrast w sposobie wychowywania, dzieciństwie i życiu następujących po sobie pokoleń - od tego, które przeżyło wojnę, po te współczesne. Niemniej jednak książka jest tak poplątana, że dopiero po kilkudziesięciu stronach zorientowałam się kto i o czym opowiada, czyje to są wspomnienia (pomocny okazał się opis z tyłu książki). Ale z czasem prawie wszystko się wyjaśnia. Prawie.

Powieść jest całkiem ciekawa. W interesujący sposób przedstawia wpływ przeszłości naszej i naszych przodków na nasze obecne życie. A także kontrast w sposobie wychowywania, dzieciństwie i życiu następujących po sobie pokoleń - od tego, które przeżyło wojnę, po te współczesne. Niemniej jednak książka jest tak poplątana, że dopiero po kilkudziesięciu stronach zorientowałam...

Czytając "Przemilczenia", co pewien czas łapałam się na tym, że myślę: gdzieś to już było, znam to, gdzieś to widziałam. Autorka w podziękowaniach na końcu książki przedstawia swoje intencje, to co chciała przedstawić, mówi o emocjach, które chciała przekazać. No właśnie, chciała, ale nie udźwignęła tematu. Ktoś, kto nie przeżył wojny, nie odtworzy tamtych wydarzeń w sposób wiarygodny. Jest wiele innych utworów, które robią to zdecydowanie lepiej. I ten typowy, amerykański pomysł, aby matka Julii o swojej przeszłości opowiadała psychologowi, taki banalny i w banalny sposób przedstawiony, przykro. No właśnie, Amerykanka - autorka, opowiada o wojennych doświadczeniach Europejczyków i ich konsekwencjach, kolejny chybiony pomysł. To wszystko się przez to rozmywa. Chyba nie polecam.

Czytając "Przemilczenia", co pewien czas łapałam się na tym, że myślę: gdzieś to już było, znam to, gdzieś to widziałam. Autorka w podziękowaniach na końcu książki przedstawia swoje intencje, to co chciała przedstawić, mówi o emocjach, które chciała przekazać. No właśnie, chciała, ale nie udźwignęła tematu. Ktoś, kto nie przeżył wojny, nie odtworzy tamtych wydarzeń w sposób...

Trudno powiedzieć...można przeczytać...tym bardziej, że czyta się ją dość szybko. To nie jest zła pozycja, pewnie niektórych zainteresuje bardziej niż mnie.

Trudno powiedzieć...można przeczytać...tym bardziej, że czyta się ją dość szybko. To nie jest zła pozycja, pewnie niektórych zainteresuje bardziej niż mnie.

Kiedy juz przebrnelam przez dziwny poczatek, przepadlam. Nie jest to ksiazka latwa ani przyjemna. Raczej bolesna. Mimo to a wlasnie moze przede wszystkim polecam.

Kiedy juz przebrnelam przez dziwny poczatek, przepadlam. Nie jest to ksiazka latwa ani przyjemna. Raczej bolesna. Mimo to a wlasnie moze przede wszystkim polecam.

Hm ... Nic innego nie przychodzi mi do głowy jak określenie ... DZIWNA ...

Hm ... Nic innego nie przychodzi mi do głowy jak określenie ... DZIWNA ...

Szkoda czasu. Nic nowego, nic ciekawego. Można na emeryturze...

Szkoda czasu. Nic nowego, nic ciekawego. Można na emeryturze...

Cudowna ksiażka, pozostawia po sobie echo słów i emocji, chciałabym żeby nie było ostatniej strony.

Cudowna ksiażka, pozostawia po sobie echo słów i emocji, chciałabym żeby nie było ostatniej strony.