Uhh... przykra sprawa. Totalne rozczarowanie. Nie udało mi się strawić tej książki. Poległam na mniej więcej 130 stronie (z ponad 400!).Przykro mi tym bardziej, że do tej pory bardzo ceniłam twórczość Pana Miłoszewskiego. Trylogia o prokuratorze Szackim była dla mnie osobiście kawałem dobrej literatury. Ta pozycja niestety jest takim nie wiadomo czym.
Czytając recenzje tej książki, zanim po nią sięgnęłam, natknęłam się na uwagę, że poczynione w tej książce opisy osób czy wydarzeń są zbyt długie, wręcz rozwlekłe i powodują znudzenie u czytelnika. Trudno się z tą opinią nie zgodzić. Ja bym jednak dodatkowo zarzuciła autorowi zbyt dużą wielowątkowość już na samym starcie książki. Bo oto na początku poznajemy bohatera historycznego (który jednak umiera pod koniec rozdziału, więc nie możemy na długo się z nim zaprzyjaźnić), kolejno wydarzenia współczesne, ataki na kolejkę górską, jeden bohater opisany, później kolejny, powrót do wątków historycznych i znowu współczesne – rozdział po rozdziale zmiana, zmiana, zmiana! Rozumiałabym to jeszcze, gdyby tych przedstawianych bohaterów i wątków było 3, ale przy dużo większej liczbie, zaczyna być to męczące. W którymś momencie zaczęłam się gubić i zastanawiać o kim ja teraz czytam?!
Irytująca była dla mnie ta niemożność „wciągnięcia się”, bliskiego i w miarę szybkiego poznania bohaterów na tyle, by ich historia stała się pasjonująca, no albo przynajmniej godna mojego zainteresowania. Dobrnęłam do strony 130 z jedną główną myślą przewijającą się przez moją głowę – „Ale o co chodzi panie Miłoszewski??? W czym rzecz?? No do brzegu, do brzegu!!”. Przedziwne jest dla mnie to, by po przeczytaniu 1/3 książki nadal odnosić wrażenie, że jestem na jej starcie, że przedstawiane jest mi nadal jakieś preludium, wstęp do większej akcji. Takie odczucie przy pierwszych 50 stronach to normalka, ale gdy utrzymuje się ponad 130 stron, to zaczyna być nudne. I Takie jest moje ostateczne wyobrażenie o tej książce – NUDNA.

Uhh... przykra sprawa. Totalne rozczarowanie. Nie udało mi się strawić tej książki. Poległam na mniej więcej 130 stronie (z ponad 400!).Przykro mi tym bardziej, że do tej pory bardzo ceniłam twórczość Pana Miłoszewskiego. Trylogia o prokuratorze Szackim była dla mnie osobiście kawałem dobrej literatury. Ta pozycja niestety jest takim nie wiadomo czym.
Czytając recenzje tej...