Podobało mi się to kiedyś tak bardzo, że przeczytałam kilka razy. Bardzo zabawna książka, ale jak to często bywa z dziecięcymi powieściami pisanymi przez dorosłego - język którym posługują się siedmioletnie dzieci jest często zbyt literacki i mało wiarygodny.

Podobało mi się to kiedyś tak bardzo, że przeczytałam kilka razy. Bardzo zabawna książka, ale jak to często bywa z dziecięcymi powieściami pisanymi przez dorosłego - język którym posługują się siedmioletnie dzieci jest często zbyt literacki i mało wiarygodny.

Według mnie, zabawna, ale troszkę kontrowersyjna książka. Bohaterem jest sześcioletni Filipek, który idzie do szkoły. Filipek ma grono kolegów, z którymi spędza czas, z niektórymi się bije. Jest tam "niewyżyty Maurycy" z mamą, która wiecznie podważa autorytet szkoły, jest "eurosierota Hirek", Nam azjatyckiego pochodzenia oraz "mądry Błażejek". W klasie Filipka jest też "wysportowana Nina" i "uzdolniona matematycznie Weronika". Fabuła dotyczy lekcji w szkole, uroczystych akademii (podczas których "upamiętniamy bohaterskie klęski Polaków") i wyjazdów na wycieczki. Filipek i jego koledzy są bardzo inteligentni, zabawni i energiczni. Nieustannie analizują szkołę i świat dorosłych, zawsze dochodząc do wniosku, że dojrzałość jest nielogiczna, dziwna i nudna. Czyta się szybko i płynnie - dorosłemu. Moje dzieci tej książki nie lubią, bo według nich nie odzwierciedla ich świata oraz ich języka. Wydaje mi się, że Filipek widzi świat nie jak prawdziwe dziecko, jest to świat przefiltrowany przez dorosłego. W dzieciach może budzić też obawy kwestia, którą określiłam na początku jako "kontrowersyjna" - jest tam nieustanne nabijanie się z nauczycieli i szkoły. Ja wiem, że żartobliwe, momentami bardzo śmieszne. Seria o Mikołajku, która jest wzorem dla Autorki - też ironicznie traktuje dorosłych. Może to nie jest lektura dla wszystkich dzieci, to chcę powiedzieć. Doceniam jednak talent pani Strękowskiej-Zaremby - stąd moja bardzo dobra ocena.

Według mnie, zabawna, ale troszkę kontrowersyjna książka. Bohaterem jest sześcioletni Filipek, który idzie do szkoły. Filipek ma grono kolegów, z którymi spędza czas, z niektórymi się bije. Jest tam "niewyżyty Maurycy" z mamą, która wiecznie podważa autorytet szkoły, jest "eurosierota Hirek", Nam azjatyckiego pochodzenia oraz "mądry Błażejek". W klasie Filipka jest też...

Bezapelacyjnie - polski Mikołajek!! Świetna lektura, nie tylko dla trzecioklasistów ;o)

Bezapelacyjnie - polski Mikołajek!! Świetna lektura, nie tylko dla trzecioklasistów ;o)

Wrzesień to taki miesiąc, gdzie wizja szkoły sieje postrach niejednego ucznia. A, co dopiero, gdy próg szkoły przekracza się po raz pierwszy? Szkoła oznacza wkroczenie na nieznany obszar. Koniec z długim spaniem. Koniec z beztroską zabawą na podwórku wraz z przyjaciółmi. Koniec z czasem przedszkolnym, psoceniem itp.

A co jeśli nawet nasza własna , rodzona babcia uważa, że jesteśmy zbyt niedojrzali, by rozpocząć ten, nowy etap w życiu? Filipek Zaskroniec ma właśnie taką babcię. Babcia Danuta uważa, że wnuczek jest małym psotnikiem, szkodnikiem i rodzice zanim poślą syna do szkoły powinni zaprowadzić go do poradni pedagogicznej, by tam z Filipkiem poważnie porozmawiała pani pedagog.

I od tego momentu rozpoczyna się cała seria niesamowitych przygód Filipka, Hirka, Nama, Błażejka czy Weroniki.Filipek Zaskroniec to żywy, niezwykle pomysłowy, ale i pełen werwy chłopiec. Wraz ze swoimi przyjaciółmi niejednokrotnie "dokręci śrubę" m.in. rodzicom, dyrektorce szkoły Julicie Jagodzie, ale i panu od zajęć technicznych Czydziestce.

Jak przystało na nazwisko Filipka-Zaskroniec jest to dziecko- tajfun. Tyle ile razy rodzice muszą się tłumaczyć w szkole to chyba nikt inny nie musi (Filipkowi zdarzy się nawet na nogi postawić antyterrorystów i saperów). Filipek poprzez perypetie szkolne próbuje zrozumieć skomplikowany świat dorosłych. W tej kwestii próbuje pomóc mu uczynny i kochający wnuka dziadek Zbyszek.

"Ja i wszystkie chłopaki z naszej klasy chcieliśmy zostać bardzo dobrymi uczniami, ale przeszkodzili nam w tym nauczyciele. Błażejek przeczytał podstawę programową przeznaczoną dla nauczycieli, a oni jej nie przeczytali. Dlatego uważamy, że nasze kłopoty z nauką, które narastają z każdym rokiem, biorą się z niechęci naszych nauczycieli do czytania."

Jak widzicie młodzieniec ma niesamowite poczucie humoru. Jego przygody spowodowały, że zanosiłam się śmiechem. "Filipek i szkoła" autorstwa Małgorzaty Strękowskiej-Zaremby dowodzi, że bajki dla dzieci nie są wyłącznie dla dzieci. Książka składa się jedenastu przygód tej wesołek gromadki. Postacie, które autorka stworzyła na potrzeby tej książki do złudzenia przypominają mi teraz te współczesne. Dzieciaki, które zaprzyjaźnione ze światem techniki nagle muszą się zderzyć z lekturami, WIELKIMI Polakami, psychologami, utartymi szkolnymi konwenansami.

"Mój tata nie ucieszył się taka jak ja. Zapytał, ile będzie kosztować wycieczka, a kiedy usłyszał sumę, zezłościł się na WIELKIEGO Polaka i zaczął się domagać jego nazwiska. Naiwny. Myśli, że trafi mu się taki WIELKI Polak, który zapłaci za jego dziecko."

"Filipek i szkoła" przypadła do gustu nie tylko mojemu synowi, ale i mi. Już niedługo przeczytam kolejną część o perypetiach Filipka Zaskrońca.

Wrzesień to taki miesiąc, gdzie wizja szkoły sieje postrach niejednego ucznia. A, co dopiero, gdy próg szkoły przekracza się po raz pierwszy? Szkoła oznacza wkroczenie na nieznany obszar. Koniec z długim spaniem. Koniec z beztroską zabawą na podwórku wraz z przyjaciółmi. Koniec z czasem przedszkolnym, psoceniem itp.

A co jeśli nawet nasza własna , rodzona babcia uważa, że...

Zapraszam Was na recenzję książki, która stanowi wstęp do ciekawie zapowiadającej się serii (książka zwróciła moją uwagę, jednak przy wyborze nie zainteresowałam się, czy jest to seria wydawnicza. Nie potrafię powiedzieć, co wtedy myślałam bowiem do lektury wybrałam dwie książki).
Najpierw przeczytałam tę pod tytułem "Filipek i rodzina".
Nasz bohater to bardzo ciekawa osoba. Bardzo podobają mi się jego obserwacje, momentami niezwykle trafne i zadziwiające dorosłych.
To opowieść o życiu dziecka na zamkniętym osiedlu, o pomysłach, na które chłopiec wada wraz z kolegami. Czasami są one śmieszne, niekiedy niestety niebezpieczne.
Poznamy rodzinę Filipa: mamę robiącą karierę, tatę rzucającego palenie (co pół roku),dziadka Zbyszka, babcię Niusię i babcię Danusię, która ciągle się modli i namawia do tego naszego bohatera.
"Filipek w szkole" również wart jest polecenia. Myślę, że to właśnie od nierj "wszystko się zaczęło", była tą pierwszą. Nasz Filipek również w szkole ma ciekawe pomysły i obserwacje, które zadziwiają nawet doosłych.
Teraz już wiem, że na pewno sięgnę po kolejne książki z tej godnej polecenia młodemu czytelnikowi serii. Bardzo polubiłam naszego bohatera, jego kolegów i rodzinę. Jestem pod wrażeniem obserwacji Filipa na temat otaczającego świata.

Zapraszam Was na recenzję książki, która stanowi wstęp do ciekawie zapowiadającej się serii (książka zwróciła moją uwagę, jednak przy wyborze nie zainteresowałam się, czy jest to seria wydawnicza. Nie potrafię powiedzieć, co wtedy myślałam bowiem do lektury wybrałam dwie książki).
Najpierw przeczytałam tę pod tytułem "Filipek i rodzina".
Nasz bohater to bardzo ciekawa...

Zdecydowanie nie polecam sześciolatkom... Dobór słownictwa jak na tak małe dzieci zdecydowanie mnie zniechęcił do dokończenia książki. "Ty padalcu" w ustach małego chłopca zwracającego się w ten sposób do kolegi lub wyrażający się w ten sposób o nauczycielu... Albo komentarz pana od w-fu odnośnie zmiany płci: "Zakosztujcie tańca bez dziewczyn. W końcu i tak nie wiadomo jakiej płci będziecie za dwadzieścia lat." No cóż! Autorka chyba się trochę zagalopowała i zapomniała dla kogo pisze. Wielki minus!

Zdecydowanie nie polecam sześciolatkom... Dobór słownictwa jak na tak małe dzieci zdecydowanie mnie zniechęcił do dokończenia książki. "Ty padalcu" w ustach małego chłopca zwracającego się w ten sposób do kolegi lub wyrażający się w ten sposób o nauczycielu... Albo komentarz pana od w-fu odnośnie zmiany płci: "Zakosztujcie tańca bez dziewczyn. W końcu i tak nie wiadomo...