Być może to właśnie z powodu ostatniej mody na tę tematykę (co szczególnie uwidacznia się w naszych kinach), a być może kwestią zupełnego przypadku (w końcu moi najbliżsi wiedzą o mojej fascynacji twórczością Tolkiena, o czym najwyraźniej pamiętali także przy wyborze świątecznego prezentu) w moje ręce wpadła książka autorstwa Williama Irwina, Gregory’ego Bassham oraz Erica Bronsona, zatytułowana „Hobbit i filozofia. Prawdziwa historia tam i z powrotem”. Jako że w temacie filozofii jestem amatorem, z początku zmartwiłam się, że opracowanie to może być na tyle specjalistyczne iż przeczytanie go zajmie mi bardzo wiele czasu. Nic bardziej mylnego. Książka okazała się fascynującą lekturą, której zgłębienie zajęło mi zaledwie kilka dni. Napisana została językiem prostym, w przystępny sposób przybliża skomplikowane zagadnienia, a przede wszystkim pozwala odkryć głębię przesłania Tolkienowskiego „Hobbita”, którego dotychczas traktowałam jako zajmującą opowieść dla dzieci i uroczy wstęp do „Władcy Pierścieni”. Dzięki temu opracowaniu możemy się przekonać, jak wiele wartości kryje ta niepozorna historia. Uczy, że warto zawsze pozostać sobą w nowym otoczeniu, zmusza do refleksji nad teorią wojny sprawiedliwej (zwłaszcza, że nie do końca wiadomo, co myślał na ten temat sam Tolkien), zachęca do zastanowienia się nad paradoksem fikcji i ( jak to jest, że lubimy (bądź nie) podziwiamy lub współczujemy komuś, kto w zasadzie nigdy nie istniał?), a nawet… uczy szacunku dla przyrody. Polecam lekturę wszystkim, którzy lubią poszerzać swoje horyzonty.

Być może to właśnie z powodu ostatniej mody na tę tematykę (co szczególnie uwidacznia się w naszych kinach), a być może kwestią zupełnego przypadku (w końcu moi najbliżsi wiedzą o mojej fascynacji twórczością Tolkiena, o czym najwyraźniej pamiętali także przy wyborze świątecznego prezentu) w moje ręce wpadła książka autorstwa Williama Irwina, Gregory’ego Bassham oraz Erica...