Przeznaczenie to - według Wikipedii - los, dola, fatum lub fortuna, które zostały z góry przepowiedziane przez, na przykład, bogów. Nikt nigdy nie wie, jakie czyny są mu w przyszłości pisane, więc łatwo się domyślić, że nic nie może nas przygotować na to, co nas czeka. Tak samo było w przypadku Sashy – bohaterki powieści Joela Shepherda.

Sashandra jest księżniczką Lenayin, chociaż od dawna nie żyje jak arystokratka. Po śmierci ukochanego brata postanowiła porzucić wygodne życie i zamieszkać wśród goeren-yai. W miasteczku Bearlyn, pod bokiem swojego umana (nauczyciela) Kessligha przyjmuje nauki Nasi-Kethu oraz poznaje tajniki tradycyjnej sztuki walki zwanej svaalverdem. Dziewczyna wreszcie czuje, że żyje. Jednak dziedzictwo nie daje o sobie zapomnieć.

Lenayin od zawsze było podzielone. Z jednej strony znajdowali się goeren-yai, którzy postępowali według starego kodeksu i czcili własnych bogów, a z drugiej była verentyjska arystokracja, która pragnęła dzierżyć jeszcze większą władzę nad uboższymi. Wystarczyła mała iskra, aby to zarzewie konfliktu przemieniło się w ognisty żywioł pochłaniający cały kraj.

Teraz Sasha pomna swojego pochodzenia musi opowiedzieć się po jednej ze stron i liczyć się z konsekwencjami tego wyboru. Szczególnie, że jej buntowniczy charakter dość często bierze górę nad myśleniem. Dziewczyna musi mieć baczenie na intrygi i spiski jakie nieżyczliwi jej ludzie, knują za jej plecami.

Joel Shepherd to australijski pisarz specjalizujący się w powieściach fantastycznych i science fiction. Sławę przyniosła mu seria „Crossover”, która opowiada o losach superżółnierki – Cassandry Cresnove. O ile ta seria jest czystym science fiction, gdzie wszystkie wydarzenia rozgrywają się wśród gwiazd, o tyle jego drugi cykl – „Pieśń krwi i stali”, na spokojnie można zaliczyć do czołówki epickiej fantastyki. „Sasha” jest tomem wprowadzającym do niezwykłej przygody, jaką przyjdzie nam poznać na kartach tejże tetralogii.

Przyznam, że po przeczytaniu blurbu powieści, byłam jej naprawdę ciekawa. Jednak zderzenie z historią zapisaną na kartach „Sashy” okazało się czymś zupełnie innym. Przede wszystkim wszystkie te „zajawki” na temat tego, co znajdziemy w środku, nawet w najmniejszym stopniu nie przygotowały mnie na to, jak bardzo rozległe i splątane wątki, podejmuje jej fabuła. Oczywiście dla mnie jest to jak najbardziej na plus, bo nie ma lepszej zabawy niż zagłębianie się w morze spekulacji i domysłów na temat tego, jak dalej wszystko się potoczy.

Pozostając w temacie fabuły: autor od samego początku nie tylko wprowadza w najważniejsze aspekty całej historii, ale także przybliża świat oraz prawa w nim rządzące, w którym od tej pory będą poruszać się czytelnicy wraz z bohaterami „Sashy”. Wszystko to zostało bardzo dobrze rozplanowane i opisane. Shepherd nie zarzuca od razu ogromną ilością faktów, tylko serwuje je w takich dawkach, aby zrozumieć te wydarzenia, o których obecnie się czyta. Dzięki temu nie przytłacza czytelnika, a po prostu rozbudza jego ciekawość względem dalszego rozwoju fabuły. Szczególnie, że ze względu na mnogość wątków nie możemy być niczego pewni. Z drugiej strony, wszystkie wydarzenia jasno i klarownie wskazują kierunek, w którym wszystko zmierza. Jednak niech nikogo to nie zmyli, bowiem, jak to się mówi „im dalej w las tym więcej drzew”, w przypadku tej powieści, im dalej w fabułę tym jest ona coraz bardziej poplątana, a i autor nie szczędzi nam niespodziewanych zwrotów. Jak łatwo się więc domyślić na lekturze książki trzeba się naprawdę skupić, aby wszystko dobrze zrozumieć.

Razem z fabułą rumieńców nabiera także i akcja, ale na pewno nie na tyle, aby określić ją mianem dynamicznej. Shepherd z rozmysłem nadał jej od samego początku spokojne tempo, ponieważ tylko przy takim można zrozumieć o co w tym wszystkim chodzi, nie gubiąc się w mnogości opisywanych intryg politycznych i starć militarnych. Jak już wspominałam autor nie zostawia nas z niczym. Zdaje sobie bowiem sprawę, że gdyby pozostawił wszystko na jednym poziomie, to w połączeniu z rozbudowanymi wątkami, czytelnik bardzo szybko miałby dość. Dlatego co jakiś czas serwuje nam niespodzianki, które nie tylko uatrakcyjniają fabułę, ale także przyspieszają prędkość akcji.

Jeżeli chodzi o bohaterów, to w trakcie trwania całej historii poznajemy ich naprawdę wielu. Nie wszyscy biorą czynny udział w głównym nurcie fabuły, ale mimo tego autor także im poświęcił swój czas, dopracowując każdego w najmniejszych szczegółach. Dzięki temu w „Sashy” możemy podziwiać niebywale barwny wachlarz charakterów, żaden z nich nie jest powieleniem któregoś z poprzednich. Wszystkie postaci są istnymi indywidualnościami, wyróżniającymi się i jednocześnie uzupełniającymi barwne tło bohaterów.

Podsumowując. „Sasha” to naprawdę niesamowita książka, która zadowoli nawet najbardziej wymagających wielbicieli epickiego fantasy, w którym zarówno bohaterowie, jak i świat, narodziły się w wyobraźni pisarza. Gorąco polecam!