„Chłopiec w pasiastej piżamie” od dawna figurował na liście moich planów czytelniczych. Okazją do przeczytania książki okazało się jej najnowsze wydanie przez Wydawnictwo Replika. Książkę rozpoczęłam czytać zaraz po tym jak rozpakowałam przesyłkę.

Głównym bohaterem książki jest Bruno, dziewięciolatek mieszkający wraz z rodziną w Berlinie. Mieszka w piętrowym domu z balustradą, która służy mu za zjeżdżalnię oraz z oknem na poddaszu przez, które obserwuje zatłoczone uliczki miasta. Otoczony przyjaciółmi i rodziną czuje się szczęśliwy i nie wyobraża sobie życia w innym miejscu. Kiedy wraca pewnego dnia ze szkoły okazuje się, że całe jego dotychczasowe życie zostaje wywrócone do góry nogami. Ojciec chłopca dostaje awans i cała rodzina musi wyjechać w podróż do Po-Świecia, które odtąd będzie ich domem.

Na miejscu okazuje się, że nowy dom zdecydowanie odbiega od starego. Ma tylko jedno piętro, brak w nim poręczy do zjeżdżania, a widok z okna pozostawia wiele do życzenia. W oddali chłopiec obserwuje rozległą wioskę, zamieszkałą przez smutnych ludzi, którzy cały dzień chodzą w piżamach. Na pytanie chłopca, kim są Ci ludzie, ojciec odpowiada, że to nie są ludzie. Znudzony i zaniepokojony chłopiec postanawia sam zbadać sprawę i wyrusza w podróż wzdłuż ogrodzenia z drutu kolczastego. Po pewnym czasie zauważa kropkę, która staje się punktem, który staje się plamką, która przybiera kształt, kształt chłopca w pasiastej piżamie. Chłopcem tym jest Szmul, żydowski chłopiec mieszkający po drugiej stronie ogrodzenia. Chłopcy, którzy o dziwo urodzili się tego samego dnia, miesiąca i roku, szybko zaprzyjaźniają się. Co wyniknie z tej trudnej przyjaźni? Przekonajcie się sami sięgając po tę niezwykle wzruszającą historię.

Jestem pełna podziwu dla autora za to, że odważył się napisać książkę w taki właśnie sposób, że przedstawił realia II wojny światowej z perspektywy dwóch chłopców. Chłopców, którym przyszło żyć i mieszkać w zupełnie różnych światach, oddzielonych jedynie drutem kolczastym, który w tamtym czasie znaczył tak wiele. W tej książce nie ma brutalnych opisów znęcania się nad więźniami obozu koncentracyjnego, które zawsze bulwersują, wstrząsają. Mamy tutaj do czynienia z nieświadomością niemieckiego chłopca, który przypadkowo zaprzyjaźnia się z żydowskim chłopcem, przedstawicielem ludzi, którymi gardzi ojciec Bruna, komendant obozu koncentracyjnego. Bruno nie ma pojęcia co dzieje się po drugiej stronie płotu i jakie życie wiedzie Szmul. Chodzenie w piżamie wydaje się mu wręcz zabawne, zazdrości chłopcu, że ma wielu przyjaciół i może się z nimi bawić do woli. Wstrząsające…

Książka pełna jest symboliki. Nie wszystko w niej zostało powiedziane czy napisane wprost, a jednak czytelnik doskonale odnajduje się w temacie. Chociaż książka pozbawiona jest wyżej wspomnianych opisów zbrodni hitlerowskich, porusza do głębi, zmusza do refleksji. Serdecznie polecam. Obok tej lektury nie można i nie powinno się przechodzić obojętnie.

http://pozeracz-slow.blogspot.com/2013/06/chopiec-w-pasiastej-pizamie-john-boyne.html#more

„Chłopiec w pasiastej piżamie” od dawna figurował na liście moich planów czytelniczych. Okazją do przeczytania książki okazało się jej najnowsze wydanie przez Wydawnictwo Replika. Książkę rozpoczęłam czytać zaraz po tym jak rozpakowałam przesyłkę.

Głównym bohaterem książki jest Bruno, dziewięciolatek mieszkający wraz z rodziną w Berlinie. Mieszka w piętrowym domu z...