Czy kojarzycie może taki tekst z filmu "Asterix i Kleopatra", wypowiadany przez skrybę Otisa, jak następuje:

"...nie ma tak że dobrze, albo że niedobrze... Gdybym miał powiedzieć co cenię w życiu najbardziej, powiedziałbym, że ludzi. Ludzi, którzy podali mi pomocną dłoń, kiedy sobie nie radziłem, kiedy byłem sam i co ciekawe, to właśnie przypadkowe spotkania wpływają na nasze życie. Chodzi o to, że kiedy wyznaje się pewne wartości, nawet pozornie uniwersalne, bywa, że nie znajduje się zrozumienia, które, by tak rzec, które pomaga się nam rozwijać, ja miałem szczęście, by tak rzec, ponieważ je znalazłem. I dziękuję życiu, dziękuję mu, życie to śpiew, życie to taniec, życie to miłość... Wielu ludzi pyta mnie o to samo: "ale jak ty to robisz, skąd czerpiesz tę radość?" A ja odpowiadam, że to proste! To umiłowanie życia, to właśnie ono sprawia, że dzisiaj na przykład buduję maszyny, a jutro, kto wie, dlaczego by nie, oddam się pracy społecznej i będę ot choćby sadzić marchew..."


... !


Jakby żywcem wyjęty z tej książki. Współgrałby z nią w pełnej harmonii. Czysty bełkot plus kilka ciekawostek. Nie warta swojej ceny ani papieru ani czasu ani taszczenia... Autorka jest chwile na Jawie i znów wraca na Bali, wiec o Jawie jest jeszcze mniej. Przez jakiś czas podróżuje wraz ze studentem Harvardu, z którym prowadzi dyskusje (mój bełkot jest lepszy od Twojej nauki, ale pierwszy raz spotkałam się, że ma jakieś towarzystwo choć kilka dni). Ostatnio mam pecha do książek:(

Czy kojarzycie może taki tekst z filmu "Asterix i Kleopatra", wypowiadany przez skrybę Otisa, jak następuje:

"...nie ma tak że dobrze, albo że niedobrze... Gdybym miał powiedzieć co cenię w życiu najbardziej, powiedziałbym, że ludzi. Ludzi, którzy podali mi pomocną dłoń, kiedy sobie nie radziłem, kiedy byłem sam i co ciekawe, to właśnie przypadkowe spotkania wpływają na...