Podróż super, ale filozoficzne wywody autorki jakoś do mnie nie trafiają.

Podróż super, ale filozoficzne wywody autorki jakoś do mnie nie trafiają.

Jak to dobrze, że są takie książki jak ta. Mogę sobie spokojnie siedzieć w ciepłym domu, w wygodnym fotelu, a jednocześnie przenieść się na Jawę. Nie dla mnie jeżdżenie bemo i mieszkanie w losmenach. Dlatego z wielką przyjemnością sięgam po książki pani Beaty. Coś w sam raz dla leniwych "podróżników".

Jak to dobrze, że są takie książki jak ta. Mogę sobie spokojnie siedzieć w ciepłym domu, w wygodnym fotelu, a jednocześnie przenieść się na Jawę. Nie dla mnie jeżdżenie bemo i mieszkanie w losmenach. Dlatego z wielką przyjemnością sięgam po książki pani Beaty. Coś w sam raz dla leniwych "podróżników".

Książka należy do moich ulubionych tytułów autorki. Przeczytałam ją ze względu na to, że interesuję się Azją Południowo-wschodnią. Można się z niej wiele dowiedzieć o ciekawych miejscach architektonicznych na wyspie, życiu i kulturze jej mieszkańców oraz o miejscowej kuchni. Książkę urozmaicają dialogi z poznanym przez podróżniczkę Francuzem. Kontynuacją jest książka "Blondynka na Bali".

Książka należy do moich ulubionych tytułów autorki. Przeczytałam ją ze względu na to, że interesuję się Azją Południowo-wschodnią. Można się z niej wiele dowiedzieć o ciekawych miejscach architektonicznych na wyspie, życiu i kulturze jej mieszkańców oraz o miejscowej kuchni. Książkę urozmaicają dialogi z poznanym przez podróżniczkę Francuzem. Kontynuacją jest książka...

Podróże i styl pisania Pawlikowskiej nie dla mnie. Brak akcji, mało dialogów, wstawki obcych słów z innego języka, bez przetłumaczenia nuży. Opis karaluchów jako wielkich potworów, nie przemawia za mną. Z trudem dobrnęłam do 60str i odpuściłam.

Podróże i styl pisania Pawlikowskiej nie dla mnie. Brak akcji, mało dialogów, wstawki obcych słów z innego języka, bez przetłumaczenia nuży. Opis karaluchów jako wielkich potworów, nie przemawia za mną. Z trudem dobrnęłam do 60str i odpuściłam.

Kiedy nic nie jest ważne, wszystko staje się mniej więcej względnie podobne do siebie.

Co znajdziesz ważnego na muzułmańskiej Jawie?
Jedyny w swoim rodzaju tytoń wymieszany z goździkami.
Gado-gado za dwa tysiące rupii.
Brak czerwonego światła na ulicach.
Ludzi nieprawdopodobnie miłych i łagodnych.
Kalpataru - Drzewo Marzeń.
Moment, kiedy ciemność głaszcze po uśpionych twarzach.
Kraton - miasto sułtańskie w mieście.
Wulkany: Merapi i Bromo.
Losmen - pokój w prywatnym domu - do wynajęcia.
Belladonnę i jej trujące kwiaty,
oraz to wszystko za czym tęskni Barack Obama...

Masz ochotę zobaczyć Autorkę z torbą na nogach, plecakiem na ramionach i deszczem na twarzy? Polecam lekturę, jeśli Twoje marzenia są skierowane w tamte strony.

Wskazówki, spostrzeżenia Autorki uznaję za przydatne przed wyprawą... Teraz czas na konfrontację z własnymi odczuciami...

Kiedy nic nie jest ważne, wszystko staje się mniej więcej względnie podobne do siebie.

Co znajdziesz ważnego na muzułmańskiej Jawie?
Jedyny w swoim rodzaju tytoń wymieszany z goździkami.
Gado-gado za dwa tysiące rupii.
Brak czerwonego światła na ulicach.
Ludzi nieprawdopodobnie miłych i łagodnych.
Kalpataru - Drzewo Marzeń.
Moment, kiedy ciemność głaszcze po uśpionych...

Blondynka na Jawie-kolejna z książek B. Pawlikowskiej za jaką się zabrałam. „Kieszonkowe” wydanie sprawiło, że chętnie zabierałam ją ze sobą wszędzie. Lekturę czyta się przyjemnie, pokazuje życie na Jawie, zachowanie i stosunek do życia tamtejszych ludzi. Można znaleźć w niej wiele ciekawych i interesujących przemyśleń autorki ,z którymi nie wszyscy się zgodzą… W tej grupie znajduje się również ja. To jednak nie przeszkadza… Śmiem twierdzić ,że daje czytelnikowi po prostu do myślenia.
Podstawowym pytaniem (jakie zadaje sobie zawsze) jest: Czy przeczytana książka ma jakieś wady/minusy? Przyznam szczerze, że tak... W pewnej chwili czytania książki, bardzo przeszkadzał mi fakt powtarzania się zdarzeń, np. wielokrotnego opisu śniadań.

Blondynka na Jawie-kolejna z książek B. Pawlikowskiej za jaką się zabrałam. „Kieszonkowe” wydanie sprawiło, że chętnie zabierałam ją ze sobą wszędzie. Lekturę czyta się przyjemnie, pokazuje życie na Jawie, zachowanie i stosunek do życia tamtejszych ludzi. Można znaleźć w niej wiele ciekawych i interesujących przemyśleń autorki ,z którymi nie wszyscy się zgodzą… W tej...

Czy kojarzycie może taki tekst z filmu "Asterix i Kleopatra", wypowiadany przez skrybę Otisa, jak następuje:

"...nie ma tak że dobrze, albo że niedobrze... Gdybym miał powiedzieć co cenię w życiu najbardziej, powiedziałbym, że ludzi. Ludzi, którzy podali mi pomocną dłoń, kiedy sobie nie radziłem, kiedy byłem sam i co ciekawe, to właśnie przypadkowe spotkania wpływają na nasze życie. Chodzi o to, że kiedy wyznaje się pewne wartości, nawet pozornie uniwersalne, bywa, że nie znajduje się zrozumienia, które, by tak rzec, które pomaga się nam rozwijać, ja miałem szczęście, by tak rzec, ponieważ je znalazłem. I dziękuję życiu, dziękuję mu, życie to śpiew, życie to taniec, życie to miłość... Wielu ludzi pyta mnie o to samo: "ale jak ty to robisz, skąd czerpiesz tę radość?" A ja odpowiadam, że to proste! To umiłowanie życia, to właśnie ono sprawia, że dzisiaj na przykład buduję maszyny, a jutro, kto wie, dlaczego by nie, oddam się pracy społecznej i będę ot choćby sadzić marchew..."


... !


Jakby żywcem wyjęty z tej książki. Współgrałby z nią w pełnej harmonii. Czysty bełkot plus kilka ciekawostek. Nie warta swojej ceny ani papieru ani czasu ani taszczenia... Autorka jest chwile na Jawie i znów wraca na Bali, wiec o Jawie jest jeszcze mniej. Przez jakiś czas podróżuje wraz ze studentem Harvardu, z którym prowadzi dyskusje (mój bełkot jest lepszy od Twojej nauki, ale pierwszy raz spotkałam się, że ma jakieś towarzystwo choć kilka dni). Ostatnio mam pecha do książek:(

Czy kojarzycie może taki tekst z filmu "Asterix i Kleopatra", wypowiadany przez skrybę Otisa, jak następuje:

"...nie ma tak że dobrze, albo że niedobrze... Gdybym miał powiedzieć co cenię w życiu najbardziej, powiedziałbym, że ludzi. Ludzi, którzy podali mi pomocną dłoń, kiedy sobie nie radziłem, kiedy byłem sam i co ciekawe, to właśnie przypadkowe spotkania wpływają na...

Kontynuacja opowieści o podróży na Bali i Jawę. Lubię podróżować, więc tego typu literatura po prostu mnie interesuje. Można znaleźć wiele ciekawych informacji, ale też wskazówek dotyczących ewentualnej podróży.

Kontynuacja opowieści o podróży na Bali i Jawę. Lubię podróżować, więc tego typu literatura po prostu mnie interesuje. Można znaleźć wiele ciekawych informacji, ale też wskazówek dotyczących ewentualnej podróży.

Moje drugie spotkanie z Beatą Pawlikowską jako autorką wypadło o wiele lepiej niż pierwsze. Tym razem mogę z czystym sumieniem stwierdzić, że jest to bardzo dobra książka podróżnicza i nie dziwić się, że jest wydawana przez National Geographic.

"Blondynka na Jawie" jest kontynuacją "Blondynki na Bali", jednak myślę, że w przypadku tego typu książek nie ma to aż tak wielkiego znaczenia, choć pani Beata czasami odwołuje się do tego, co już napisała w pierwszej części.

Książkę czyta się naprawdę świetnie - autorka nie przynudza, opisuje swoje przygody na wyspie i udziela cennych wskazówek osobom, które planują tam pojechać. "Blondynka na Jawie" to wręcz kopalnia wiedzy o tym miejscu i ludziach, którzy tam mieszkają. Książki Beaty Pawlikowskiej to nie są typowe przewodniki. Ona sama nie lubi udawać się w miejsca pełne turystów, stąd nie dowiemy się w którym z licznych hoteli się zatrzymać i gdzie serwują lepsze jedzenie.
Dowiemy się za to, jak i czym podróżować po Bali i jak nie dać się oszukać chciwym tubylcom.

A wszystko to wzbogacone licznymi zdjęciami i komentarzami.
Aż chce się gdzieś pojechać!

Myślę, że z przyjemnością sięgnę po inne książki tej podróżniczki. "Blondynka w Brazylii" trochę mnie zawiodła, jednak "Blondynka na Jawie" to już zupełnie inna historia - o wiele lepiej napisana, bogatsza i staranniej wydana.

Polecam!

Moje drugie spotkanie z Beatą Pawlikowską jako autorką wypadło o wiele lepiej niż pierwsze. Tym razem mogę z czystym sumieniem stwierdzić, że jest to bardzo dobra książka podróżnicza i nie dziwić się, że jest wydawana przez National Geographic.

"Blondynka na Jawie" jest kontynuacją "Blondynki na Bali", jednak myślę, że w przypadku tego typu książek nie ma to aż tak...

Lekkostrawna i nawet ciekawa lektura.

Lekkostrawna i nawet ciekawa lektura.